Αυτές τις γιορτές σε θέλω μακριά μου

Πλησιάζουν απειλητικά, όλοι μετράνε ημέρες, κάνουν ευχές, ψάχνουν δώρα κι οι βιαστικοί ξεπακετάρουν τις γυαλιστερές σφαίρες τους. Χριστούγεννα. Η αγαπημένη μου εποχή. Και φρόντισες να τη μετατρέψεις στη χειρότερή μου εποχή. Δε θέλω να σε δω τα Χριστούγεννα. Για την ακρίβεια δε θέλω να σε βλέπω καμία εποχή. Μα ειδικά εκείνες τις ημέρες, που μου θυμίζουν όσα είχαμε κάποτε οι δυο μας κι όσα πέταξες έτσι απλά μόνος σου, θέλω να εξαφανιστείς και να μην υπάρχεις.

Ζήλευα αυτούς που ήταν γύρω σου, γιατί είχαν το πλεονέκτημα να σε κοιτάζουν, να σου μιλάνε και να τους χαμογελάς. Εγώ, αντίθετα, πάντα έπρεπε να στέκομαι μακριά, να σε κοιτάζω από μια γωνιά και να κλαίω με λυγμούς τα βράδια που σκεφτόμουν τα χαμόγελα που σκορπίζεις δεξιά κι αριστερά. Με ήθελες κοντά σου, μα ουσιαστικά με ήθελες πιο πολύ μακριά σου. Σ’ άρεσε το παιχνίδι, σου άρεσε να σε παρακαλάω, να τρέχω από πίσω σου, να με έχεις δεδομένη, να κατευθύνεις εσύ τα πιόνια, να χτυπάς παλαμάκια κι εγώ να χορεύω.

Κι εγώ η χαζή περίμενα κι έκανα υπομονή, μήπως σε κερδίσω μέσα από όλο αυτό, μήπως δω κάποια μέρα να μου χαμογελάς κι εμένα, μήπως σταματήσεις κάποτε να με κρίνεις και να με μισείς και μήπως με αφήσεις να σε πλησιάσω.

Η διαφορά στην αγάπη μας ήταν πως εγώ σ’ αγαπούσα με όλα τα ελαττώματά σου, με όλες τις ανασφάλειές σου κι ήμουν εδώ για να σου δώσω χίλιες ευκαιρίες και να προσπαθώ κάθε μέρα για να σε κερδίσω. Η δική σου αγάπη ήξερε μόνο να κρίνει, να μετράει λάθη και να τιμωρεί.

Κι είμαστε πάλι εδώ. Να μετράω λάθη, να αναρωτιέμαι πού πήγε τόση αγάπη κι εσύ να μοιράζεις χαμόγελα σε ξένες αγκαλιές. Ανάμεσα στα φωτάκια του δέντρου φοβάμαι πως θα βλέπω τα μάτια σου να με κοιτούν με ειρωνεία. Ο χιονάνθρωπος με κοιτάει κι αυτός με λύπη και ξέρει πως φέτος τα Χριστούγεννα θα είμαι μόνη μου. Θα είμαι χωρίς εσένα, γιατί εσύ επέλεξες να με βγάλεις απ’ τη ζωή σου.

Ξέρεις κάτι; Αυτά τα Χριστούγεννα δε σε θέλω εδώ. Δε σε θέλω πλάι μου. Δε σε θέλω κοντά μου. Δε σε θέλω ούτε καν σαν ανάμνηση, σαν νοσταλγία, σαν όμορφη ή άσχημη εικόνα. Αυτά τα Χριστούγεννα επιλέγω εγώ να είμαι μακριά σου.

Μακριά απ’ την άδεια σου ψυχή και τον ηλίθιο εγωισμό σου. Επιλέγω να σβήσω όλα τα άσχημα με τις νιφάδες του χιονιού και να γράψω καινούριο κεφάλαιο πάνω στο κατάλευκο μέλλον μου. Επιλέγω να αλλάξω το χρόνο και να αφήσω πίσω κάθε ανάμνηση από εσένα, μιας κι όλες πλέον είναι δυσάρεστες. Επιλέγω να αλλάξω χρόνο και να σβήσω ό,τι σε θυμίζει. Ο καινούριος χρόνος θα μου φέρει αυτό που πραγματικά μου αξίζει κι όχι έναν εγωιστικό τύπο που αγαπάει τον εαυτό του πιο πολύ από καθετί.

Κοιτάζω τα χριστουγεννιάτικα αστέρια να πέφτουν και κάνω ευχές. Περιμένω τον καινούριο χρόνο να έρθει και να τα γκρεμίσει όλα στο πέρασμά του. Θέλω να γκρεμίσει το «εμείς». Θέλω να ξεχάσω και να μη θυμάμαι πόσο πόνο μου προξένησες. Να περνάς καλά όπου κι αν είσαι, μα αυτά τα Χριστούγεννα φρόντισε να μείνεις μακριά μου.

Η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε. Και για το νέο έτος, αλλά και για να σε βγάλω κι επίσημα πλέον από μέσα μου.