Νοσταλγούμε τη φοιτητοπαρέα

Και τι δε θα ‘δινα να γυρνούσα για μια βραδιά στα ίδια στενά, στους ίδιους τόπους, στο γλυκό μου φοιτητικό ακατάστατο σπιτάκι. Νομίζω πως αυτά τα στενά τα στοιχειώσαμε με τα γέλια της δικιάς μου αξέχαστης παλιοπαρέας σαν να παγώσαμε τον χρόνο εκεί. Στα καλύτερά μας χρόνια. Τα χρόνια που ξεχωρίζαμε απ’ τον ήχο του κουδουνιού αν ήταν ο λατρεμένος ντελιβεράς ή ο γκρινιάρης απ’ τα κοινόχρηστα που μας έψαχνε μέρες. Θα θυμάμαι όσο τίποτα αυτές τις φιγούρες που γίνανε οικογένεια κι ήταν οι συνεργοί μου στο ωραιότερο έγκλημα της ζωής μας!

Αναγκαστικά κάποια στιγμή θα μπει αυτό το στενάχωρο «ενοικιάζεται» στο πρώτο ολόδικό μας σπίτι, που μέσα του έκλεισε ατέλειωτες συζητήσεις μέχρι τα ξημερώματα, χαρές, γέλια κι ατέλειωτα τουρνουά μπιρίμπας μέχρι πρωίας. Μην ξεχάσω να αναφέρω και το διάβασμα ενός εξαμήνου που προσπαθούσαμε να βγάλουμε σε ένα βράδυ, με ατέλειωτες ποσότητες φαγητού και καφέ.

Μόλις δεις τα πιο όμορφα σου χρόνια σε δέκα κούτες ξέρεις πως ο κύκλος έκλεισε κι ο καθένας απ’ τη φαμίλια τη φοιτητική θα επιστρέψει στη ζωή του. Στην αρχή τα τηλέφωνα θα είναι καθημερινά, συζητώντας πόσο λείπει ο ένας στον άλλο και για ώρες θα καταριέστε μαζί που βιαστήκατε να πάρετε το χαρτί -που αργότερα καταλάβατε πως μόνο για κάδρο στον τοίχο χρησίμευσε. Τα χρόνια θα περάσουν και κάποιους θα τους χάσεις γιατί η ζωή είναι απρόβλεπτη, αλλά άλλους θα τους κουβαλάς μαζί σου σε κάθε λύπη και χαρά.

Κάθε φοιτητοπαρέα που σέβεται την ύπαρξή της έχει τον τύπο με το απίστευτο χιούμορ, τον άτσαλο που προκαλεί συνέχεια ζημιές, τον χορευταρά, τον λάτρη του φαγητού και τον ερωτιάρη. Μην ξεχάσω τον αθώο μας, που κάναμε ατέλειωτες συζητήσεις μπας κι άνοιγε κάνα βλέφαρο. Κάθε φιγούρα αξέχαστη και μοναδική. Όλοι μαζί χωρίσαμε με την υπόσχεση να μην αλλάξουμε ποτέ. Κι όμως δέκα χρόνια είναι πολλά για να φέρουν τα πάνω κάτω.

Θα δεις ότι πρώτοι έκαναν οικογένεια και παιδιά αυτοί που δεν περίμενες. Θα λάβεις το πρώτο προσκλητήριο με χαρά στα χέρια και μαζί με όλη την παλιοπαρέα θα ανανεώσετε το ραντεβού σας. Θα είναι σαν να παντρεύεται συγγενής σας και θα νιώσετε παράξενα που το μωρό της παρέας μεγάλωσε! Θα χαίρεσαι,  χρόνια μετά, για την πανέμορφη οικογένεια που έφτιαξε και θα φύγει ένα δάκρυ που τόσα ξενύχτια οσκαρικών συζητήσεων περί σχέσεων κάπου έπιασαν τόπο.

Αναγκαστικά κάποιοι θα άλλαξαν επαγγελματική πορεία με στροφή 180 μοιρών γιατί δυστυχώς τα βρήκαν σκούρα στην αποκατάσταση και μιλώ ως παθούσα ανάμεσα στα μέλη της δικής μου φοιτητικής αγέλης. Ίσως λόγω αυτού η καριέρα να μπήκε σε πρωταρχικό ρόλο και με τις ατελείωτες ώρες εργασίας να έβλεπες τη ζωή της παρέας μέσα από διάφορες φωτογραφίες με καινούργια πια πρόσωπα.

Ο άτσαλος της παρέας όσα χρόνια κι αν περάσουν επιβεβαιώνω με σιγουριά πως παραμένει ακριβώς ο ίδιος κι αποκτάει τη μεγαλύτερη πείρα σε θέματα ατυχημάτων. Θα είναι το πρώτο τηλέφωνο που θα πάρεις αν θες να βρεις ασφαλιστική εταιρία, καθώς το μαύρο συννεφάκι δεν κάνει διακρίσεις. Θα είναι ο φίλος που θα δώσετε ραντεβού για καφέ ή φαγητό και με το που συναντηθείτε θα εξακολουθούν να σπάνε πράγματα γύρω σας και θα γελάτε με τη ψυχή σας που όλα μοιάζουν σαν να μη πέρασε μια μέρα!

Ο φίλος που μοιραστήκατε όλες τις κραιπάλες με μεσημεριανό στις 10 το βράδυ και βραδινό στις 5 το πρωί με μακαρονάδες και πιτόγυρα συνήθως καταλήγει ο πιο fit της παρέας. Ναι, αν είσαι τέτοιος τύπος στο υπόσχομαι πως υπάρχει ελπίδα! Μέσα σε αυτά τα χρόνια ο φίλος αυτός δεν άφησε πρόγραμμα γυμναστικής πίσω και μπουκιά χωρίς θερμιδική ανάλυση. Υπόσχομαι, όμως, πως δε θα σας κακοκαρδίσει και σε κάθε συνάντησή σας θα θυμάται τα παλιά φαγοπότια με την ίδια αγάπη.

Ο αγαπημένος ερωτιάρης συνήθως καταλήγει ο ορκισμένος εργένης της παρέας με τα πιο αλλοπρόσαλλα ερωτικά δράματα και μπλεξίματα. Γιατί κάποια άτομα με τα χρόνια απλά εξελίσσονται! Θα ακούς πάντα αχόρταγα τις εξιστορήσεις των ερωτικών του περιπετειών, που θα σπάνε τη δική σου ρουτίνα!

Ο δε αγαπημένος χιουμορίστας της παρέας θα εξακολουθεί να έχει πάντα έτοιμα τα ίδια κρύα αστεία που τις περισσότερες φορές τα λέει και να γελάει μόνος του. Κι εδώ θέλω να καταλήξω. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, με αυτές τις μούρες έζησες τα καλύτερά σου βράδια στα πιο όμορφα κι ανέμελά σου χρόνια, όπου μπορούσες ανενόχλητα να ζεις και να κάνεις αυτό που θες, κάτι που αργότερα η ζωή μας το χρεώσει σαν πολυτέλεια.

Μαζί περάσατε τις πρώτες επιτυχίες, λύπες κι απογοητεύσεις, τα πρώτα μεθύσια, την πρώτη αγάπη που σε σημάδεψε. Ήταν οι δικοί σου άνθρωποι που ποτέ δεν ξεχνάς και πάντα τους κρατάς μια θέση στη ζωή σου. Γιατί μαζί γράψατε την ιστορία της πόλης που ζήσατε. Γιατί χωρίς αυτούς, η πόλη αυτή θα ‘ναι πάντα άδεια. Γιατί η παρέα αυτή έκανε το μέρος αγαπημένο και τα φοιτητικά χρόνια μοναδικά.