Αν με κερατώσεις, φρόντισε να μην το μάθω

Σχέσεις, απιστία, κέρατο. Δύσκολο να το βιώνεις, εύκολο να το κρίνεις. Και τελικά τι θέλουμε; Να γνωρίζουμε ότι ο σύντροφος μας ξενοκοιμήθηκε σε άλλα κρεβάτια ή καλύτερα να ζούμε σ’ ένα ψεύτικο κόσμο, πιο συμπαθητικό και λιγότερο επώδυνο; Κάποιοι από εμάς λοιπόν αποφασίσαμε πως δεν μπορούμε να αντέξουμε μία τόσο δύσκολη και ψυχοφθόρα κατάσταση. Προτιμάμε την εύκολο οδό, αυτή της άγνοιας. Κάτι τέτοιο βέβαια κρύβει αδυναμία και όχι αναισθησία, όπως πολλοί θα βιαστούν να πουν.

Τη σημερινή εποχή οι σχέσεις δεν είναι απλά δύσκολες. Είναι ένας λαβύρινθος που διανύεις καθημερινά και σε τρελαίνει. Φοβόμαστε να δεσμευτούμε, να νιώσουμε, να εμπιστευτούμε, να αγαπήσουμε. Ένας από τους μεγαλύτερους φόβους σε κάθε σχέση είναι αυτός της απιστίας. Δεν ξέρεις πώς, πότε κι από πού θα σου έρθει. Όσο καλά κι όσο χάλια κι αν είσαι στη σχέση σου, το κέρατο μπορεί να το φας ανά πάσα στιγμή. Δεν υπάρχουν κανόνες, ούτε προβλέψεις. Απλά τα πράγματα. Έτυχε, έγινε. Και τώρα τι κάνουμε;

Κάποιοι άνθρωποι επιλέγουμε να μην το δούμε, να μην το ψάξουμε, να σιωπήσουμε και να κρύψουμε βαθιά μέσα μας τις αμφιβολίες μας. Γιατί εδώ που τα λέμε, το κέρατο φωνάζει από μακριά. Ακόμα κι αν την πρώτη φορά, αδυνατούμε να το αντιληφθούμε, στην πορεία το ψιλιαζόμαστε από χιλιόμετρα. Οπότε για κάποιους από εμάς είναι καλύτερο να ζούμε στο παραμυθάκι μας. Θεωρούμε πως το κέρατο είναι κάτι που συμβαίνει καθημερινά, αναγκαίο κακό σαν να λέμε. Θα μας τύχει, ό,τι κι αν κάνουμε, οπότε ας το αποδεχθούμε, να ζήσουμε πιο ήρεμα.

Ωστόσο, ακόμα κι αν επιλέγουμε να ζούμε μέσα στο ψέμα μας γιατί η αλήθεια πονάει, θέλουμε και το αντάλλαγμα μας. Θα ανεχθούμε το κέρατο, αλλά φρόντισε κι εσύ να τηρήσεις το πρωτόκολλο της απιστίας. Θέλουμε ταξίδια, λουλούδια, σοκολατάκια κι έρωτες. Θέλουμε να έχουμε ένα άψογο σύντροφο, να μας φέρεται απίστευτα καλά, να μας φροντίζει και να μας στηρίζει. Να μας ανεβάζει και να μας γεμίζει φιλιά. Να μας ξυπνάει με εκπλήξεις και να είναι με λίγα λόγια ο ιδανικός σύντροφος.

Αν καταφέρει να φέρει εις πέρας αυτόν το ρόλο και να μας κάνει χαρούμενους, τότε ίσως παραβλέψουμε ένα-δυο μικρά παραστρατήματα. Η απιστία για εμάς δε σημαίνει κάτι, την έχουμε απενοχοποιήσει στο μυαλό μας και στην ηθική μας. Έχουμε συμβιβαστεί μαζί της και γνωρίζουμε πως μπορεί να μας τύχει σε κάθε σχέση, κάθε στιγμή. Οπότε επιλέγουμε να μένουμε με τον άνθρωπο που επιλέξαμε και να συνεχίζουμε τη ζωή μας χωρίς να μαθαίνουμε για τις απιστίες του.

Είναι λες και έχουμε μια ζυγαριά. Από τη μια η απιστία, από την άλλη η συμπεριφορά του συντρόφου μας. Δεν μπορεί να γέρνει η ζυγαριά από τη μεριά της απιστίας και να παραμένουμε σε αυτή τη σχέση. Ούτε μπορεί να υπάρχει ισορροπία. Απιστία και σχέση δε συνεπάγεται ισορροπία. Οπότε ζητάμε το κάτι παραπάνω. Ζητάμε κι απαιτούμε έναν άψογο σύντροφο, που μας φέρεται όμορφα, που φροντίζει να απιστήσει χωρίς να το μάθουμε και να μας πληγώσει, χωρίς να μας κινήσει τις υποψίες και χωρίς να μας γελοιοποιήσει. Όταν καταφέρει αυτό, αρχίσει η ζυγαριά και γέρνει προς κάτω στην πλευρά της συμπεριφοράς.

Μια άψογη συμπεριφορά, υπερκαλύπτει κι ένα κέρατο. Το ανεχόμαστε ως αντάλλαγμα κατά κάποιο τρόπο αυτών που μας προσφέρει. Αν φροντίσει ο σύντροφος μας να είναι άριστος απέναντι μας και να μην υποψιαστούμε καν την απιστία του, θα τη δεχθούμε, όσο κι αν δε μας αρέσει. Εμείς επιλέγουμε τη σχέση μας, εμείς βάζουμε τα όριά μας. Πριν βιαστείτε να κρίνετε, σκεφτείτε σε ποια μεριά της ζυγαριάς θα επιλέγατε να είστε.