Θα περιμένω

Κλείνω τα μάτια, βλέπω εσένα. Τα ανοίγω. Δεν είσαι πουθενά. Χίλιες θλίψεις. Χίλιες στιγμές πέρασαν απ’ το μυαλό μου. Χίλιες στιγμές μαζί σου. Και κατά διαβολική σύμπτωση ήταν όλες άσχημες. Όλες με πόνεσαν. Όλες με έσπασαν. Τις όμορφες τις διέγραψε η μνήμη μου. Μάλλον πόνεσε τόσο, που δεν μπόρεσε να τις κρατήσει φυλάξει. Ήρθε ο εγωιστικός εαυτός σου και τις έσβησε. Και στη θέση τους έφερε πόνο κι απελπισία.

Αναρωτιέμαι πώς νιώθεις, προσπαθώ να καταλάβω τι τριγυρίζει μέσα στο μυαλό σου. Τι μου λένε τα μάτια σου. Μα έχεις όλες τις πόρτες ερμητικά κλειστές και με αφήνεις να σε κοιτώ από μια μικρή χαραμάδα που απέμεινε. Ξέχασες κι εσύ τα όμορφα. Θυμάσαι κάθε παράπτωμά μου, κάθε λάθος μου. Φροντίζεις να μου το υπενθυμίζεις.

Φροντίζεις να με πονάς. Γιατί είναι πιο εύκολο. Γιατί θες εκδίκηση. Γιατί έχεις θυμό. Γιατί μ’ αγαπάς ακόμα και αυτό δεν το χωρά ο νους σου. Δεν το δέχεται η λογική σου. Η καρδιά σου λέει να γυρίσεις πίσω κι η λογική σου δε θέλει.

Και πάλι βρίσκομαι εκεί που ξεκίνησα. Να μετράω ευκαιρίες. Δικές σου. Δικές μου. Πάλι πιάνω τον εαυτό μου να σε θυμάται κάθε πρωί, κάθε βράδυ, κάθε στιγμή της ημέρας. Πάλι κυλάνε δάκρυα κι η αιτία είσαι εσύ. Κι αναρωτιέμαι αν θα περάσει ποτέ. Αν θα σε βγάλω ποτέ απ’ το μυαλό μου. Αν θα προσπαθήσω να προχωρήσω τη ζωή μου. Αν θα ξεφύγω από αυτήν την τοξική κατάσταση που με σκοτώνει κάθε μέρα. Κι οι απαντήσεις είναι ακόμα θολές. Γιατί όσο και να τρέχω, μένω στο ίδιο σημείο. Όσο και να ουρλιάζω, δε βγαίνει φωνή. Όσο και να πονάω, αντέχω. Όσο και να σε μισώ που με πονάς, μένω και σ’ αγαπάω ακόμα πιο πολύ.

Βρίσκομαι σε μονόδρομο μαζί σου. Έναν ατέλειωτο μονόδρομο. Δεν υπάρχει οδός, δεν υπάρχει ξέφωτο, δεν υπάρχουν στροφές. Μια ευθεία. Όλα οδηγούν σε εσένα. Κι εσύ είσαι πάντα τόσο απόμακρος, ένα βήμα μπροστά. Έχεις πάντα την απάντηση έτοιμη. Έχεις πάντα τα επιχειρήματα έτοιμα.

Κι είσαι εδώ για να με πείσεις πως τα παραμύθια της ζωής δεν έχουν “happy end”. Με διώχνεις. Για να μην πονέσεις. Για να ζήσεις στην ασφάλειά σου. Για να ζήσεις στον ψεύτικο κόσμο σου. Και το κάνεις με κάθε τίμημα. Δε σε νοιάζει αν θα το μετανιώσεις. Δε σε νοιάζει που με πονάς.

Ξέρεις κάτι; Όλες οι θάλασσες του κόσμου, όλες οι σειρήνες των παραμυθιών, όλες οι αναστολές, όλες οι φωνές, όλα τα «όχι», όλα τα φράγματα, όσο κι αν προσπαθήσουν να σε πάρουν μακριά μου, θα αποτύχουν. Γιατί εγώ είμαι εδώ και προσπαθώ.

Και αν κάνω το χειρότερο λάθος της ζωής μου, ας το κάνω μαζί σου. Ακόμα κι αν είσαι το πιο χαμένο στοίχημα, θα ποντάρω σε εσένα. Ακόμα κι αν πονέσω, χαλάλι σου. Θα είμαι εδώ και θα περιμένω.