Πειρασμοί πάντα θα υπάρχουν

Πόσο δύσκολο είναι, τελικά, να επιβιώσεις μέσα σε μια σχέση; Πόσο δύσκολο είναι να αντιστέκεσαι στις ευκαιρίες που ίσως εμφανίζονται; Για κάποιους μοιάζει ακατόρθωτο, για άλλους αν υπάρχει πραγματική επιθυμία δεν υπάρχουν καν πειρασμοί κι είναι όλα δικαιολογίες. Κάθε άνθρωπος λειτουργεί διαφορετικά, έχει τα δικά του όρια και τις δικές του απόψεις.

Μια σχέση, αφού περάσει το πρώτο διάστημα της μόνιμης λιακάδας –εκείνο που συνήθως τα κάνει όλα να φαίνονται εύκολα και ρόδινα– περνάει μπουρίνια. Διαφωνίες, συνήθεια, καθημερινά προβλήματα, συχνοί (ή όχι) καβγάδες. Απαιτεί κόπο, υπομονή, πίστη κι αφοσίωση το «μαζί».

Κακά τα ψέματα, δεν είναι εύκολο το να διατηρείς κάθε στιγμή τις ισορροπίες. Μες στην καθημερινή τριβή, κάποια στιγμή, θα εμφανιστούν πειρασμοί. Και τότε προκύπτει το μεγάλο ερώτημα: Αντιστέκεσαι ή ενδίδεις; Καθένας κρίνει και πράττει αλλιώς. Για κάποιους η απιστία, πόσο μάλλον ένα αθώο φλερτάκι, αναζωογονεί τη σχέση, σε βγάζει απ’ τη ρουτίνα κι είναι κάτι που ίσως να μην μπορείς καν να τ’ αποφύγεις. Άλλωστε, η μονογαμία δεν είναι εύκολη υπόθεση, ειδικά αφού φύγει ο έρωτας. Για εκείνους, λοιπόν, το να υποκύπτεις στον πειρασμό είναι σχεδόν δεδομένο κι ίσως να μην το χρεώνονται καν σαν αμαρτία, ειδικά αν δεν το μάθει ποτέ ο σύντροφός τους.

Είναι αλήθεια πως δεν είναι κι ιδιαίτερα δύσκολο να εμφανιστεί ένας άλλος άνθρωπος στη ζωή σου. Δε χρειάζεται να το επιζητείς ή να το προκαλείς, κάποτε απλά συμβαίνει. Θα μπορούσε να ‘ναι κάποιος απ’ τον χώρο εργασίας σου, από μια κοινή παρέα, ένας γείτονας, που μπήκε ξαφνικά στην καθημερινότητά σου. Θέλοντας και μη, κολακεύεσαι από ένα όμορφο φλερτ.

Όλοι επιζητούμε τον θαυμασμό απ’ τους άλλους. Θέλουμε να ‘μαστε ποθητοί και μας ελκύει η προσοχή των άλλων. Είναι αυτή η αυτοπεποίθησή μας, που δεν είναι τόσο πηγαία και ζητάει διαρκώς επιβεβαιώσεις. Κι είναι ύστερα κι εκείνες οι φάσεις μες στη σχέση που δεν είναι κι οι καλύτερές μας. Λίγη παραπάνω κούραση, ένας δυνατός καβγάς, μια απογοήτευση, κάποια παρεξήγηση, μια ένταση, ακόμα κι ένα κλίμα απομάκρυνσης για διάφορους (σημαντικούς ή όχι) λόγους.

Σ’ αυτήν τη συναισθηματική απόσταση ανάμεσα στους δύο, βρίσκουν χώρο τα τρίτα πρόσωπα. Η κατάλληλη ευκαιρία να χωθεί κάποιος από μια μικρή χαραμάδα στη ζωή μας και να μας φέρει τα πάνω κάτω. Και τότε είναι που πρέπει να δείξουμε τον απαιτούμενο σεβασμό στον εαυτό μας, στη σχέση μας και στον άνθρωπο που έχουμε επιλέξει δίπλα μας.

Όσα προβλήματα κι αν έχουμε, ακόμα κι αν είναι αξεπέραστα και λόγοι τέλους, είναι προσβλητικό για εμάς τους ίδιους και δε μας τιμάει το να απιστήσουμε. Το αν, τελικά, κάποιοι το επιλέγουν είναι άλλο θέμα, μιας κι η θεωρία απέχει πολύ απ’ την πράξη κι η συνειδητοποίηση αργεί κάποιες φορές, έτσι κανείς μας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει, αφού όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος.

Όλοι, όμως, κατανοούμε πως η σχέση μας είναι πια τελειωμένη όταν αρχίζουμε να επιζητούμε την προσοχή άλλων ή να σκεφτόμαστε έντονα το ενδεχόμενο μιας απιστίας. Κάτι μας λείπει και το αναζητάμε αλλού. Και το καλύτερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε πριν τη φυγή μας είναι μια ειλικρινή συζήτηση και μια τελευταία προσπάθεια, αν υπάρχουν ακόμα συναισθήματα, για να σώσουμε ό,τι έχει απομείνει.

Το οφείλουμε στον εαυτό μας να κατανοούμε πού βρισκόμαστε, σε ποιο στάδιο της σχέσης, τι θέλουμε απ’ τη ζωή μας. Όταν τίποτα πια δε μας κρατάει στη σχέση μας, ο τρίτος άνθρωπος αποτελεί μια ευκαιρία για να δούμε την αλήθεια κατάματα. Αν ήμασταν καλά δε θα τον βλέπαμε καν. Δυστυχώς ή ευτυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει μέση λύση. Δεν μπορείς να ‘σαι σε μια σχέση, να δηλώνεις ευτυχισμένος κι ερωτευμένος και να σου είναι αδύνατο να σταματήσεις να φλερτάρεις. Απλά δεν ανήκεις εκεί.

Ίσως κάτι να πηγαίνει λάθος και το τρίτο πρόσωπο να ‘ναι η αφύπνισή σου.  Όπως και να ‘χει, καλύτερα να φύγεις από εκεί που δε σε γεμίζουν και να αναζητήσεις αλλού την ευτυχία, χωρίς να ανοίγεις πληγές σ’ αυτούς που λες πως αγαπάς.