Μη συμβιβάζεσαι με λιγότερα απ' όσα αξίζεις

Ποτέ δε μ’ άρεσαν τα εύκολα. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν τόλμησα να ρισκάρω με πράξεις και να κυνηγήσω με λόγια. Ή και το αντίθετο. Είτε ανθρώπους είτε καταστάσεις. Στο παρελθόν τουλάχιστον. Μόνο είχα συνέχεια στο μυαλό μου διαλόγους που ποτέ δεν αντάλλαξα, με ανθρώπους που δυστυχώς ποτέ δε γνώρισα. Και δε σταμάτησα ποτέ να κάνω όνειρα, πεπεισμένη ότι θα μετέτρεπα τη γη μου σε ουρανό για να τα πραγματοποιήσω. Κι ήταν τόσα πολλά τα όνειρα, και τόσες πολλές οι σκέψεις που αναπόφευκτα τα συνόδευαν, που έχασα την αρχή και δεν έφτασα ποτέ στο τέλος.

Χάθηκα στο λαβύρινθο του μυαλού μου και δεν μπορούσα να ξεφύγω απ’ τα τέρατα που πίστευα πως μ’ ακολουθούσαν σε κάθε μου βήμα. Που μ’ έπιαναν απροετοίμαστη και δε μ’ άφηναν σε ησυχία. Παρέμενα έτσι μια ελεύθερη φυλακισμένη. Περίεργο ακούγεται, θα μου πεις. Ελεύθερο σώμα, φυλακισμένη ψυχή. Που την έπνιγαν συναισθήματα ανομολόγητα. Παγιδευμένη σ’ ένα σώμα που φοβόταν να εκφράσει συναισθήματα. Να πραγματοποιήσει μεγάλα για τους άλλους όνειρα και να αντιδράσει σε ανάρμοστες μα πάνω απ’ όλα απαράδεκτες συμπεριφορές.

Συμπεριφορές που ακόμη κι αν δεν ήθελα, ακόμη κι αν προσπάθησα με όλο μου το είναι να αποτρέψω μ’ επηρέασαν. Με πήραν από κάτω. Αδιαφορία που έμαθα –κακώς– να αποδέχομαι. Έκανα τόσες προσπάθειες να κρατήσω στη ζωή μου ανθρώπους που δεν ήθελαν να παραμείνουν μέρος της, που στο τέλος έχασα κι εγώ η ίδια το λογαριασμό. Τον εαυτό μου.

Κι έψαχνα απεγνωσμένα για απαντήσεις σ’ ερωτήματα που δεν έπρεπε καν να μ’απασχολούν. Έχασα τόσο χρόνο βυθισμένη στην ομίχλη που αναμφίβολα δημιουργούσε η παρουσία τους στη ζωή μου, που κατέληξα χαμένη στην άβυσσο του μονοπατιού που επέλεξαν αυτοί για μένα. Με τα ψεύτικα προσωπεία τους και τις άδειες υποσχέσεις τους.

Μέχρι που τελικά, αποφάσισα να διώξω την ομίχλη τους απ’ τη ζωή μου μία και καλή. Να ξεφύγω απ’ την επιρροή που είχαν στο πνεύμα και την ψυχή μου, και να βάλω πλώρη γι’ αλλού. Πήρε πολύ χρόνο μέχρι να συνειδητοποιήσω πως έπρεπε να ξεφύγω. Κι αυτοί το κατάλαβαν.

Προσπαθούσαν με τα πιο φθηνά κόλπα να με κρατήσουν, παρ’ όλο που στην πραγματικότητα δεν ήθελαν να μ’ έχουν στη ζωή τους. Τηλέφωνα και μηνύματα που υπόσχονταν πολλά. Λέξεις που βγήκαν από στόματα ανήθικα και προσπαθούσαν να ξελασπώσουν συμπεριφορές που πλήγωσαν. Γιατί κατάλαβαν, βλέπεις, πως τελικά κάτι είχα να προσφέρω στη μουντή και βαρετή ζωή τους. Λίγη απ’ την τρέλα μου, το χαμόγελό μου. Τον αθεράπευτο ρομαντισμό που συνοδευόταν πάντα από έναν αυθορμητισμό και ξεχώριζε.

Πώς γίνεται θα μου πεις. Περίπλοκες οι σκέψεις των διεφθαρμένων ανθρώπων. Περισσότερο απ’ το κανονικό. Έρχονται απ’ το πουθενά και σε κάνουν να πιστεύεις πως τους χρειάζεσαι στη ζωή σου για να επιβιώσεις. Γίνονται το δήθεν οξυγόνο σου κι ώσπου να καταλάβεις πως αντί να σου προσφέρουν ζωή, την κλέβουν για τον εαυτό τους, πάει. Τελείωσε. Τους δίνεις τα πάντα και συμβιβάζεσαι με το λίγο τους γιατί έτσι έμαθες. Όχι πια. Να μη συμβιβάζεσαι ποτέ με λιγότερα απ’ αυτά που αξίζεις. Απ’ αυτά που ξέρεις ότι σου αναλογούν.

Μην ποδοπατάς τον ίδιο σου τον εαυτό για να ευχαριστήσεις αυτούς που δε σε εκτιμούν. Κι ίσως να μην σε εκτίμησαν ποτέ. Όσο είχαν την τύχη τουλάχιστον να βρίσκονται στη ζωή σου. Να κρατάς αληθινά κι ειλικρινή συναισθήματα για αληθινούς ανθρώπους. Που απέδειξαν όχι μόνο με λόγια, αλλά και με πράξεις ότι θέλουν να είναι μέρος της ιστορίας σου. Απ’τα πιο σημαντικά κομμάτια της.

Μπορεί να εμφανιστούν απ’το πουθενά, απρόβλεπτα και χωρίς να το περιμένεις και να γίνουν όλα όσα δεν ήξερες πως έψαχνες. Πως χρειαζόσουν για να σηκωθείς ξανά στα πόδια σου. Μπορεί όμως και να ήταν δίπλα σου απ’ την αρχή, αλλά να άργησες να το συνειδητοποιήσεις. Δεν έχει σημασία. Σίγουρα θα σε μαγέψουν με το χαρακτήρα και την αυθεντικότητά τους. Τον αυθορμητισμό τους, που αναμφίβολα θα ταιριάζει με το δικό σου. Την καλοσύνη και την τρέλα που τους ακολουθεί σε κάθε τους βήμα.

Και θα δεις πως θα συμβάλουν στην απελευθέρωσή σου. Η ψυχή σου θα γίνει ένα με το σώμα. Θα αρχίσει σιγά-σιγά να πραγματοποιεί όνειρα και να εκφράζει επιθυμίες. Να μοιράζεται ιδέες και να πηγαίνει ενάντια σ’αυτά που οι αφελείς θεωρούσαν και συνεχίζουν να θεωρούν δεδομένα. Ενάντια σε συμβιβασμούς της δεκάρας που ικανοποιούν μόνο αυτούς που αρκέστηκαν στο λίγο και δεν μπήκαν καν στον κόπο ν’ αναζητήσουν το πολύ.

Και θα τις δίνουν φτερά μέρα με τη μέρα, άλλες, όμοιες ψυχές. Που θα περιτριγυρίζονται από μια αγνότητα πρωτόγνωρη για σένα. Που θα σε ολοκληρώνουν χωρίς εγωισμό. Χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα, τόκους και θυσίες για να παραμείνουν στη ζωή σου.

Θα σου δώσουν πνοή για να εξερευνήσεις τη ζωή έτσι όπως της αξίζει. Έτσι όπως σου αξίζει. Και θα είναι δίπλα σου για κάθε βήμα της, κάθε στραβοπάτημα και κάθε επιτυχία…