Ένα χρόνο μετά το χωρισμό

Ένα χρόνο μετά. Κοιτάζεις τις εικόνες του μυαλού σου. Συνδέεις τα κομμάτια του παζλ και κάνεις τον απολογισμό σου. Πέρασαν 12 μήνες, 365 ημέρες, 8.760 ώρες, 31.536.000 δευτερόλεπτα. Και στέκεσαι από εκεί που άρχισες. Απ’ αυτό το τελευταίο «σ΄αγαπώ». Απ’ αυτό το πρώτο «αντίο». Νίκησε τελικά ο έρωτας; Ή έπεσε λαβωμένος;

Ένα χρόνο μετά το χωρισμό σου. Αρκετά ικανοποιητικό διάστημα για να εμπεδώσεις τα λάθη σου, τα λάθη του, να πονέσεις, να κλάψεις, να συνέλθεις, ν’ αναθεωρήσεις για τη ζωή και τις σχέσεις, να κάνεις τα αναμενόμενα πισωγυρίσματα και να επιστρέψεις πάλι στην αφετηρία σου. Στο σημείο μηδέν. Στο σημείο που είπατε «τέλος». Για κάποιους ο χωρισμός ένα χρόνο μετά φαντάζει μία ιστορία μακρινή, μια άσχημη, ίσως και αδιάφορη ανάμνηση. Έπεσαν οι τίτλοι, πάμε παρακάτω.

Τι γίνεται όμως μ’ αυτούς που φόρεσαν μάσκες, υποδύθηκαν τους αδιάφορους, κοιμήθηκαν σε ξένες αγκαλιές, γύρισαν πίσω στον άνθρωπό τους, ξαναχώρισαν και μάζεψαν ξανά τα κομμάτια τους; Πόσες φορές είπες αυτό το ρημαδιασμένο το «τέλος»; Πόσες φορές διαλύθηκες σε χίλια κομμάτια και τα ξαναμάζεψες ίσα-ίσα για να επιβιώσεις;

Πόσα δάκρυα κύλησαν από τα μάτια σου; Πόσα λάθη μέτρησες και χρέωσες στον εαυτό σου; Πόσες φορές μετάνιωσες για τις προσπάθειες που έκανες κι αυτός δεν εκτίμησε ποτέ; Πόσες φορές μετάνιωσες για τα ηλίθια τα πισωγυρίσματα που σε κρατάνε αιχμάλωτο του παρελθόντος και σε βασανίζουν με τις αναμνήσεις;

Αμέτρητες. Ένα χρόνο μετά. Ξεκινάς να μαζεύεις τα κομμάτια του παζλ τελικά και να βρίσκεις ποιο ταιριάζει με ποιο μέχρι να φτάσεις στο τελικό σχέδιο. Το τελικό σχέδιο είναι να πας παρακάτω. Μία σχέση που πέρασε από σαράντα κύματα, που έκανες προσπάθειες κι αμέτρητα λάθη μαζί, που έζησες πόνο και χαρά μέσα απ’ αυτή.

Μα είστε χώρια. Φταίει ο εγωισμός; Φταίει ο έρωτας που πέρασε και έφυγε σαν σίφουνας; Φταίνε οι αναμνήσεις που σας πληγώνουν και δεν μπορείτε να ξεχάσετε; Φταίει ότι δεν ήταν αρκετά δυνατό για να κρατήσει; Ό,τι και να φταίει, ένας χρόνος είναι εύλογο χρονικό διάστημα για να συνειδητοποιήσεις ότι πρέπει να πας παρακάτω και να ξεχάσεις.

Ένας χρόνος, 365 ευκαιρίες για να προσπαθείς για τον άνθρωπό σου ξανά και ξανά. 365 «σ’ αγαπώ» με δάκρυα στα μάτια. 365 φιλιά μετά από κάθε τσακωμό σας και 365 ακόμα «αντίο» κάθε φορά που αποφασίζατε πως δεν πάει άλλο. 365 εφιάλτες που στο όνειρό σου έρχεται ο κακός του παραμυθιού και στον κλέβει. 365 φορές που είδες τον εαυτό σου να σπαράζει και να σπάει σε κομμάτια απ’ την αχαριστία και τον εγωισμό αυτού που εσύ λάτρευες. Μία φορά μόνο όμως θα πεις «τέλος» κι αυτή θα αρκεί. Κι αυτή είναι τώρα.

Δεν υπάρχει στις σχέσεις χρονοδιάγραμμα. Για κάθε σχέση και κάθε άνθρωπο είναι διαφορετικά όλα. Όταν όμως φτάνεις στο σημείο απ’ το οποίο ξεκίνησες και έχεις ξεχάσει κάθε όμορφη ανάμνηση, όταν έχεις σιχαθεί και τον εαυτό σου κι αυτόν, όταν θυμάσαι μόνο άσχημες στιγμές που σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια, όταν δεν τον αναγνωρίζεις και στο βλέμμα του αντικρίζεις έναν ξένο, τότε πια κουράστηκες, τα έδωσες όλα, έπιασες πάτο και ήρθε η ώρα να σηκωθείς.

Να θυμάσαι πως είχε 365 ημέρες και αμέτρητες ευκαιρίες να έρθει κοντά σου. Όταν αγαπάς πραγματικά, ξεπερνάς κάθε λόγο που σε κρατάει μακριά απ’ τον άνθρωπό σου και σου αρκεί αυτός ο ένας, που σε κρατάει δέσμιο του έρωτά του. Αφού δε στάθηκε άξιος και ικανός να σε κρατήσει μέχρι τώρα δίπλα του, ξέχασέ τον!

Ξεκίνα καινούριο χρόνο μ’ αυτόν που θα βρίσκει 365 λόγους για να μη σε αφήνει λεπτό απ’ την αγκαλιά του.