Χαλιέσαι εύκολα όταν δεν τρελαίνεσαι εξαρχής

Κάποιες φορές αμφιταλαντευόμαστε για τα συναισθήματά μας και δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε τον ίδιο μας τον εαυτό. Είμαστε με έναν άνθρωπο και δεν ξέρουμε τελικά τι θέλουμε κι αν, βασικά, τον θέλουμε. Ναι μεν είμαστε ενθουσιασμένοι, νιώθουμε πολλά για το πρόσωπό του, αλλά κάτι μας ενοχλεί, κάτι μας επηρεάζει αρνητικά και κάτι τελικά μας χαλάει άξαφνα κι απόλυτα αυτή τη μαγεία. Το αποτέλεσμα είναι να ξενερώνουμε συχνά μαζί του, να νευριάζουμε, να θυμώνουμε, να νιώθουμε ότι δεν κάνει για εμάς κι ίσως να μη μας ταιριάζει τελικά. Το θέμα είναι να αποσαφηνίσουμε ποιο είναι αυτό το «κάτι» που μας ενοχλεί και μας χαλάει την ηρεμία στη σχέση μας.

Τελικά, δεν τον θέλουμε αρκετά. Κι αν δε θέλεις κάποιον απ’ την αρχή, όλα ύστερα σε ενοχλούν, απ’ το πιο μικρό ως το πιο μεγάλο. Στην πορεία γίνονται ολοένα και πιο πολλά αλλά και πιο ενοχλητικά όλα αυτά που μας χαλάνε, ενώ στην ουσία αυτό που μας φταίει είναι ότι απλά δεν τρελαινόμαστε. Εντάξει, τον θέλουμε, περνάμε καλά, αλλά δε ζούμε και τον απόλυτο έρωτα, δεν καιγόμαστε επομένως κι αν τον χάσουμε.

Απ’ την αρχή της οποιαδήποτε σχέσης, κρίνεται κι η πορεία αυτής. Όταν κάτι ξεκινάει μέτρια και χλιαρά, σχεδόν αδιάφορα, έτσι θα συνεχιστεί. Κι η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν το σώζει, εκτός κι αν συμβιβαστούμε κι αποδεχθούμε την κατάσταση. Κάποιος που δε μας αρέσει, δε μας ενθουσιάζει και δε μας τρελαίνει, ταυτόχρονα μας ξενερώνει και μας κουράζει με την παραμικρή στραβή. Στην πραγματικότητα, ίσως και να μη μας ενοχλούν συγκεκριμένα ελαττώματά του, απλώς δεν τον δεχόμαστε ακριβώς όπως είναι. Στα μάτια μας δεν αρκετός για εμάς κι επειδή αρνούμαστε να το παραδεχθούμε, αφού ήταν επιλογή μας, εστιάζουμε σε όσα (θεωρούμε πως) πράττει λάθος.

Έτσι καταλήγουμε να ξενερώνουμε με το παραμικρό του ψεγάδι, να δημιουργούμε προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν και να καταστρέφουμε την κάθε στιγμή. Απλά δε μας ταίριαζε απ’ την αρχή, δεν υπήρχε χημεία, δεν είχε αυτό το ξεχωριστό κάτι που καθένας από εμάς ψάχνει σε ένα ταίρι. Και με το πέρασμα του χρόνου, αυτό το κενό όσων δε βρήκαμε σ’ αυτόν τον άνθρωπο γίνεται όλο και πιο αισθητό. Δε φταίει όμως εκείνος που έχουμε δίπλα μας. Είναι ο ίδιος που γνωρίσαμε. Δεν άλλαξε τη στάση του απέναντί μας, δε μας έδειξε ποτέ κάτι άλλο και τώρα αποκαλύφθηκε. Απλώς εμείς τώρα αντικρίσαμε κατάματα την αλήθεια που τόσο καιρό από φόβο, δειλία, ανασφάλεια ή βολικό συμβιβασμό αρνούμασταν να δούμε. Στην πραγματικότητα, ποτέ δεν τον θελήσαμε αρκετά.

Υπήρχε μια έλξη, ένα συναίσθημα, ακόμα κι ένα πάθος. Αλλά όλα μέτρια κι ανίσχυρα. Κανένα πυροτέχνημα, καμία αστερόσκονη. Πάει η μαγεία, πάει και το παραμύθι -πριν καν προλάβουμε να ανοίξουμε το εξώφυλλο. Εξαρχής ξεκινήσαμε κάτι με έναν άνθρωπο που δε μας πολυταίριαζε, με την ελπίδα να το βρούμε στην πορεία. Μα στην πορεία το μόνο που συνέβη ήταν να το χάσουμε τελείως, γιατί ήρθαμε αναγκαστικά αντιμέτωποι με όλα όσα καλύπταμε εθελοτυφλώντας.

Ποτέ δε μας ενθουσίασε, λοιπόν, κι αυτός είναι κι ο λόγος που το ξενέρωμα ήρθε τόσο γρήγορα κι έκανε τόσο θόρυβο. Δε νιώσαμε το φτερούγισμα που τόσο προσδοκούσαμε και τώρα όλα μας ενοχλούν. Γιατί αναζητάμε αυτό το κάτι και δεν το βρίσκουμε. Απογοητευόμαστε και με τον άνθρωπο που έχουμε δίπλα μας αλλά κυρίως με τον εαυτό μας. Αναρωτιόμαστε τι φταίει, γιατί μας ενοχλούν όλα και ξενερώνουμε συνεχώς μαζί του. Επιρρίπτουμε ευθύνες σε αυτόν και δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε πως τελικά φταίμε εμείς οι ίδιοι (που είχαμε ουτοπικές προσδοκίες) κι η λάθος επιλογή που συνειδητά κάναμε.

Ένας άνθρωπος που εξαρχής δε μας γοήτευε και δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις μας, ποτέ δε θα καταφέρει να μπει ολοκληρωτικά στην καρδιά μας, όχι γιατί δεν είναι εκείνος αρκετός αλλά γιατί εμείς ζητάμε άλλα -όχι απαραίτητα περισσότερα, απλώς διαφορετικά. Η αγάπη ίσως αργεί κάποτε να εμφανιστεί, αλλά οι πρώτες ματιές, ο ενθουσιασμός κι ο έρωτας μας χτυπάνε αμέσως την πόρτα ή καθόλου. Δεν υπάρχει χρονοκαθυστέρηση στην καψούρα.

Γι’ αυτό όταν εξαρχής δεν τρελαινόμαστε, ας μην το τραβάμε. Ας πάμε παρακάτω, πριν χρεώσουμε απογοητεύσεις σε κάποιον που, στην τελική, δε μας φταίει.