Όταν αγαπάμε γινόμαστε μικρά παιδιά

Η αγάπη είναι ένα από τα πιο όμορφα συναισθήματα. Κι όταν αγαπάμε, γινόμαστε παιδιά. Ξεχνάμε τους φόβους και τις ανασφάλειες που μας περιτριγυρίζουν, ξεχνάμε το μαύρο και βάφουμε με ροζ και κίτρινο τον κόσμο μας. Ξεχνάμε λάθη, πόνο και δυσκολίες. Τα αξεπέραστα προβλήματα αρχίζουν να φαίνονται πιο εύκολα και παίρνουμε δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε.

Όταν αγαπάμε και δε νιώθουμε κακία και μίσος, αλλά βλέπουμε τη θετική πλευρά των ανθρώπων δίπλα μας, σκορπίζουμε χαμόγελα. Γινόμαστε μικρά παιδιά, αθώα και θέλουμε μόνο να μοιραστούμε το ξυλάκι παγωτό που κρατάμε. Γιατί η αγάπη είναι ένα ουράνιο τόξο. Κάθε χρώμα είναι πιο όμορφο από το άλλο. Κάθε χρώμα είναι ζωγραφισμένο στις ψυχές μας. Κι όταν εμείς είμαστε ευτυχισμένοι, μεταδίδουμε την ευτυχία και στους γύρω μας.

Επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο τις περισσότερες φορές. Το θυμό, το φθόνο, τους τσακωμούς, τις εντάσεις. Και μπλέκουμε ένα κουβάρι που δε θα ξετυλιχτεί ποτέ. Κάπου εκεί πρέπει να θυμηθούμε την παιδικότητα που κρύβουμε όλοι μέσα μας και να αφήσουμε πίσω μας κάθε άσχημο συναίσθημα. Να θυμηθούμε όλους εκείνους τους λόγους που αγαπάμε αυτούς που έχουμε στο πλευρό μας, να δείξουμε τρυφερότητα και κατανόηση, να ξεχάσουμε τις διαφορές μας και να πιτσιλίσουμε τις μέρες μας με λίγες πινελιές άσπρου.

Δε φεύγει εύκολα το μαύρο, δεν ξεχνιούνται εύκολα άσχημα λόγια, προβλήματα, δυσκολίες. Γίνεται όμως γκρι. Και σιγά-σιγά όλα ξεπερνιούνται. Τα μικρά παιδιά είναι χαρούμενα με ένα χάδι, μια αγκαλιά, ένα όμορφο χαμόγελο, ένα μικρό δωράκι. Δεν ψάχνουν πολλά, δεν αναλύουν πολλά, δεν έχουν χρόνο για έριδες, θυμούς και μούτρα. Θέλουν μόνο να ξεχυθούν ένα ανοιξιάτικο πρωινό σε μια παιδική χαρά, να παίξουν τραμπάλα και να κυλιστούν στα χώματα.

Στη δική σου τραμπάλα της ζωής, κοίτα να σταθμίσεις τι θες και τι κρατάς δίπλα σου. Κράτα τα όμορφα, κράτα ανθρώπους που σε αγαπάνε, σε εκτιμούν και κάνουν τον κόσμο σου καλύτερο. Διώξε ό,τι σε πονάει, ό,τι σε πληγώνει, ό,τι σε υποβαθμίζει. Βρες το γέλιο που τόσο σου έλειψε. Βρες τη χαρά που αναπολείς. Ζήσε ξανά τις όμορφες αναμνήσεις και μην αφήσεις να μένουν αναμνήσεις. Μη μαυρίζεις την ψυχή σου.

Η αγάπη μας μαλακώνει όλους, μας κάνει και πιο ευάλωτους, μας πληγώνει. Μα συνάμα μαθαίνουμε από τα λάθη μας, γινόμαστε πιο δυνατοί, πιο ώριμοι και προστατεύουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Μάθε να αγαπάς τον εαυτό σου. Αν το καταφέρεις αυτό, θα γελάς πιο συχνά, θα φέρεσαι πιο όμορφα και στους ανθρώπους που έχεις δίπλα σου, θα γνωρίζεις τι απαιτείς και θα σέβεσαι εσύ ο ίδιος αυτό που είσαι.

Όταν αγαπάμε, σε οποιοδήποτε επίπεδο, φιλικό, οικογενειακό, ερωτικό, όλα είναι πιο εύκολα. Όλα μπαίνουν σε μια ρόδα και αρχίζει να κυλάει η ζωή πιο ήρεμα. Και γινόμαστε μικρά παιδιά, θέλουμε να προσφέρουμε, να μοιράσουμε σφιχτές αγκαλιές και σοκολατένια φιλιά, να σταματήσουμε να προκαλούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν και να κοιμόμαστε ήρεμα, μακριά από εφιάλτες.

Η αγάπη μας επιστρέφει στα παιδικά μας χρόνια. Όταν χάνουμε το δρόμο κάπου στην πορεία, η αγάπη είναι αυτή που θα μας συνεφέρει και θα μας επιστρέψει στην πραγματικότητα. Η αγάπη είναι σαν ένα γλειφιτζούρι πολύχρωμο, πάντα θα χαίρεσαι όταν κάποιος στο προσφέρει, πάντα θα χαμογελάς όταν βλέπεις κάποιον να το κρατάει, πάντα θα θες να έχεις ένα κρυμμένο στο συρτάρι σου. Να αγαπάμε, να προσφέρουμε ευτυχία και χαμόγελα και να μην ξεχνάμε πού και πού να γινόμαστε μικρά παιδιά.