Το γέλιο δεν είναι ποτέ άσχημη αρχή για μια φιλία. Μπορεί βέβαια, μερικοί να διαφωνούν και να υποστηρίζουν πως υπάρχουν πολλοί παράγοντες που επηρεάζουν τη γέννηση μιας φιλίας. Μη μου πείτε όμως ότι δε βασίζετε η συμπάθειά σας προς κάποιον που μόλις γνωρίσατε στον τρόπο που γελάει.
Γιατί υπάρχουν αυτοί που το γέλιο τους είναι κολλητικό –με την καλή έννοια πάντα– κι υπάρχουν κι αυτοί που δημιουργούν μια ηχορύπανση μόλις ειπωθεί κάτι αστείο. Αρχίζουν να γελάνε μ’αυτό τον ενοχλητικό τρόπο που κάνει την υπόλοιπη παρέα, να ζαρώνει πρόσωπα και να αλλάζει εκατό εκφράσεις. Φυσικά κι αναρωτιούνται, ίσως και μέρες μετά, πώς μπορεί κάποιος να παράγει έναν τόσο εκνευριστικό, αν όχι απωθητικό ήχο.
Και όχι, δεν το λέω επειδή είμαι κακιά. Το λέω γιατί είναι ένα γεγονός που παρατηρείται συχνά, παρ’όλο που κανείς δεν έχει τα κότσια να το συζητήσει ή να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του. Θα μου πεις τώρα, τι μπορεί να κάνει ο καημένος ο ανθρωπάκος που γελάει σαν γορίλας; Ή η καημένη η κοπελιά, που το γέλιο της θυμίζει απεγνωσμένη κραυγή ύαινας; Να σας πω εγώ. Απολύτως τίποτα.
Γιατί το γέλιο του καθενός από εμάς, είναι ίσως το πιο ξεχωριστό και διαφορετικό προσόν μας. Κι ούτε μπορεί κάποιος να το αντιγράψει, αλλά ούτε και να το κόψει και να το ράψει στα μέτρα του. Κάτι που κάνει την προσπάθειά μας να συμπαθήσουμε αυτούς των οποίων το γέλιο μας εκνευρίζει, ακόμη πιο δύσκολη.
Και πιστέψτε με, κανείς δε θα το πάρει στο χαλαρό και το αστείο, αν του κάνεις παρατήρηση για τον τρόπο που γελάει. Ούτε θα σταματήσει να γελάει για πάρτη σου. Παρ’ όλο που μέσα του, είμαι σίγουρη πως έχει συνειδητοποιήσει από καιρό ότι ναι, το γέλιο του είναι κάπως περίεργο. Κι ενοχλητικό.
Έλα, παραδέξου το επιτέλους. Σίγουρα θα έχεις φίλους στην παρέα που δεν είναι και τα πιο λαμπρά αστέρια, όσον αφορά το θέμα μας. Κι ίσως τους το έχεις πει αμέτρητες φορές, αλλά το πήραν ως αστείο και δεν πέρασε καν απ’ το μυαλό τους ότι οι λέξεις σου μπορεί να κρύβουν και κάποια αλήθεια.
Θα μου πεις κι εσύ τώρα, έχουν τόσα ελαττώματα μερικοί άνθρωποι, στο ενοχλητικό τους γέλιο θα κολλήσουμε; Ε ναι ρε φίλε. Γιατί όπως έχει αποδειχθεί άπειρες φορές, όταν βρίσκεις εκνευριστικό το γέλιο κάποιου, ειδικά αν τον γνώρισες πρόσφατα, δεν είστε σε καθόλου καλό δρόμο.
Σκέψου να έβλεπες μια όμορφη κοπέλα στο μπαράκι που συχνάζεις και να αποφάσιζες βρε παιδί μου να την πλησιάσεις. Να γνωριστείτε και πού ξέρεις, ίσως να παιχτεί και κάτι αν υπάρξει αυτή η σπίθα τέλος πάντων. Και πάνω στην κουβέντα, λες εσύ ένα αστείο για να σπάσει ο πάγος και να δείξεις ότι ναι, το κατέχεις στον τομέα του χιούμορ. Και βγάζει έναν ήχο τόσο εκνευριστικό, που σε απωθεί αμέσως και βρίσκεις στο πι και φι δικαιολογία για να την αποφύγεις, μπας και πάθετε κανέναν έρωτα και ξεμείνεις από τρόπους να ξεφύγεις.
Το ίδιο φυσικά μπορεί να συμβεί και σε μια γυναίκα που πάει να προσεγγίσει έναν πολύ ελκυστικό κύριο. Κι απογοητεύεται παταγωδώς, όταν μετά από λίγη ώρα συζήτησης ανακαλύπτει τον τρόπο που γελάει. Απλή αλλά και πολύ σύνθετη η συγκεκριμένη διαδικασία.
Και ναι λοιπόν, είμαστε κι εμείς οι παράλογοι για κάποιους, που δεν αντέχουμε με τίποτα τους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται από ένα, χωρίς αμφιβολία, ενοχλητικό γέλιο. Για να λέμε και την αλήθεια όμως, ίσως κάνουμε εξαιρέσεις για κάποιους πολύ μα πάρα πολύ ξεχωριστούς ανθρώπους. Γιατί εντάξει, όσο και να μας ενοχλεί το γέλιο τους, έχουν άλλα εσωτερικά προσόντα που κατάφεραν να μας μαγέψουν. Εξάλλου, όλα πρέπει να έχουν και την ισορροπία τους, δε νομίζετε;
Όπως είπε κι ο Ντοστογιέφσκι λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε το χαρακτήρα κάποιου πολύ καλύτερα απ’ το γέλιο του παρά μέσω μιας βαρετής ψυχολογικής εξέτασης. Πράγμα που σημαίνει πως αυτός που γελάει σαν ψυχοπαθής, ίσως και να κρύβει έναν ψυχοπαθή μέσα του. Ή αυτός που γελάει διστακτικά και χωρίς καθόλου αυτοπεποίθηση, ίσως χρειάζεται λίγη βοήθεια για να βγάλει προς τα έξω τον πραγματικό του εαυτό.
Νομίζω πως έχουμε σιγουρευτεί πλέον, για το γεγονός ότι ο κάθε άνθρωπος έχει ένα αυθεντικό γέλιο που τον ξεχωρίζει απ’τους υπόλοιπους. Είναι σαν να ανακοινώνεις την παρουσία σου όταν γελάς και να παρουσιάζεις κατά κάποιο τρόπο τον χαρακτήρα σου. Είσαι άραγε η ψυχή της παρέας ή ο χαρακτήρας σου είναι όσο ψεύτικος και προσποιητός όσο και το γέλιο σου;
Θα μπορούσαμε λοιπόν να χαρακτηρίσουμε το γέλιο, ως το προσωπικό αποτύπωμα που αφήνει κάθε άνθρωπος στη ζωή μας. Είτε θα μας αγγίξει την ψυχή, είτε θα ευχόμαστε να μην το ακούσουμε ποτέ ξανά γιατί ταράζει τον εσωτερικό μας κόσμο.
Εσύ λοιπόν, κρίνεις κάποιον απ’ το γέλιο του; Είναι το πρώτο πράγμα που προσέχεις ή αφήνεις τη μοίρα και τον χρόνο να αποφασίσουν αν αξίζει τελικά να βρίσκεταιστη ζωή σου; Ακόμη κι αν το γέλιο του είναι ανυπόφορο.
Επιμέλεια Κειμένου Έλενας Γεωργίου: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Έλενα Γεωργίου
