Τις νύχτες έρχονται οι πρώην στα όνειρά μας

Χωρίσαμε. Τους ξεπεράσαμε. Δε μας λείπουν, δεν τους σκεφτόμαστε, δε μας προκαλούν κανένα απολύτως συναίσθημα. Κι όμως. Εξακολουθούμε να τους βλέπουμε στον ύπνο μας κάποια βράδια. Και ξυπνάμε με ένα απαίσιο συναίσθημα. Γιατί ήρθε πάλι; Γιατί δε μας αφήνει σε ησυχία; Κάποιοι ξυπνάμε και με μια κάποια δόση ανακούφισης που δεν ήταν αλήθεια ή ίσως με το απόλυτο κενό -είτε είδαμε τον πρώην σύντροφό μας στον ύπνο μας είτε τη γάτα μας μάς είναι το ίδιο αδιάφορο. Όλοι, όμως, θέτουμε στον εαυτό μας το ίδιο ερώτημα: «Γιατί;».

Ο λόγος είναι εσωτερικός και για καθέναν από εμάς διαφέρει. Με μία γρήγορη και βιαστική σκέψη, θα μπορούσαμε να πούμε πως δεν τον έχουμε ξεπεράσει ακόμα εκείνον τον έρωτα. Υπάρχει παντού στη σκέψη μας και μας ακολουθεί σαν σκιά στον ύπνο μας και στον ξύπνιο μας. Τον ονειρευόμαστε γιατί τον θέλουμε εδώ, δίπλα μας. Κι ακόμα κι αν δεν το παραδεχόμαστε, δεν έχουμε πάει παρακάτω, δεν έχει τελειώσει μέσα μας. Έτσι τα συναισθήματα που προσπαθούμε να καταπιέσουμε, εμφανίζονται απ’ το ασυνείδητό μας εκείνη την ευάλωτη ώρα που κατεβάζουμε διακόπτες.

Αυτή είναι, όμως, κι η πιο κοινότυπη, ίσως κι η πιο επιφανειακή, εξήγηση. Τα πράγματα δεν είναι πάντα έτσι. Κάτι που θα μπορούσε να δώσει μία εξήγηση είναι πως δε δόθηκε το επιθυμητό τέλος, πως το αντίο που είπαμε δε μας κάλυψε κι έτσι ακόμα μας παιδεύουν οι αμφιβολίες.

Ψάχνουμε, επομένως, τρόπο να κλείσει αυτός ο κύκλος, να επανέλθει η ψυχική μας ηρεμία, να καταλαγιάσει η θύελλα μέσα στο κεφάλι μας, που μας ταλαιπωρεί μετά το χωρισμό μας, ώστε να σταθούμε ξανά στα πόδια μας. Αυτό δε σημαίνει πως θέλουμε το παρελθόν μας πίσω. Θέλουμε πίσω τον εαυτό μας κι ένα τέλος ξεκάθαρο, όπως μας αρμόζει.

Αν, λοιπόν, το αντίο που ειπώθηκε ήταν άσχημο κι απότομο, πικρό και ψυχρό, αν δε μας κάλυψε ο λόγος άρα ούτε και το τέλος, δίνουμε μια δική μας εκδοχή στο φινάλε με ένα πιο ήρεμο κι ήπιο σενάριο μέσω των ονείρων μας. Όσο τρελό κι αν ακούγεται, συμβαίνει σε ορισμένους από εμάς.

Ίσως ακόμη να μην καταφέραμε να συγχωρήσουμε, να μην έφυγαν τα αρνητικά συναισθήματα από μέσα μας, να μην ξεθύμαναν η απογοήτευση κι ο πόνος που μας προκάλεσε. Έτσι, μέσα απ’ τα όνειρά μας, βρίσκουμε τη λύτρωση. Συγχωρούμε εκείνον τον περαστικό που δεν ήταν για να μείνει και πάμε παρακάτω. Λέμε το δικό μας αντίο, με το δικό μας τρόπο, αφήνουμε πίσω το παρελθόν χωρίς να κρατάμε κακίες και μας προετοιμάζουμε για ένα νέο ξεκίνημα.

Ένας άλλος λόγος, πολύ πιθανός κι αυτός, είναι να βλέπουμε όνειρα με τον πρώην σύντροφό μας σαν υπενθύμιση της ανάγκης μας να τον ξεπεράσουμε, σαν καμπανάκι για να πάμε παρακάτω. Θέλουμε να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα, μια νέα αρχή και ξέρουμε πως δεν πρέπει να το καθυστερούμε άλλο.

Ίσως είμαστε στο στάδιο της γνωριμίας με έναν καινούριο άνθρωπο, ίσως να υπάρχει ένα φλερτ που να μας έχει ενθουσιάσει και να συνειδητοποιούμε πως πρέπει να κλείσουμε το παλιό κεφάλαιο για να πάμε στο καινούριο. Ο φόβος κι η ανασφάλεια ότι θα ζήσουμε πάλι τα ίδια, ότι η καινούρια μας γνωριμία θα καταλήξει σε μια αποτυχημένη σχέση, ότι πάλι θα πονέσουμε, είναι παράγοντες που μας ωθούν στο να ονειρευόμαστε την πρώην σχέση μας. Οδηγούμαστε σε μια υποσυνείδητη σύγκριση που όσο οξύμωρο κι αν είναι μας ταρακουνά και μας απομακρύνει απ’ τα παλιά.

Πόσοι από εμάς χάσαμε τον ύπνο μας για έναν άνθρωπο; Ίσως μαζί να θυσιάσαμε κι ένα κομμάτι μας. Αυτό το κομμάτι που αναζητείται απεγνωσμένα είναι κι ο λόγος που βλέπουμε τον πρώην σύντροφό μας στα όνειρά μας. Είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας. Η αδήριτη ανάγκη να βρούμε ξανά εμάς και να αναδιοργανωθούμε.

Όσα παιχνίδια κι αν παίζει το ασυνείδητο με τους απρόσκλητους επισκέπτες των ονείρων μας, το μόνο σίγουρο είναι πως εκεί πρέπει να μείνουν. Στην καλύτερη, θα τους βάλουμε στο ντουλάπι των αναμνήσεων. Είναι πρώην για κάποιους λόγους. Κι έτσι πρέπει να παραμείνουν. Εμείς οφείλουμε να τα βρούμε με τον εαυτό μας, να πάμε παρακάτω και να ξεχάσουμε ό,τι μας πόνεσε, γυρνώντας πλευρό και σελίδα.