Για σένα «λάθος άνθρωπος» για το μυαλό σου όμως;

H νευροεπιστήμη και συγκεκριμένα αυτή της αγάπης παίρνει θέση και μας εξηγεί πώς και γιατί η αγάπη έχει να κάνει με το μυαλό. Όσο και αν θέλουμε να πιστεύουμε στο ανεξήγητο και το παραμυθένιο, για άλλη μια φορά η επιστήμη απλώνει τα δίχτυα της και επαληθεύει, αυτό που οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν και πρεσβεύουν, πως όλα έχουν αποδείξεις και εξηγούνται. Πλέον δε θα απορείς γιατί ερωτεύεσαι το λάθος άτομο ή το ακατόρθωτο.

Όπως εξηγούν οι ερευνητές τα τελευταία χρόνια έχουν ενταθεί οι προσπάθειες εξήγησης γύρω από το γιατί και πώς ερωτευόμαστε. Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα ρίχνουν την ευθύνη στην ντοπαμίνη που ως νευροδιαβιβαστής ευθύνεται για όλα τα περί αγάπης και επιμονής σε ένα συναίσθημα και κατάσταση. Αυτή θα απελευθερωθεί όταν υπάρχει μια κατάσταση επιβράβευσης την οποία κι επιζητεί. Αχ μωρή ντοπαμίνη. Δεν επιζητεί αυτό που εσύ περιμένεις, αλλά αυτό που έρχεται σαν ξαφνική επιβράβευση. Δηλαδή θα είναι μεγαλύτερη η απελευθέρωση της ντοπαμίνης στον οργανισμό εάν πάρεις δώρο ξαφνικά κι όχι αυτό που περίμενες. Επί παραδείγματι, αν περιμένεις ένα βιβλίο μαγειρικής και αντ’ αυτού πάρεις ένα αυτοκίνητο, θα απελευθερωθεί ένα μεγαλύτερο επίπεδο ντοπαμίνης από όταν αν έπαιρνες αυτοκίνητο αφού το περίμενες.

Όσο περιμένεις κάτι, τόσο δε θα εκκρίνεται η ντοπαμίνη. Πώς εφαρμόζεται αυτό στην αγάπη και τον έρωτα; Αν έρθεις σε επαφή με κάποιον που θεωρείς εσύ αδύνατον να έχεις, σου δημιουργούνται αισθήσεις εντυπωσιασμού, έλξης, θαυμασμού. Παράλληλα τότε, η ντοπαμίνη παίρνει θέση κι αυξάνει τα επίπεδά της κάνοντας την αίσθηση του έρωτα εντονότερη, γιατί δεν περίμενες κάτι να συμβεί μεταξύ σας, επομένως όταν συμβαίνει, είναι ένα σοκ αδρεναλίνης για το μυαλό σου.

Αυτό είναι ένα μοτίβο που ακολουθείται κι από αυτούς που σχετίζονται με κάποιον παντρεμένο. Ποτέ δεν περιμένεις τηλέφωνο, ή επίσκεψη γιατί συνήθως έχουν προτεραιότητα τον κυρίως σύντροφο και τα παιδιά, επομένως όταν συμβαίνει χαίρεσαι διπλά και τριπλά. Πάντα, κάθε τηλεφώνημα, θα είναι μια έκπληξη. Κάθε συνάντηση θα φαντάζει φαντασμαγορική αφού δεν ξέρεις αν θα είναι και η τελευταία. Ποτέ δε θα περιμένεις την εξέλιξη αυτής της σχέσης, συνεπώς υπάρχει αυξημένη έκκριση της ντοπαμίνης άρα κι επιμονή κι αφοσίωση συναισθηματική σε αυτό το άτομο που προκαλεί τα παραπάνω. Έτσι παραμένεις ερωτευμένος με ένα άνθρωπο για καιρό χωρίς τα συναισθήματα να υποχωρούν.

Κρούεται όμως παράλληλα κι ένας κώδωνας κινδύνου για τα ζευγάρια που σχετίζεται με τη ρουτίνα. Εκεί που αρχίζει να ρουτινιάζει μια σχέση και να αποκτάς μια συνήθεια μια ασφάλεια παραπάνω. Ξέρεις ποιος είναι ο άλλος κι από την καλή και την ανάποδη. Σπάνιες πλέον και οι ερωτικές εκπλήξεις. Έχουμε, δηλαδή, γραμμένα στα παλιότερα των υποδημάτων μας το στοιχείο του καινούριου αλλά και της έκπληξης. Άρα αυτόματα, υπάρχουν χαμηλά επίπεδα απελευθέρωσης της ντοπαμίνης, χάνοντας έτσι η σχέση την αίγλη και σπουδαιότητά της. Έτσι αυξάνονται οι πιθανότητες ο σύντροφος μας ή και εμείς να ερωτευτούμε κάποιον άλλο που ίσως μπορεί να προσφέρει το στοιχείο αυτό του αιφνιδιασμού.

Εδώ έρχεται και το αιώνιο και πλέον ας ελπίσουμε γνωστό τιπ για τα ζευγάρια. Όταν κάτι θεωρείται δεδομένο, τότε κι ο εγκέφαλος σταματά να του δίνει σημασία. Από αυτόν τον νόμο δε θα μπορούσαν να ξεφύγουν ούτε οι σχέσεις. Εδώ που τα λέμε, η ανασφάλεια και το απρόσμενο είναι εκείνο που μας τραβά στους ανθρώπους. Μπορεί να το ονομάζουμε πάνω στον εγωισμό μας ως τη λάθος επιλογή, όμως βαθιά μέσα μας ξέρουμε ότι ό, τι μας συγκινεί είναι εκείνο που δεν ξέρουμε πού θα μας οδηγήσει κι αφηνόμαστε στο ρυθμό του, σε ένα χορό γεμάτο καινούρια βήματα.