Με την αναμονή ξενερώνεις ή κολλάς;

Τελικά μάτια που δε βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται ή η αναμονή αυξάνει την επιθυμία; Οι απόψεις είναι διάφορες, αλλά ο καθένας το βιώνει με το δικό του τρόπο, στο δικό του χωροχρόνο. Δύσκολες οι σχέσεις, θέλουν κόπο και θυσίες για να τις διατηρήσεις και γίνονται ακόμα πιο δύσκολες όταν έρχονται χιλιόμετρα να χωρίσουν το ζευγάρι. Γιατί αν δε βλέπεις τα μάτια του άλλου, αν δεν σε παίρνει αγκαλιά τα βράδια, αν δε σου χαρίζει χαμόγελα κάθε πρωί κι αν δε νιώθεις το άγγιγμά του και τα μεθυσμένα φιλιά του, σου λείπει. Και σου λείπει πολύ.

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να επικοινωνείς με το άλλο σου μισό από ένα τηλέφωνο. Να κοιμάσαι μακριά του και να ανυπομονείς να τον δεις για να σε σφίξει στην αγκαλιά του. Η απόσταση αρκετές φορές είναι η αιτία για το χωρισμό πολλών ζευγαριών. Είτε σας χωρίζει στεριά, είτε θάλασσα, απομακρύνεστε, χάνετε την καθημερινή επαφή. Κι αυτό είναι ό,τι χειρότερο για έναν ερωτευμένο. Γιατί δε ζεις την καθημερινότητά του, δε ζεις μαζί του στιγμές, χαρές, λύπες. Δεν είσαι δίπλα του να χωθείς στην ασφάλεια της αγκαλιάς του, όποτε σε πιάνει το παράπονο.

Και δυστυχώς οι αποστάσεις δεν εκμηδενίζονται με κανένα τηλέφωνο και κανένα «facebook». Όσες φορές και να πάρεις το πρώτο αεροπλάνο και το πρώτο καράβι και πάλι θα βρεθείς μακριά απ’ τον έρωτά σου. Και θα περιμένεις για πάντα γι’ αυτήν την επόμενη φορά που θα τον φέρει στο κατώφλι σου.

Για άλλα ζευγάρια όμως, η απόσταση αποτελεί το αλατοπίπερο στη σχέση τους. Η αναμονή να αντικρίσουν το άλλο τους μισό, τους κάνει να πεισμώνουν ακόμα περισσότερο, να ερωτεύονται με πιο μεγάλο πάθος, να μη βαριούνται ποτέ. Είναι κι αυτά τα ζευγάρια που θέλουν το χώρο τους και το χρόνο τους και το από κοντά τους τρομάζει, τους προκαλεί ανία και πίεση. Θέλουν αγωνία, ανυπομονησία.

Ζουν για τη στιγμή που θα ενωθούν τα κορμιά τους και όταν αποχωρίζονται ο ένας τον άλλο περιμένουν για την επόμενη συνάντηση κρατώντας όλες τις γλυκές αναμνήσεις. Η απόσταση φουντώνει ακόμα πιο πολύ τον έρωτα σε ορισμένες περιπτώσεις, γιατί όταν δε ζεις την καθημερινότητα, βαριέσαι πιο δύσκολα, αποφεύγεις καβγάδες, κουράζεσαι λιγότερο και όλα παραμένουν μαγικά σαν την πρώτη μέρα γνωριμίας.

Είτε επιλέγουμε την απόσταση στη σχέση μας, είτε προκύπτει, πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτήν, να σταθμίζουμε τα θετικά, τα αρνητικά, τις αντοχές μας και να αποφασίζουμε προς τα πού θα πορευτούμε. Η απόσταση είναι πολύ επίπονη και ειδικά όταν διαρκεί καιρό. Η σχέση φθείρεται και δυστυχώς νιώθεις μόνος. Όσο και να υπάρχει το συναίσθημα της αναμονής για να δεις το έτερόν σου ήμισυ, όσο και να σου λείπει και να τον λατρεύεις ακόμα περισσότερο, όσο και να μη σε αφήνει να βαρεθείς, θα έρθει η στιγμή που θα αρχίσει να σε ενοχλεί όλο αυτό. Γιατί όσο περνάει ο καιρός και δένεστε ακόμα περισσότερο, η σχέση αποκτάει άλλο νόημα.

Κανένας δεν είναι κριτής, κανένας δεν αποφασίζει για τις ζωές των άλλων. Στη ζωή δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Σχέση από απόσταση ή καθόλου σχέση. Δοκιμάζουμε, προσπαθούμε και αφήνουμε το χρόνο να δείξει. Ό,τι γίνεται τελικά, είναι για καλό.