Ρουτίνα. Οι περισσότεροι από εμάς υποσχόμαστε στους εαυτούς μας πως δε θα πέσουμε στην παγίδα της. Πως δε θα επιτρέψουμε στην καθημερινότητά μας να μετατραπεί σ’ ένα αντίγραφο που θα επαναλαμβάνεται χωρίς τελειωμό. Και φυσικά, χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε, βυθιζόμαστε σε μια ιστορία χωρίς ενδιαφέρον, που χαρακτηρίζεται από μια αποπνικτική ατμόσφαιρα βαρεμάρας και μονοτονίας.
Κι αναγκαστικά, όσον αφορά τις μέρες που μας χτυπάει κατακέφαλα αυτή η ανία, την παλεύουμε. Με νύχια και με δόντια. Βρίσκουμε τον τρόπο να καταπολεμήσουμε αυτή τη μονοτονία που μας πλήττει, με δημιουργικούς φυσικά τρόπους που μας κάνουν – σχεδόν– να την ξεχάσουμε.
Διάβασμα αν ανήκεις στην ομάδα των διψασμένων για μάθηση και τρέξιμο στην ύπαιθρο αν είσαι τύπος αθλητικός. Βόλτες με τους κολλητούς, καφεδάκι με την παρέα κι όλα τα σχετικά που γεμίζουν τις ώρες μας και κάνουν τις μέρες λιγάκι πιο υποφερτές.
Τι γίνετε όμως με τις νύχτες; Νύχτες δύσκολες, περίπλοκες κι ανυπόφορες σε σημείο απελπισίας; Γιατί όσα πράγματα και να κάνεις, όσους τρόπους και να εφεύρει το έξυπνο μυαλουδάκι σου για να ξεφύγει απ’ την ανία που κατακλύζει ολόκληρο σου το είναι, αυτή θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά.
Θα κυριεύει τα βράδια σου και μες στα σκοτάδια σου ή θα κάνεις σκέψεις που ξέρεις πως δε θα ’πρεπε καν να περνάνε απ’ το μυαλό σου, ή θα βλέπεις τόσο επίμονα έναν απ’ τους πολλούς τοίχους του σπιτιού σου που θα νόμιζε κανείς πως είναι έργο τέχνης.
Οι νύχτες ανίας λοιπόν, θα ’λεγε κανείς πως δεν παλεύονται με τίποτα. Σε αντίθεση με τις μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν αφήνουμε τη μιζέρια της ρουτίνας να μας κυριεύσει, οι νύχτες μας ρίχνουν στην παγίδα τους. Δε βλέπουμε πρόσωπα να μας προσπερνούν σε στενά και διαδρόμους, δεν είμαστε περιτριγυρισμένοι από φίλους και γνωστούς. Μένουμε μόνοι με τη σιωπή μας.
Κάτι που δεν μπορούμε ν’ αποτρέψουμε, αφού τις περισσότερες νύχτες η ζωή μας βρίσκει μόνους. Σ’ ένα κρεββάτι ξαπλωμένους με τις σκέψεις και τις ανησυχίες μας. Με το έξω μας να προσπαθεί να μείνει ακίνητο αφού δεν έχει επιλογή και το μέσα μας να ουρλιάζει σταθερά και δυναμικά, με σκοπό ν’αλλάξει σκηνικό. Να επηρεάσει με θετικό τρόπο τη ροή της ιστορίας του. Να επιλέξει το μονοπάτι που πολλοί αποφάσισαν να αγνοήσουν γιατί δεν ταίριαζε με το συμβιβασμό και τη ρουτίνα.
Να λυτρωθεί λοιπόν απ’ τη βαρεμάρα που χωρίς τη θέλησή του, επηρεάζει τον κόσμο όλο. Γιατί εκτός από ενοχλητική κι ανυπόφορη, η βαρεμάρα είναι ύπουλη. Σε χτυπά από ’κει που δεν το περιμένεις και πάνω που λες, ‘ντάξει την ξεφορτώθηκα, τρυπώνει ξανά στη ζωή σου και δε σ’ αφήνει σε ησυχία. Και πίστεψέ με, αν την αφήσεις να πάρει φόρα, δεν πρόκειται να βγάλεις άκρη.
Όσο την αφήνεις να σ’ επηρεάζει και δεν προσπαθείς να την εξοντώσεις, αυτή βγάζει ρίζες και σιγά-σιγά αρχίζει να ωριμάζει. Ποιος είναι άραγε ο σωστός τρόπος να την καταπολεμήσεις; Κι άντε μετά να τρέχεις να κολλήσεις σπασμένα κομμάτια και να διορθώσεις λάθη του παρελθόντος, αν δεν το κάνει εγκαίρως.
Και δε σ’αδικώ. Αλήθεια. Δε φταις εσύ για το γεγονός ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο που έχει χάσει τη μαγεία του. Που έχει μάθει να συμβιβάζεται κι έχει ξεχάσει πώς να διαγράφει τη μονοτονία απ’ τη ζωή του. Γιατί αυτή την αλλαγή, την απαιτεί ο εσωτερικός μας κόσμος που έχει αρχίσει να πλήττει καθημερινά.
Άντε το πολύ-πολύ, να υπάρξει καμιά εξαίρεση που θα βρεθεί μπροστά μας στα ξαφνικά και θα μας κάνει να ανυπομονούμε για τις νύχτες που θα κάνει ξανά την εμφάνισή της. Γιατί κατάφερε αυτή η εξαίρεση, με τη δημιουργικότητα και την έμπνευση που αποπνέει, να λυτρώσει την ψυχούλα μας απ’ την ανία που κατάφερε να τη βαλτώσει.
Και ίσως μπορέσουμε, αν είμαστε τυχεροί και φυσικά αποφασισμένοι, να μετρατρέψουμε αυτή την εξαίρεση σε μια μόνιμη σελίδα της καθημερινότητάς μας. Να γίνουν οι μέρες απολαυστικές και ν’ ανυπομονούμε για νύχτες μοναδικές, που όμοιές τους δεν έχουμε ξαναζήσει. Νύχτες που θα ξυπνούν μέσα μας τη δίψα για περιπέτεια και θα διαγράψουν μια και καλή τη μονοτονία του παρελθόντος, αντικαθιστώντας τη με την ανυπομονησία για ένα καλύτερο αύριο.
Βγες έξω λοιπόν και πριν έχεις την απαίτηση να περνάς καλά με τη βοήθεια των άλλων, μάθε να περνάς καλά με τη βοήθεια του εαυτού σου. Μην αφήσεις την ανία που έχει γίνει δεύτερη φύση μας να σε αποτρέπει απ’ το να ζεις υπέροχες στιγμές και να δημιουργείς μοναδικές αναμνήσεις με ανθρώπους που πραγματικά το αξίζουν. Κι εσύ φυσικά δεν μπορείς παρά να συμπεριλαμβάνεσαι σ’αυτούς.
Κάνε πράγματα που σου προσφέρουν ευχαρίστηση κι αφιέρωσε τις νύχτες σου σε πρόσωπα, ασχολίες και μέρη που σε γεμίζουν μ’ αυτή την αίσθηση γαλήνης που λίγοι μπορούν να περηφανεύονται πως έχουν κατακτήσει.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Γεωργίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
