Στείλε ένα μήνυμα

Τα καβγαδάκια είναι αναπόφευκτες έντονες στιγμές σε κάθε σχέση. Άλλοι τα γουστάρουν όσο τίποτα κι άλλοι τα αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Υπάρχουν εγωισμοί κι αξιοπρέπειες που παλεύουν για την επικράτηση. Και ποιος δεν ξημεροβραδιάστηκε πάνω απ’ το κινητό περιμένοντας απ’ τον άλλο να κάνει το πρώτο βήμα.

Μέχρι που βραδιάζει κι αρχίζεις να λυγίζεις κι άντε να σου κρατήσει συντροφιά ο εγωισμός σου και την επόμενη μέρα, τρώγεσαι όμως με τα ρούχα σου και διερωτάσαι «γιατί δεν έστειλε;», «γιατί δεν κατάλαβε το λάθος του ακόμα;». Αρχίζει μέσα σου να σε τρώει το μικρό κι αγαπημένο σκουληκάκι της αμφιβολίας, γιατί, ναι, σε έναν καβγά φταίνε κι δυο. Άσε τις αδικίες στην άκρη. Όσο πιο πολύ περιπλέκουμε καταστάσεις με αχρείαστες σκέψεις και σενάρια, άλλο τόσο τα κάνουμε μαλλιά κουβάρια.

Οι τρίτοι δεν είναι πάντα οι ψυχολόγοι μας και σίγουρα δεν έχουν δόκτορά στη σχέση σου με τον άνθρωπό σου. Άσε που 90% θα σου βρίσκουν δίκιο ενώ ξέρεις πολύ καλά πως μεγαλοποίησες και δραματοποίησες οσκαρικά τον καβγά. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από σένα τη δικιά σου σχέση και τον άνθρωπό σου. Κι αν θες μια μικρή συμβουλή, να ξέρεις πως όσα λιγότερα ξέρουν, περισσότερες πιθανότητες να κρατήσεις την ευτυχία σου. Οι γνώμες διχάζουν, αλλάζουν αποφάσεις και δυστυχώς κατευθύνουν. Εσύ, όμως, θα πονάς στο τέλος της μέρας. Οπότε κράτα δίπλα σου άτομα αντικειμενικά, που θα σου ρίξουν και καμιά κατσάδα όταν φταις.

Μετά την παγωμάρα, τον καβγά, ίσως και τον χρόνο που πήρατε –αν άφησες να περάσουν μέρες– βλέπεις τα πράγματα πιο ήρεμα. Ξεκινάς να ξεχνάς μούτρα και θυμούς και να νιώθεις το κενό του ανθρώπου σου. Κι αν δεν έλαβες κανένα σήμα καπνού απ’ την αντίπερα όχθη τότε πρέπει να σκεφτείς πως αν αφήσεις τα πράγματα έτσι, δε θα καταλήξουν καλά τα πράγματα.

Το ξέρω, έγραψες-έσβησες εκατό φορές θυμωμένα μηνύματα, δακρύβρεχτα μηνύματα, ίσως να τα έκανες και πρόβα με τους κολλητούς, μα να ξέρεις πως τα πιο πολλά συναισθήματα κλείνονται σε δυο απλές λέξεις, όχι σε εκατό. «Μου λείπεις», «Σε σκέφτομαι», «Είσαι καλά;», «Σ ’αγαπώ», «Συγχώρεσέ με». Πέντε φράσεις απλές, γεμάτες νοιάξιμο και κυρίως ντυμένες με αξιοπρέπεια και σεβασμό.

Όλοι είμαστε διαφορετικοί και ναι, οι καβγάδες είναι κάτι που δεν μπορούμε να αποκλείσουμε από καμία σχέση. Απ’ τη στιγμή που δεν είμαστε κλώνοι, θα έχουμε διαφωνίες κι εντάσεις. Πριν ανοίξεις, όμως, το στοματάκι σου και πεις λόγια που θα μετανιώσεις, πάρε μια βαθιά ανάσα κι άκου, εξήγα, μίλα με επιχειρήματα, αλλά κυρίως κράτα τον έλεγχο στο θυμό που πηγάζει από μέσα μας τέτοιες στιγμές και στείλ’ τον όσο μπορείς πιο μακριά.

Ακόμα κι αυτός ο καβγάς κατέληξε σε αδιέξοδο και δεν έδωσε καμία λύση, πρέπει να σεβαστείς τις επιθυμίες του άλλου σαν να ήταν δικές σου. Κι αυτό σημαίνει να σεβαστείς τον εαυτό σου και να του φερθείς με την αξιοπρέπεια που του αρμόζει.

Αν όσα έγιναν δε διορθώνονται, μην ξεπουλήσεις τον εαυτό σου και μην πέσεις στα πατώματα.  Αν τελείωσε, αν προσπαθήσατε να το κρατήσετε μα τελείωσε, φύλαξε την ανάμνηση με όλα τα καλά και τα κακά που σου έδωσε.

Αυτό που είναι γραφτό να κρατήσει δεν τελειώνει. Να μη σε αλλάζεις για να κάνεις χαρούμενο κάποιον άλλο. Κάπου εκεί έξω είναι αυτός που σε θέλει όπως ακριβώς είσαι και σε περιμένει.