Δεν υπάρχουν αστείες φοβίες

Φόβος. Τρομακτική λέξη. Αν ήταν χρώμα θα την φανταζόμουν σαν ένα σκοτεινό βαθύ μπλε. Και μόνο που την ξεστομίζουμε νιώθουμε ένα σφίξιμο, κάτι να μας πνίγει, ένα εξαιρετικά δυσάρεστο συναίσθημα που προκαλεί δυσφορία σε όποιον το βιώνει και μπορεί να δημιουργήσει αρκετά προβλήματα στην καθημερινότητά του, στη σκέψη, στη συμπεριφορά του. Το ανθρώπινο σώμα ενστικτωδώς αντιδρά σε οποιαδήποτε απειλή και δημιουργεί αυτό το συναίσθημα για να μας προειδοποιήσει, σαν να μας κρούει τον κώδωνα για έναν επικείμενο κίνδυνο.

Η φοβία απ’ την άλλη θα μπορούσε να είναι κόρη του φόβου∙ μοιάζουν, αλλά δεν είναι ίδιοι. Προκαλούν πάνω-κάτω τα ίδια συναισθήματα, αλλά οι φοβίες δεν έχουν ρεαλιστικό αντίκρισμα, δεν υπάρχει πραγματικός κίνδυνος. Φοβία μπορεί να είναι μια συγκεκριμένη αντίδραση σε μια κατάσταση ή ένα αντικείμενο, που μπορεί να προκαλέσει έντονα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, ανησυχία ή κι εμμονές. Κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπος με αυτήν ο άνθρωπος, βιώνει ένα έντονο άγχος και μηχανικά την αποφεύγει, χωρίς να την αντιμετωπίζει.

Πιο ειδικά, οι φοβίες χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες: αγοραφοβία, κοινωνικές φοβίες κι ειδικές φοβίες. Κάποιες από αυτές μας είναι ήδη γνωστές και κάπου ανάμεσά τους βρίσκονται κι οι δικές μας. Σε κάθε στάδιο της ζωής μας, αυτό που μας στοιχειώνει βρίσκει καταφύγιο στις φοβίες, γιατί η καθεμία από αυτές γεννιέται μέσα απ’ τα βιώματά μας.

Γι’ αυτό και τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι έχουν ιδιαίτερες φοβίες που πολλές φορές χαρακτηρίζονται σαν αστείες ή υπερβολικές στα αφτιά άλλων, με διαφορετικά ερεθίσματα. Καμία φοβία δεν είναι γελοία ή αμελητέα. Ταράζουν την ψυχική μας ισορροπία, μας πανικοβάλλουν, μας δημιουργούν άγχος. Κάθε φοβία χρειάζεται κι αξίζει το σεβασμό μας και την κατανόησή μας.

Γεμίσαμε τη ζωή μας μια αγκαλιά φοβίες. Σε ζώα, αντικείμενα, ανθρώπους. Φοβόμαστε με το που θα ανοίξουμε τα μάτια μας αν γίνει το ένα κι αν συμβεί το άλλο. Διαρκώς ανησυχούμε, θα βρούμε δουλειά, θα βρούμε ένα άνθρωπο να μας καταλαβαίνει σε αυτή τη ζωή, θα πεθάνουμε μόνοι;  Μια λίστα που συμπληρώνεται ανάλογα με το παζλ του καθενός.

Ακόμα κι η χιλιοειπωμένη ατάκα «Δεν πάω πουθενά χωρίς το κινητό μου» κρύβεται στο φάσμα μιας φοβίας. Μια ανησυχία ότι χωρίς αυτό θα μας συμβεί κάτι κακό, αισθανόμαστε άοπλοι, εύθραυστοι, αποκομμένοι απ’ τον υπόλοιπο κόσμο. Για κάποιους μοιάζει αστείο, μα είναι μια πραγματικότητα της εποχής.

Αν ζεις μέσα στο φόβο, να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος. Να ξέρεις πως πίσω απ’ τις ατρόμητες μάσκες που κρυβόμαστε, όλοι κάτι φοβόμαστε. Μα οι φόβοι, πόσο μάλλον οι φοβίες, μπορούν να αντιμετωπιστούν. Μπορείς να το νικήσεις και μπορείς να το αφήσεις πίσω σου. Για αρχή κάνε μια ανάλυση μέσα σου, ζήτα βοήθεια, απευθύνσου σε έναν ειδικό. Αναλογίσου πόσα χάνεις από φόβο, πόσο πίσω πας τα «θέλω» σου εξ αιτίας αυτού του δυσάρεστου συναισθήματος.

Ανάπνευσε και γέμισε αέρα τα πνευμόνια σου. Αντιμετώπισέ το, κοίτα το στα μάτια. Υπάρχουν άνθρωποι ειδικευμένοι να μας βοηθήσουν να νικήσουμε το θεριό αυτό μέσω ψυχανάλυσης και θεραπείας, όπου κριθεί απαραίτητο. Αν, όμως, ακόμη δε μας έχει κάνει τη ζωή ποδήλατο, μπορούμε να προσπαθήσουμε μόνοι μας να ανακόψουμε την πορεία τους.  Μην ξεχνάς πως απέναντι απ’ το φόβο σου σε περιμένει ελευθερία σου!