Οι ρομαντικοί είναι οι καινούργιοι επαναστάτες

Ο ρομαντισμός, σαν έννοια, πάει πολύ πίσω στην ιστορία της ανθρωπότητας. Φτάσαμε όμως στο σημείο να φοβόμαστε την αλήθεια του. Γιατί είναι και τρόπος ζωής, που δεν επιλέγουν πολλοί ν’ ακολουθήσουν. Είδος προς εξαφάνιση, με λίγα λόγια. Μπορείς να τον βρεις στις καρδιές ανθρώπων που ονειρεύονται παθιασμένες νύχτες κάτω απ’ τον έναστρο ουρανό. Στα μάτια όλων όσοι ψάχνουν απεγνωσμένα μια αγάπη που φαντάζει ουτοπική στ’ αυτιά των υπολοίπων. Σε βλέμματα γεμάτα συναίσθημα, ακατέργαστα. Σε μυαλά γεμάτα φαντασία, γνώση και όνειρα.

Οι ρομαντικοί είναι οι καινούργιοι επαναστάτες, βλέπεις. Σηκώνουν ανάστημα στις βολεμένες σχέσεις κι είναι ικανοί να κάνουν τον κόσμο άνω-κάτω, μέχρι να βρουν αυτόν που θα κάνει την καρδούλα τους να χτυπάει σαν τρελή. Γυρίζουν την πλάτη στη ρουτίνα της καθημερινότητας και σε ανθρώπους βαλτωμένους στη μουντή συνήθειά της. Δε συμβιβάζονται εύκολα και θα το δεις στον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη ζωή. Διασχίζουν το μονοπάτι της με υπερβολικές δόσεις ρομαντισμού, τρέλας και δημιουργικότητας. Και διαλέγουν τη μοναξιά τους, κάθε φορά που έρχονται αντιμέτωποι με πράγματα που δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα τους.

Μέχρι και στην άκρη του κόσμου θα έφταναν για να κυνηγήσουν την ευτυχία που δικαιωματικά τους ανήκει. Μια ευτυχία που δεν έχουν πολλοί την ευκαιρία να γευτούν, ν’ αγγίξουν και να νιώσουν με ό,τι έχουν και δεν έχουν. Γι’ αυτό κι όταν τους συναντήσεις, θα καταλάβεις αμέσως ποιοι είναι. Περπατάνε με βήματα αργά, όσο χρειάζεται τουλάχιστον, για ν’ απολαύσουν το φρέσκο αεράκι και ν’ αφουγκραστούν τον κόσμο γύρω τους. Και δε λείπει ποτέ το χαμόγελο απ’ το πρόσωπο τους. Ένα χαμόγελο γεμάτο γαλήνη κι ηρεμία για το τι τους περιμένει. Γιατί το αύριο είναι ένας απέραντος ωκεανός γεμάτος μοναδικές ευκαιρίες και πιθανότητες που αν δε ρισκάρουν για να ζήσουν, δε θα ξαναβρούν στο διάβα τους.

Δε θα σταματήσουν ποτέ ν’ αναζητούν το διαφορετικό, να ονειρεύονται και να ελπίζουν για τα πάντα. Γιατί δεν είναι άνθρωποι του «τίποτα». Το συναίσθημα κυριαρχεί σε κάθε τους βήμα κι απόφαση. Σπάνια συμβουλεύονται το μυαλό για θέματα της καρδιάς. Κάθε μέρα είναι και μια καινούργια περιπέτεια, γεμάτη ιππότες, πριγκίπισσες και δράκους. Πετούν στα σύννεφα και δεν αφήνουν την γκρίνια κανενός να μαυρίσει τη μαγεία που κατακλύζει το είναι τους. Αυτό δε σημαίνει βέβαια, πως δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Το αντίθετο μάλιστα. Είναι ενημερωμένοι για τα πάντα και δεν αφήνουν κανέναν να το αμφισβητήσει. Είτε με τη συμπεριφορά, είτε και με τα λόγια του.

Πλάθουν στο μυαλό τους μια διαφορετική πραγματικότητα και δεν αφήνουν το χθες να επηρεάσει το σήμερα. Είναι ονειροπόλες ψυχές οι ρομαντικοί. Κι επαναστατούν μ’ έναν τρόπο μοναδικό. Θα τους βρεις παντού, ξέρεις. Δεν περιορίζονται κι ούτε ζουν φυλακισμένοι σε μια κοινωνία που τους πνίγει με τις γελοίες απαιτήσεις της. Κι όσο κι αν προσπαθήσει, δε θα καταφέρει ποτέ να τους κόψει και να τους ράψει για να ταιριάξουν στα μέτρα της. Να τους εγκλωβίσει σ’ έναν κόσμο που έχει χάσει το πάθος του για τα μικρά που κάνουν τη ζωή μεγάλη.

Γι’ αυτό και βαριούνται απίστευτα ό,τι δεν τους προσφέρει εσωτερική γαλήνη. Καταστάσεις, ανθρώπους και συναισθήματα. Έχουν πλήρη επίγνωση του ποιοι είναι και δε θ’ άλλαζαν ποτέ και για κανέναν. Μην προσπαθήσεις να τους αναγκάσεις να κάνουν πράγματα που είναι φανερό πως δεν τους εκφράζουν. Έχουν περάσει κάθε στιγμή μετατρέποντάς τη σε κάτι μοναδικό που δε θα έχουν την ευκαιρία να ξαναζήσουν, πιστεύεις πως θα σπαταλήσουν τις επόμενες κάνοντας πράγματα που δεν τους γεμίζουν; Φυσικά και όχι.

Κι εκεί που ξυπνούν οι πεταλούδες που κατακλύζουν το είναι τους, εκεί ανήκουν. Προορισμός τους; Ο έρωτας. Μοναδικός σκοπός τους; Να ταιριάξουν τα κομμάτια τους με τον άνθρωπο που θα τους κάνει να δουν τα πράγματα αλλιώς. Που θα ξυπνήσει μέσα τους την ανάγκη να ζήσουν ολ’ αυτά που ονειρεύονταν τόσο καιρό, αλλά δεν μπορούσαν γιατί δεν είχαν βρει τον κατάλληλο συνοδοιπόρο. Πράγμα δύσκολο, γιατί δεν αποδέχονται όλοι τη διαφορετικότητά τους. Αυτό που τους κάνει να ξεχωρίζουν απ’ το πλήθος.

Παρεξηγημένα όντα, οι ρομαντικοί. Οι μισοί φοβούνται να εκφραστούν για να αποφύγουν την κοροϊδία της κοινωνίας που είναι αναγκασμένοι να ανέχονται. Φοβούνται πως, αν βγουν απ’ το στόμα τους λόγια που προήλθαν απ’ την καρδιά, θα γίνουν ο περίγελος ανίκανων και ζηλοφθόνων. Που δε θα ξεχώριζαν τον έρωτα, ακόμη κι αν τους χτυπούσε κατακούτελα. Που πάνε σταθερά προς ένα συγκεκριμένο προορισμό, χωρίς ν’ απολαμβάνουν τη διαδρομή. Κι οι άλλοι μισοί, κρύβονται πίσω από ιστορίες αγάπης και ποιήματα πόνου και μοναξιάς, γιατί νιώθουν πως τους πνίγει η πραγματικότητα. Πως δεν μπορούν να ζήσουν τα όνειρά τους, από φόβο μήπως σιγά-σιγά, βαλτώσουν στην απαισιοδοξία της και φθαρούν. Μήπως χάσουν τη σημασία τους όταν έρθουν αντιμέτωποι με το θαμπό παρόν της.

Έχει και τα καλά και τα κακά του ο ρομαντισμός. Να θυμάσαι  λοιπόν πως, δεν είναι ντροπή. Και ποτέ μην κατακρίνεις ανθρώπους που έχουν επιλέξει να ζουν κάθε στιγμή, παρέα με τη μαγεία του. Που ζουν σ’ έναν κόσμο δικό τους και δεν αφήνουν το χρόνο ν’ αναλώσει τις προσωπικότητες και τα ιδανικά τους. Κάθε στιγμή θα συνεχίσει να διαφέρει από κάθε προηγούμενη, όσο κι αν αλλάξει η κοινωνία και τα πρότυπά της. Θα συνεχίσουν ν’ απολαμβάνουν τις βόλτες κάτω από τ’ αστέρια. Να μένουν ακίνητοι και να παίρνουν βαθιές ανάσες για να γευτούν τη ζωή την ίδια. Να ονειρεύονται ειδυλλιακούς έρωτες, να ερωτεύονται ανθρώπους γι’ αυτό που κρύβουν μέσα τους και να ψάχνουν το νόημα της ύπαρξής τους.