Όσα νοσταλγούν οι δεσμευμένοι απ’ τη ζωή των singles

Είναι τελείως διαφορετική η ζωή των δεσμευμένων από αυτή των ελεύθερων. Καλώς ή κακώς, κάνοντας σχέση μπαίνουμε σε μια άλλη διαδικασία, ακολουθούμε έναν άλλο τρόπο ζωής και πλέον, αυτομάτως, σκεφτόμαστε για δύο. Είναι απίστευτος ο έρωτας κι ο ενθουσιασμός κι όλη αυτή η τρέλα, μα όταν κοπάσει σαν να νοσταλγούμε κάτι, σαν να ζηλεύουμε κάτι. Κάτι μας λείπει απ’ την παλιά μας ζωή, αυτή ενός single.

Ο δεσμευμένος κάθε μέρα θα δώσει λογαριασμό για το πού είναι και το τι κάνει, όχι απαραίτητα γιατί τον πιέζει το ταίρι του αλλά γιατί οφείλει να το σέβεται και να μην το αφήνει να ανησυχεί. Σίγουρα, όμως, στερείται μια ελευθερία κινήσεων, στερείται ακόμα και τον αυθορμητισμό τους. Θα κανονίσει, λοιπόν, τη μέρα του με το ταίρι του. Αν όχι γιατί τα κάνουν σχεδόν όλα μαζί, τουλάχιστον για να προσαρμόσει όλα τα άλλα πάνω στο πρόγραμμα του συντρόφου. Αντίθετα, ο single υπολογίζει για έναν, μοναχά για τον εαυτό του. Ο κόσμος να χαλάσει δεν έχει να δώσει αναφορά σε κανένα, δε χρειάζεται να σκάει και πολύ για το πρόγραμμά του, ούτε να απολογείται αν αλλάξει γνώμη τελευταία στιγμή. Μπορεί να κανονίσει δεκαπέντε καφέδες την ημέρα ή να φύγει ξαφνικά για μια εκδρομή, χωρίς να ανησυχεί για κατεβασμένα μούτρα και καβγάδες.

Όσοι είμαστε σε σχέση ξεχνάμε κάθε είδους φλερτ. Τα πάντα κομμένα∙ διαχυτικότητες, πειράγματα, βλέμματα. Είμαστε με τον άνθρωπό μας και φυσιολογικά αισθανόμαστε πλήρεις. Ο άνθρωπος όμως απ’ τη φύση του έχει την τάση να ζητά την επιβεβαίωση, την προσοχή των γύρω του. Είναι οριακά αδύνατο να μην κοιτάξεις το όμορφο, είτε ένα ρούχο σε μια βιτρίνα, ένα χρωματιστό ουρανό ή ένα εντυπωσιακό πλάσμα στην απέναντι μεριά του μπαρ. Ο single όχι μόνο δε θα αισθανθεί ενοχές αν το μάτι του τον προδώσει, αλλά δε θα σταματήσει καν εκεί. Μπορεί κάθε μέρα, κάθε βράδυ, όποτε έχει ανεβασμένη διάθεση ή όποτε έχει χάλια διάθεση και θέλει να την αλλάξει, να φλερτάρει, να βγαίνει ραντεβού και να ζει κάθε μέρα τον ενθουσιασμό του φρέσκου, του άγνωστου που έρχεται να τον συνεπάρει.

Οι δεσμευμένοι ξεχνάμε τα ταξίδια με φίλους, τις άπειρες ώρες που λιώναμε στον καναπέ κράζοντας πρώην και πιθανά φλερτ, και τα απίστευτα μεθύσια τις καθημερινές. Αυτά ανήκουν στη ζωή του εργένη, ο οποίος ακόμα έχει τη δυνατότητα να ζει κάθε στιγμή με όση ένταση και πάθος αντέχει. Ο δεσμευμένος που σέβεται το σύντροφό του και τα συναισθήματά του δεν μπορεί να είναι απών απ’ τη σχέση του και να γλεντάει με φίλους μέχρι το ξημέρωμα. Όχι συχνά τουλάχιστον. Φυσικά και θα βγει έξω και θα διασκεδάσει με την παρέα του, μα υπάρχουν όρια που θα πρέπει να τηρηθούν για να αποφευχθούν εντάσεις.

Κι αλίμονο στους δεσμευμένους που διατηρούν facebook κι instagram. Προσοχή στα likes! Μην τα μοιράζετε απλόχερα, θα γίνει σφαγή. Φιλτράρισμα κι εξονυχιστικός έλεγχος και στις φωτογραφίες κι ό,τι άλλο ποστάρετε, ενδέχεται να παρεξηγηθεί το ταίρι πως δεν το σέβεστε, πως δίνετε δικαιώματα, πως το προσβάλλετε και πετάτε μπηχτές για ‘κείνο (το τελευταίο πιθανότατα ισχύει).

Ο single θα λιώσει ξέγνοιαστα στο facebook, θα ‘χει χίλιους φίλους, θα μοιράζει αβέρτα τι καρδούλες του, θα ανεβάζει φωτογραφίες και τραγούδια χωρίς άγχος για το αν κάποιος παρακολουθεί τις κινήσεις του και το παραπάρει προσωπικά. Στην τελική, δε δίνει λογαριασμό σε κανένα. Όσοι είμαστε σε σχέση, όμως, οφείλουμε να σεβόμαστε τον άνθρωπό μας και να μην προκαλούμε ανασφάλειες, τσακωμούς κι εντάσεις, απ’ τη στιγμή που τα social media είναι μεγάλος μπελάς.

Και πάμε τώρα στο άλλο τεράστιο ζήτημα. Το κρεβάτι μας. Πάει η μεριά μας, η ησυχία μας, το άραγμα με ταινίες και πιτόγυρα. Εμείς κι ο εαυτούλης μας, με τις κάλτσες πάνω απ’ την πιτζάμα, Τώρα τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα βράδια μας έχουμε παρέα, στριμωχνόμαστε στον καναπέ μας, μοιραζόμαστε το κρεβάτι μας, κοιμόμαστε ήσυχα και δεν τρώμε σαν γουρούνια πάνω απ’ τις κουβέρτες, γιατί τι θα πει το ταίρι μας; Ο single έχει το προνόμιο να αράζει κάθε βράδυ στο μαξιλάρι του χωρίς να τσακώνεται για το πότε θα σβήσει επιτέλους το φως.

Μέσα σε μια σχέση φυσικά πρέπει πάντα, καθημερινά για την ακρίβεια, να ‘μαστε προσεγμένοι, τόσο στην εμφάνιση όσο και στις συμπεριφορές μας. Αυτό απαιτεί τεράστιο κόπο, χρόνο κι αφοσίωση. Ο single δεν ανησυχεί τόσο αν τύχει και φορέσει τρύπια κάλτσα ή τα παλιά του εσώρουχα. Δε θα τα δει κανείς, μικρή η ζημιά. Δε χτυπάει για αυτόν το καμπανάκι της αποτρίχωσης κάθε βδομάδα, δε χάλασε κι ο κόσμος. Θα επιμεληθεί τα απαραίτητα μόλις κανονίσει το ραντεβού του. Κι αν βάλει και καμιά φωνή παραπάνω στα φιλαράκια του δε θα ανησυχεί πώς ακούστηκε αυτό κι αν παρεξηγήθηκε.

Η πικρή αλήθεια είναι ότι πάντα θέλουμε ό,τι δεν έχουμε. Ως singles ζηλεύουμε τα ζευγαράκια κι ως δεσμευμένοι νοσταλγούμε τις παλιές καλές εποχές, τότε που κι εμείς κάναμε ό,τι μας κατέβαινε στο κεφάλι, υπολογίζοντας μόνο την πάρτη μας. Όταν, όμως, βρεις τον άνθρωπό σου, λες «χαλάλι» σε κάθε ξεβόλεμα και το εννοείς, αφού τα υπέρ της σχέσης είναι ασύγκριτα περισσότερα και βασικά για σένα δεν τίθεται καν θέμα επιλογής, αφού είσαι εκεί που θες.