Πρωί είναι όταν ξυπνάς εσύ

Κανείς δεν μπορεί να καθορίσει τι είναι πρωί για σένα και τι για τον τύπο που μένει στο διπλανό διαμέρισμα. Ή για τη γιαγιά που μένει από πάνω και ξυπνάει απ’ τις πέντε το χάραμα. Γιατί πολύ απλά, δεν έχει καμία σημασία. Πρωί είναι όταν ξυπνάς εσύ, κι ας γράφει το ρολόι τέσσερις τ’ απόγευμα. Θα το κοιτάξεις πολλές φορές, βέβαια, μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως όχι, δε σε γελούν τα μάτια σου. Ούτε μπερδεύτηκαν οι ρυθμίσεις του κινητού. Απλά σε πήρε ο ύπνος κι έκανες τη νύχτα, μέρα. Ή, για να είμαι και πιο σαφής, τη μέρα, απόγευμα.

Το τι ώρα ξυπνάει ο κόσμος γύρω σου δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Κι ασ’ τη μάνα σου να φωνάζει κάθε φορά που σε παίρνει τηλέφωνο απ’ το χάραμα και περιμένει να το απαντήσεις. Έχει και προσδοκίες, βλέπεις, η καημένη. Πως και καλά ωρίμασες αρκετά για να καταλάβεις επιτέλους πως πρέπει να ξυπνάς πρωί-πρωί για να προλάβεις να κανονίσεις το ένα και το άλλο. Να πας εδώ, να πας κι εκεί, να κάνεις αυτό και να προλάβεις κι εκείνο.

Κανείς, όμως, δεν καταλαβαίνει πως το απογευματινό ξύπνημα έχει τη μαγεία του. Είναι διαφορετικό και προσδίδει έναν άλλο αέρα στην καθημερινότητά σου. Κι αν δεν έχεις και μαθήματα πρωί χάραμα; Ακόμη καλύτερα. Ξυπνάς με μια όρεξη αλλιώτικη. Χαλαρώνεις στο κρεβατάκι σου για λίγο, πριν περάσεις οριστικά το κατώφλι αυτού που έχεις εσύ καθορίσει ως το πρωινό σου ξύπνημα. Κάνεις ό,τι θα έκανες αν ξυπνούσες πέντε ώρες νωρίτερα και βγαίνεις έξω για να χαρείς και λίγη λιακάδα πριν πέσει η νύχτα.

Κι όταν χρειαστεί ν’ αλλάξει το πρόγραμμα και να σηκώνεσαι απ’ το πρωί ξημέρωμα, τι γίνεται; Μην ανησυχείς, φιλαράκο! Γιατί έχουμε τα ξυπνητήρια άλλωστε. Είναι αυτοί, λοιπόν, που με το που θα ακούσουν ξυπνητήρι να χτυπά, θα πεταχτούν όρθιοι και θα ξεκινήσουν ευχάριστα τη μέρα τους κι είμαστε κι εμείς που αν δεν ακούσουμε αυτή την οικεία κι ενοχλητική μελωδία τουλάχιστον πέντε φορές, δεν πρόκειται να δούμε το φως του ήλιου. Ή και το αντίθετο.

Μη σ’ απασχολεί όμως. Είπαμε, δεν κολλάμε σε λεπτομέρειες. Θα ταλαιπωρηθείς λίγο μέχρι να συνηθίσεις, αλλά δε θα ‘ναι και το τέλος του κόσμου. Δε θα χρειαστούν ούτε θυσίες, ούτε και γκρίνιες για αλλαγές που έπρεπε να γίνουν αλλά δεν επηρεάζουν σε καμία περίπτωση την καθημερινότητά σου.  Οκτώ το χάραμα είναι πρωί για κάποιον άλλο, έξι το απόγευμα είναι πρωί για σένα. Δε θα διαρκέσει για πάντα όμως. Θ΄αλλάζει ανάλογα με τις εποχές και θα΄ναι πάντα προσωρινό πριν κι αν γίνει μόνιμο.

Γι’ αυτό, μη σε νοιάζει ούτε τι κάνει ο δίπλα ούτε τι κάνει ο απέναντι. Τι κι αν σε ξυπνάει η από πάνω απ’ τις πέντε το χάραμα γιατί της την έδωσε να κάνει τα δικά της. Ξυπνάς, γυρίζεις απ’την άλλη και ξανακοιμάσαι. Κι αν δεν μπορείς, μην ανησυχείς. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε νανουρίσει το ζεστό σου πάπλωμα και το βολικό κι απαλό σου μαξιλάρι. Θα διστάσεις για λίγο, θα μπεις στον πειρασμό και θα τα καταφέρεις.