Οικογενειακές βραδιές. Όλοι μας έχουμε ζήσει μαζώξεις με όλη την οικογένεια, ίσως κι όλο το σόι. Αγαπάμε αυτές τις γλυκές και πικάντικες συναντήσεις κι η αλήθεια είναι πως όσο κι αν έχουμε μεγαλώσει, ποτέ δε θα τις βαρεθούμε. Πάντα θα τις αναπολούμε με μια γλυκιά νοσταλγία και πάντα θα περιμένουμε την επόμενη. Αυτές οι συναντήσεις με την οικογένεια έχουν κάτι το μαγικό. Μαζευόμαστε στο σπίτι ενός εκ των συγγενών, και συνήθως το πάμε εναλλάξ, να περάσουμε από όλα τα σπίτια, να μη μείνει κανένας με το παράπονο.
Στις βραδιές αυτές βλέπουμε ξανά θείες, θείους, ξαδέρφια, ακόμα και μακρινούς συγγενείς, που ίσως προστέθηκαν στην παρέα μετά από καιρό. Η χαρά είναι απερίγραπτη, καθώς συναντάμε όλα τα αγαπημένα μας πρόσωπα και βλέπουμε χαμόγελα οικειότητας κι ασφάλειας να σχηματίζονται. Σε αυτές τις βραδιές επικρατεί μία μόνιμη φασαρία, ένας χαμός, φωνές και γέλια. Προσπαθούν όλοι να μιλήσουν, να πουν τα νέα τους, να μοιραστούν τις εξελίξεις στη ζωή τους, με αποτέλεσμα να καλύπτει η φωνή του ενός τη φωνή του άλλου και το μπάχαλο να μην έχει τελειωμό.
Κι η ιστορία συνεχίζεται κι επαναλαμβάνεται. Στις βραδιές αυτές βασικό κομμάτι αποτελούν οι διηγήσεις των μεγαλύτερων ηλικιακά συγγενών. Θα μας αφηγηθούν ιστορίες και κατορθώματα απ’ όταν ήμασταν μικροί. Θα γελάσουμε με την ψυχή μας και θα αναπολήσουμε εκείνες τις όμορφες, ξέγνοιαστες, παιδικές στιγμές. Θα ξεκινήσει φυσικά κι ο κύκλος των εντάσεων και των διαφωνιών, όταν θα αρχίσουν οι συζητήσεις περί ανέμων κι υδάτων, περί πολιτικών κι οπαδικών ζητημάτων, κι η ατμόσφαιρα θα πάρει φωτιά.
Οι γιαγιάδες κι οι παππούδες θα δώσουν συνωμοτικά το κλασικό κι αγαπημένο χαρτζιλίκι στα μικρά της οικογένειας, ενώ η νεολαία του τραπεζιού θα μαζευτεί σε ένα δωμάτιο, πίνοντας κρασί κι ανταλλάσσοντας τα νέα τους. Θα δουν ταινίες μαζεμένοι και στριμωγμένοι στο κρεβάτι και θα γελάσουν με την ψυχή τους στη θύμηση των παλιών τους περιπετειών και κατορθωμάτων.
Όλοι μαζί θα φάμε, θα σκάσουμε για την ακρίβεια απ’ τα φαγητά της οικοδέσποινας, θα τα βαθμολογήσουμε και θα την πειράξουμε. Και φυσικά υπάρχει μια ιεροτελεστία, που ακολουθείται πιστά. Πρώτα το φαγητό, μετά σειρά έχουν τα γλυκά, ο καφές, ξανά φαγητό όσο σκοτεινιάζει και μετά το γυρνάμε σε ποτάκι και κρασάκι, τσιμπώντας ξηρούς καρπούς.
Όσο κι αν μεγαλώνουμε, ποτέ δε βαριόμαστε τις βραδιές με την οικογένειά μας, είτε την πιο στενή είτε την ευρύτερη. Καλοδεχούμενα και τα νέα μέλη που έρχονται να κάνουν δυναμική είσοδο. Μωράκια, νύφες, γαμπροί. Να επεκτεινόμαστε και να μεγαλώνουμε. Να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη. Γιατί ένα απ’ τα πιο σημαντικά κι ανεκτίμητα δώρα της ζωής είναι η οικογένειά μας. Κι ίσως με τους ρυθμούς της καθημερινότητας να χανόμαστε, να απομακρυνόμαστε, μα ποτέ δεν ξεχνάμε. Πάντα ανυπομονούμε για το καθιερωμένο τραπέζι, για την πρόσκληση για χαρτιά, επιτραπέζια και τσάι.
Οι οικογενειακές βραδιές είναι καθιερωμένες σε κάθε σπίτι. Καθένας τις τιμά και τις περνά με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, μα σε όλες τις οικογένειες υπάρχουν τα κοινά γνωρίσματα κι οι παραδόσεις τους. Όσα χρόνια κι αν περάσουν αναπολούμε τις περασμένες βραδιές που γλεντούσαμε σε σπίτια συγγενικά κι αναμένουμε τις επόμενες, φορτίζοντας τις μπαταρίες μας.
Το πέρασμα του χρόνου δε μας απομακρύνει, μας ενώνει κι οι οικογενειακές στιγμές είναι το σήμα κατατεθέν της ελληνικής οικογένειας.
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη