Τελείωσε. Ράγισε το γυαλί, έσπασε, έγινε χίλια κομμάτια. Θρύψαλα που πέσανε πάνω σου να σε κατασπαράξουν, να καρφωθούν ένα-ένα στην καρδιά σου και δε λένε να φύγουν. Είτε φταίει το μυαλό είτε η καρδιά το μόνο σίγουρο είναι ότι τελείωσε. Κι αφού τελείωσε ήρθε η ώρα να κλείσεις με δύναμη κι οργή την πόρτα στο παρελθόν κι όσο και να την ακούς να χτυπάει να μην ανοίγεις. Αγέρι είναι και θα περάσει.
Ζείτε πλέον χωριστά, έχετε κόψει κάθε επαφή, κάθε επικοινωνία, κάθε ανάσα. Κι έτσι πρέπει να παραμείνει. Με την πρώην σχέση οφείλουμε να είμαστε μακριά και ποτέ ξανά αγαπημένοι. Όσοι από εμάς σεβόμαστε τον εαυτό μας πρέπει να κλειστούμε στο τείχος μας, να προετοιμάσουμε δικλείδες ασφαλείας για κάθε ενδεχόμενο πισωγύρισμα και να οχυρώσουμε την καρδιά μας και την ψυχική μας ηρεμία.
Η επικοινωνία με τον πρώην είναι μια αυτοκαταστροφική συνήθεια που ο καθένας έχει βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του. Με το να μιλάς και να κρατάς οποιουδήποτε είδους επαφή μ’ ένα άτομο που κάποτε αποφάσισες για τους δικούς σου λόγους να βγάλεις από τη ζωή σου, μόνο τον εαυτό σου πληγώνεις και μόνο το μυαλό σου τρελαίνεις με το μπρος-πίσω. Αφού μπήκε η ταμπέλα «χωρισμένοι» τι τα θέλεις τα τυπικά; Στείλ’ τον στο διάολο, ευχήσου του καλή ζωή κι εξόπλισέ τον με τα απαραίτητα εφόδια, ώστε να παραμείνει εκεί για πάντα και σε κάθε περίπτωση μακριά σου.
Όσο κρατάς μια περιττή κι άκρως ενοχλητική επικοινωνία με τον πρώην, δε θα καταφέρεις ποτέ να ορθοποδήσεις στη ζωή σου, να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, να νιώσεις ένα νέο έρωτα. Πάντα θα είναι εκεί για να σου θυμίζει ότι η θέση δίπλα σου του ανήκει, να σου θυμίζει τις όμορφες στιγμές και να σε γυρίζει εγωιστικά πίσω και μ’ ένα μαγικό τρόπο να κλέβει απ’ τη σκέψη σου κάθε μαύρο σύννεφο που μέχρι τώρα τον είχε πρωταγωνιστή.
Η επαφή με τους πρώην σε ρίχνει στο πιο βαθύ χαντάκι, σε βυθίζει στο σκοτάδι, δε σου επιτρέπει κανένα βήμα προς τον αληθινό κόσμο και σε κρατάει δέσμιο σε μία ήδη τελειωμένη ιστορία. Και στην τελική, γιατί να ξέρεις τι κάνει, πώς περνάει, αν σε έχει ανάγκη ή όχι, αν έχει προχωρήσει; Οι σχέσεις δεν είναι φιλανθρωπία, είναι εγωιστικές κι απάνθρωπες. Οφείλεις να προστατεύσεις τον εαυτό σου και ν’ απομακρυνθείς απ’ αυτόν τον τοξικό άνθρωπο που σου κατέστρεψε τις μέρες. Ακόμη κι αν η σχέση τελείωσε όμορφα και ομαλά, σε κάθε περίπτωση τελείωσε. Game over. Οπότε μείνε μόνος ν’ απολαύσεις την ήττα σου και τη χαμένη ελευθερία σου.
Γι’ αυτό λοιπόν, η μοναδική επαφή που πρέπει να έχεις με την πρώην σχέση σου είναι αυτή που εσύ έχεις μέσα στο μυαλό σου και στη σκέψη σου. Κρατάς ή πετάς τα όμορφα και τα άσχημα, κάνεις τον απολογισμό σου, μαθαίνεις απ’ τα λάθη σου και προχωράς τη ζωή σου. Ποτέ μα ποτέ μην κάνεις την τραγική επιλογή να έχεις στη ζωή σου άτομα που έδιωξες ή σε έδιωξαν. Γιατί προφανώς όπως δεν είχαν θέση στη ζωή σου τότε δε θα έχουν ούτε και τώρα.
Μείνε λοιπόν μόνος και απόλαυσε χωρίς τις σκιές των πρώην τα βράδια σου τα εργένικα.
Επιμέλεια κειμένου: Αναστασία Νάννου