Tα ρούχα των άλλων μας πάνε περισσότερο απ' τα δικά μας

Ρούχα, παπούτσια, κοσμήματα κι αξεσουάρ διαμορφώνουν εκτός απ’ την εξωτερική μας εμφάνιση κι ένα κομμάτι του χαρακτήρα μας. Αμέτρητες φορές ένα καινούργιο ρούχο αυτόματα αλλάζει την ψυχολογία μας και μας προσδίδει τον αέρα της αλλαγής που τόσο χρειαζόμαστε αρκετές φορές για να σπάει η ρουτίνα μας.

Ποιος δεν έζησε τις οικογενειακές μάχες με τα αδέρφια όταν τους παίρναμε την αγαπημένη τους μπλούζα να τη φορέσουμε στο πάρτη που είχαμε να πάμε; Ποιος από μας δεν κατσαδιάστηκε, που πήρε –χωρίς άδεια πολλές φορές– το αγαπημένο φούτερ τους; Ούτε που θα το προσέξει λέγαμε, μα σχεδόν πάντα, παρ’ όλες τις στοίβες ρούχων, τη μέρα του δανεισμού έψαχναν το λάφυρό μας! Γιατί εμείς ξέραμε και το είχαμε κάνει εικόνα 100 φορές πώς θα το συνδυάζαμε φορώντας το.  Δεν υπήρχε μεγαλύτερη αδρεναλίνη μέχρι να βγούμε απ’ το σπίτι χωρίς να μας πάρει χαμπάρι για το τι φοράμε.

Τα ρούχα των κολλητών έχουν άλλη αξία. Μαζί τους συζητήσαμε με τις ώρες τι θα φορούσαμε στο ραντεβουδάκι που τόσο περιμέναμε. Και σαν τους πιο αυστηρούς κριτές μας άλλαξαν τελευταία στιγμή τον άτυχο συνδυασμό μας με τα καλύτερά τους κομμάτια. Γιατί θέλανε σ’ αυτά τα πρώτα ραντεβού να λάμπουμε. Οι γύρω μας δε διαφέρουν στιλιστικά πολύ από εμάς κι όσο περνούν τα χρόνια αποκτάμε πάνω-κάτω το ίδιο γούστο. Σαν να ψωνίζουν για μας. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τη λατρεμένη λογική της ανταλλαγής. «Να σου δώσω εγώ αυτό και να μου δώσεις εσύ εκείνο που το βαρέθηκες, μωρέ;». Γιατί σαν σταρούμπες δεν μπορούμε να φοράμε τα ίδια και τα ίδια κάθε φορά.

Είναι σαν να μη χρειάζεται να περάσουμε εκατό ώρες στα μαγαζιά δοκιμάζοντας συνεχώς ρούχα. Σαν να τα αγόρασαν για μας και μας γλύτωσαν όλο το χρόνο αναζήτησης και προσμονής μέχρι να βρούμε το αντίστοιχο ρούχο. Και ξέρουμε, μωρέ, ότι δε θα μας χαλάσουν χατίρι!  Θα μας τα δώσουν να τα χαρούμε κι εμείς, σαν να τιμάμε την αγορά τους και να την επιβραβεύουμε!

Η αλήθεια είναι πως τα δανεικά ρούχα, τα δανεικά άψυχα πράγματα, για μας είναι μικροί θησαυροί. Κουβαλούν το άρωμα των αγαπημένων μας. Είναι αναπόσπαστα κομμάτια σε φωτογραφίες κι αναμνήσεις. Κι όταν τα φοράμε, τα προσέχουμε και τα φυλάμε καλύτερα απ’ τα δικά μας. Ακόμα κι αν δε στρώνουν καλά πάνω μας, εμάς μας πάνε περισσότερο για την ιστορία που κουβαλάνε. Γιατί κι αυτά ήταν εκεί σε όλες τις στιγμές που μοιραστήκαμε. Ακόμα κι οι μικρές κηλίδες λεκέδων κρύβουν πίσω τους μια ιστορία. Τις γουρουνιές που έγιναν, το κρασί που μας χύθηκε και τα γέλια που έκανε η παρέα μας όταν εμείς ήμασταν μέσα στα νεύρα.

Όσο κι αν θεωρούμε πως καμιά αξία δεν έχουν τα ρούχα, τα αντικείμενα των δικών μας ανθρώπων θα είναι πάντα ένα κομμάτι τους και φορώντας τα, νιώθουμε την αγκαλιά τους και τη μυρωδιά τους. Σαν φανταστικές ασπίδες φορεμένες πάνω μας σε όλες τις στιγμές της ζωής μας.

Είναι λάφυρα αγάπης και τα προσέχουμε διπλά και τριπλά να μην πάθουν το παραμικρό. Είναι τα γούρια μας σε όλες τις σημαντικές μας στιγμές που πρέπει να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας. Και μόνο για αυτό, πάντα θα μας πάνε καλύτερα απ’ τα δικά μας!