Τι ζητάμε από τον άνθρωπό μας;

Οι επιθυμίες μας και οι ανάγκες μας διαφοροποιούνται και ωριμάζουν όπως ένα καλό μπουκάλι κρασί, χρόνο με το χρόνο. Και όσο μεγαλώνουμε αλλάζουν και τα κριτήρια που θέτουμε για να έχουμε έναν άνθρωπο, ένα σύντροφο δίπλα μας. Άλλες προτεραιότητες είχαμε στα δεκαοκτώ, άλλες έχουμε στα είκοσι κάτι, άλλες στα τριάντα κάτι.

Πλέον η εξωτερική εμφάνιση δεν είναι η βασική προϋπόθεση για να κρατήσουμε έναν άνθρωπο κοντά μας και να επενδύσουμε σε αυτόν. Σίγουρα αποτελεί την αρχική εντύπωση, αλλά τι να κάνεις το χρυσό περιτύλιγμα όταν το γλυκό θα σου βγει μάπα; Θέλουμε προσωπικότητά, θέλουμε ποιότητά, θέλουμε επίπεδο. Έναν άνθρωπο που να μπορούμε να συζητήσουμε μαζί του, να βασιστούμε πάνω του. Έναν ώμο να κλάψουμε τις άσχημες μέρες και να μένει εκεί για εμάς όποτε τον έχουμε ανάγκη και κάποιον που να μη μας θυμάται μόνο τα μεθυσμένα Σάββατα και τις βαρετές Κυριακές.

Χρειαζόμαστε αυτόν που έχει διαμορφώσει χαρακτήρα και προσωπικότητά, αυτόν που πλέον τα έχει βρει με τον εαυτό του, ξέρει τι θέλει και είναι σε θέση να το δώσει. Αυτόν που έχει μάθει να σέβεται τον άνθρωπο που επέλεξε να έχει στο πλάι του, τον θαυμάζει, τον προσέχει και τον εκτιμάει. Αυτόν που δείχνει με κάθε χάδι του, με κάθε αστείο του, με κάθε γκριμάτσα του ακόμα και με κάθε τσακωμό του την αγάπη του προς το άλλο του μισό.

Βαρεθήκαμε την εξωτερική εμφάνιση, τα γυαλιστερά περιτυλίγματα, τα φανταχτερά χρώματα. Η ουσία από ένα σημείο και μετά στη ζωή σου είναι να βρεις αυτόν τον άνθρωπο που θα σε γεμίζει, θα συμπληρώνει τα κενά σου και καλύπτει τις ανάγκες σου. Άλλοτε ο άνθρωπος μας ταιριάζει με εμάς και κουμπώνει υπέροχα στη μοναξιά μας και άλλοτε είναι τελείως διαφορετικός και έρχεται με το μαύρο του να ταράξει το άσπρο μας και καταλήγουμε σε ένα υπέροχο γκρι που μας συντροφεύει τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.

Φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει και η ασφάλεια που νιώθουμε δίπλα σε έναν άνθρωπο ανάλογα με τις κινήσεις του και τα δεδομένα του. Χρειαζόμαστε ένα σοβαρό άτομο στο πλευρό μας, που να μπορεί να μας υποστηρίξει, να μας σταθεί στα δύσκολα. Έναν άνθρωπο έξυπνο, εύστροφο, συζητήσιμο, διαλλακτικό και δημοκρατικό. Δε χρειαζόμαστε κάποιον που μόλις βγήκε από τη σπηλιά και συνεννοείται με φωνές, ενώ λύνει τα προβλήματα του με ξύλο.

Όσο μεγαλώνουμε η δουλειά αποτελεί και αυτή κριτήριο για να είμαστε με κάποιον καθώς χρειαζόμαστε ένα άτομο που να μπορεί να αντιληφθεί την κούρασή μας, τα άγχη της δουλειάς, τα ωράριά μας, τα διάφορα οικονομικά ζητήματα που ανακύπτουν. Ένας σύντροφος που θα είμαστε περήφανοι για αυτόν και δε θα ντρεπόμαστε να τον γνωρίσουμε σε φίλους και γνωστούς.

Όσο ωριμάζουμε επιζητάμε έναν άνθρωπο που να μπορεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες και στα ενδιαφέροντα μας, να έχουμε τη δυνατότητά να περνάμε μαζί του ποιοτικό χρόνο χωρίς να βαριόμαστε και να περιμένουμε να περάσει η ώρα για να πάμε να βρούμε τους κολλητούς μας. Ένα πλάσμα που για εμάς είναι ξεχωριστό. Ανεξαρτήτως ηλικίας, ένας άνθρωπος που μας προκαλεί χαμόγελα, είναι ό, τι καλύτερο μπορεί να μας συμβεί. Χαμόγελα ευτυχίας, χαμόγελα συγκίνησης, χαμόγελα θαυμασμού.

Αυτός ο μοναδικός που θα έχει το δικό του απίστευτο χιούμορ και θα μας ηρεμεί όταν έχουμε τις μαύρες μας. Θα μας αγκαλιάζει και θα χανόμαστε στην αγκαλιά του, θα μας προσφέρει ασφάλεια και ευγνωμοσύνη. Θα μας νοιάζεται και θα μας προσέχει σαν να είμαστε μικρά παιδιά. Θα μας χαμογελάει πονηρά όποτε πάμε να κάνουμε σκανταλιά και θα μας κοιμίζει δίπλα του τα βράδια με ένα φιλί. Αυτός που το επόμενο πρωί και κάθε πρωί θα στέκεται άγρυπνος φρουρός δίπλα μας, θα πολεμάει για τα δυο μας μάτια και δε θα φεύγει ξημερώματα στα κλεφτά.