«Το απωθημένο φυγείν αδύνατο.» Αλήθεια που αποδεικνύουν τα εκατοντάδες τραγούδια και ποιήματα που έχουν αφιερωθεί σ’ αυτό το ανεκπλήρωτο μα και ταυτόχρονα αναπόφευκτο. Ακόμη κι αν προσπαθήσεις, επανειλημμένα, να ξεπεράσεις την επιμονή του και να γυρίσεις σελίδα, δε σ’ αφήνει σε ησυχία η ίδια η ύπαρξή του.
Έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου και δεν μπορείς να διαχωρίσεις τον εαυτό σου απ’ ό,τι προϋποθέτει η παραμονή του στην καθημερινότητά σου. Κατάφερε, με τον καιρό, να σφηνωθεί σε κάθε σου σκέψη, ακόμα και μέσα απ’ την απουσία του, στοιχειώνοντας έτσι παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Πώς μπορείς, όμως, να ξεκολλήσεις, αν βλέπεις συνέχεια μπροστά σου τον άνθρωπο που έχει γίνει η προσωποποίηση του ανεκπλήρωτου έρωτα που δεν κατάφερες να ζήσεις; Είτε έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του συνεχώς, λόγω δουλειάς κι επαγγελματικών υποχρεώσεων, είτε τον συναντάς περιστασιακά, γιατί η ζωή είναι γεμάτη τραγικές συμπτώσεις που δεν μπορείς ν’ αποφύγεις, η ειρωνεία είναι ίδια. Η εικόνα αυτού του προσώπου δε σου επιτρέπει να κάνεις το επόμενο βήμα και να δημιουργήσεις καινούργιες αναμνήσεις με ανθρώπους που παραμένουν ενεργά στη ζωή σου, γιατί το επέλεξαν και δεν κάνουν απλά guest εμφανίσεις που σ’ αναστατώνουν κι ύστερα χάνονται μέχρι να εμφανιστούν ξανά.
Έχει εισβάλει, με λίγα λόγια, σε κάθε παραθυράκι που έχεις ανοίξει για να ξεφύγεις απ’ τον φαύλο κύκλο που αντιπροσωπεύει. Αποσπά την προσοχή σου απ’ το καθετί που θα μπορούσες να ζήσεις χωρίς παρεμβολές και συνεχίζει να επηρεάζει κάθε προσπάθειά σου να προχωρήσεις με τη ζωή σου. Κατάφερε να διαταράξει τα θεμέλια της σχέσης σου με τον ίδιο σου τον εαυτό, αναγκάζοντάς σε ν’ αναθεωρήσεις τις μεθόδους που χρησιμοποιούσες τόσο καιρό για την αντιμετώπισή του. Κι έγινε η αιτία να απομυθοποιήσεις τον τρόπο που παρουσιάζεται ο έρωτας, διαχωρίζοντας τον ενθουσιασμό που σε καταδικάζει απ’ αυτόν που μπορεί να μετατραπεί στη λύτρωσή σου.
Οι, όχι και τόσο, ευνοϊκές συνθήκες που χαρακτηρίζουν την ιδέα του έρωτα που έχει ριζώσει στο μυαλό σου, δε θα σου επιτρέψουν να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα μέσα σου και ν’ αντιμετωπίσεις μια πραγματικότητα που προσπαθεί να επιβάλει την παρουσία του στη ζωή σου, όποια μορφή κι αν έχει. Δεν είναι εύκολο, λοιπόν, να ελπίζεις για ένα μέλλον χωρίς εμμονές κι αυταπάτες, όταν επιτρέπεις στο παρόν σου ν’ ανέχεται την επιρροή τους.
Ο άνθρωπος που ξεχώρισε, αλλά δεν είναι διαθέσιμος να μοιραστεί στιγμές απ’ τη ζωή του μαζί σου, δεν αξίζει την αφοσίωσή που του προσφέρεις, τόσο απλόχερα και χωρίς ενδοιασμούς. Όσο και να περιμένεις γι’ αυτή τη μαγική στροφή στον δρόμο που θα σε οδηγήσει στο πολυπόθητο μονοπάτι της κοινής σας πορείας, δε θα το βρεις ποτέ, γιατί το αντικείμενο το πόθου σου δε θα μπει στη διαδικασία να το αναζητήσει.
Θα πείσεις για λίγο τον εαυτό σου ότι θα σε βγάλει κάπου η αναμονή και πως η υπομονή σου θα επιβραβευθεί με τον καλύτερο τρόπο. Θα βάλεις στην άκρη κάθε εγωισμό, θα ψάχνεις τη μορφή του μες στο πλήθος, θα μεταφράζεις σαν σημάδι την κάθε τυχαία εμφάνισή του, μέχρι να κουραστείς να απογοητεύεσαι από κούφιες προσδοκίες και, τελικά, να αρχίσεις να αποδέχεσαι τη σκληρή αλήθεια. Μπορεί να χρειαστούν μήνες ή ακόμη και χρόνια για να φτάσει σ’ απόλυτο βαθμό η απελευθέρωσή σου απ’ ό,τι κατάφερε να σε πάρει, για λίγο, από κάτω. Θα πληγωθείς, θα πεισμώσεις, μπορεί και να ενδώσεις στις ατέλειωτες προσπάθειες της μοναξιάς και του εγωισμού σου να γεμίσουν τα κενά τους με λόγια του αέρα και τις ψευδαισθήσεις που συνοδεύουν την αλήθειά τους.
Δε θα σταματήσεις να σκέφτεσαι τον άνθρωπο που ποθείς και να αναστατώνεσαι κάθε που κάτι τον θυμίζει, αν δε συνειδητοποιήσεις ότι το ενδεχόμενο να μη γίνει ποτέ κάτι ουσιαστικό μεταξύ σας είναι ακόμη μία εκδοχή της πραγματικότητας, την οποία καλείσαι να χωνέψεις. Αν παρηγορηθείς στην ιδέα του «μαζί», προτού προλάβεις να το ζήσεις, θα βυθιστείς σε μια θάλασσα γεμάτη «ίσως» και «μπορεί», που δε θα καταφέρεις να διασχίσεις.
Γι’ αυτό, όσο αναπόφευκτες κι αν είναι οι συναντήσεις σου με τον άνθρωπο που κατάφερε να τραβήξει την προσοχή σου, μη βασιστείς σε αυτές για να εξασφαλίσεις την ευτυχία σου. Διεκδίκησέ τον ή άλλαξε την πορεία της ζωής σου.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη