Να μεθύσουμε δίπλα στο κύμα

Στο βαθύ σκοτάδι τα αστέρια κατοπτρίζονται στην επιφάνεια της θάλασσας. Κι όταν τα συνοδεύουν οι δικές μας μελωδίες είναι πιο εύκολο ν’ αφεθούμε στην ομορφιά τους. Πιο εύκολο να ξεχάσουμε πως υπάρχει ο κόσμος γύρω μας και να κλειστούμε στη μαγεία του έρωτά μας. Να μεθύσουμε με φόντο τον αφρό των κυμάτων και τη γεμάτη χάος γαλήνη που αποπνέουν.

Κι εγώ σαν μικρό παιδί που ψάχνει τον έρωτα στα μικρά, τα συνηθισμένα, θα χωθώ στην αγκαλιά σου μέχρι να μας βρει το ξημέρωμα. Με μάρτυρα τη θάλασσα και καθοδηγητή το φεγγάρι, θα περιπλανηθούμε στη στεριά, με το ένα πόδι βυθισμένο στ’ όνειρο και το άλλο έτοιμο να αφήσει πίσω την πραγματικότητα. Και θα γράψουμε τα ονόματά μας στην άμμο, παρ’ όλο που γνωρίζουμε πολύ καλά πως θα έρθει η στιγμή που θα σβηστούν.

Θα χαθούμε ο ένας στην αγκαλιά του άλλου και θα ζήσουμε τις στιγμές μας κάτω απ’ τα αστέρια. Θα φτιάξουμε αναμνήσεις αξέχαστες, που κανείς άλλος δε θα μπορούσε να μας προσφέρει, που με κανέναν άλλο δε θα ήθελα να τις ζήσω.

Μετά απ’ αυτή τη νύχτα, τα φιλιά σου θα μυρίζουν θάλασσα κι η αλμύρα στα χείλη σου θα τα κάνει εθιστικά. Και ξέρεις τι σημαίνει αυτό, έτσι; Πως τα χείλη μου δε θα χορταίνουν τη γεύση των δικών σου. Αυτή την ακαταμάχητη γεύση μέντας και τσιγάρου, που δε θα μπορούσα να αντικαταστήσω με τίποτα.

Θα μεθύσουμε, λοιπόν, με μοναδική παρέα τη μουσική και τα αισθήματα που θα ξυπνήσει μέσα μας. Θα φωτιστούν τα μάτια μας απ’ την ανυπομονησία να έρθουμε ακόμη πιο κοντά. Θα σε ερωτευτώ ξανά για το υπέροχο χαμόγελό σου, που μπορεί με ευκολία να μου φτιάξει τη μέρα. Για τα καστανά μάτια σου που κρύβουν μια ευαισθησία πίσω απ’ το μυστήριό τους. Μια καλοσύνη που, είτε το πιστεύεις είτε όχι, είναι είδος προς εξαφάνιση πια. Μια ειλικρίνεια που δεν μπορεί κανείς να καταλάβει, εκτός κι αν κοιτάξει βαθιά μέσα στην ψυχή σου.

Το μυστήριό σου θα γίνει ένα με το σκοτάδι γύρω μας, μα η σπίθα μας θα το φωτίσει. Θα γράψουμε την ιστορία μας στην άμμο και θα μας βρει η αυγή πιο ευτυχισμένους από ποτέ. Θα γυρίσουμε πάλι πίσω στην πραγματικότητα και κάθε που θα μετατρέπεται σε μια αφόρητη ρουτίνα, όταν νιώθουμε βαλτωμένοι σε μια μουντή κοινωνία που δε μας παίρνει στα σοβαρά, θα επιστρέφουμε στη θάλασσα.

Θα επιστρέφουμε στη μουσική και τ’ αστέρια, στα κύματα και το ανάλαφρο αεράκι. Και δε θα διστάσουμε να χαθούμε ξανά και ξανά ο ένας μέσα στον άλλον. Χωρίς σταματημό, χωρίς περιορισμούς, χωρίς «πρέπει» και «μη». Μέσα στα μάτια σου θα βρω όλα όσα έψαχνα καιρό τώρα.

Θα μας βρει η αυγή ξαπλωμένους, ψυχές και κορμιά ενωμένα. Κι αυτές οι στιγμές γαλήνης κι ηδονής δε θα σε βγάζουν απ’ το μυαλό μου, θα γίνεις μόνιμος κάτοικος στις σκέψεις μου, σ’ ό,τι είμαι και δεν είμαι. Και θα ελπίζω να τις αναπολείς κι εσύ καθημερινά, με το ίδιο πάθος. Θα νοσταλγούμε τη θάλασσα κι όλη τη μαγεία που ζήσαμε εκεί μέχρι την επόμενη φορά.