Καταφεύγοντας στο κακό από φόβο για το χειρότερο

Σε μια πραγματικότητα που το μίζερο τείνει να γίνει και το ρεαλιστικό, υπάρχει ένα αρνητικό κλίμα στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που συνήθως δεν προσπαθούμε να αποφύγουμε. Αντιθέτως τό ωθούμε προς το μέρος μας, με όλες μας τις δυνάμεις και πράξεις να στρέφονται προς τα εκεί. Φοβόμαστε να δούμε κάτι που είναι πέραν των προσδοκιών μας ή αυτών που πιστεύουμε ότι αξίζουμε πιο ρεαλιστικά. Όταν βρισκόμαστε εντός των καταστάσεων, τείνουμε να βλέπουμε τα αρνητικά αυτών, αμελώντας το ρητό «από το αγκάθι βγαίνει ρόδο», που αν και ποιητικό και μεταφορικό, είναι κι αληθές.

Προσπαθώντας να ξεφύγεις πέφτεις σε χειρότερα σενάρια και δεν επιτρέπεις στον εαυτό σου την καθαρή οπτική που θα σού επιτρέψει ο χρόνος. Συμβιβάζεσαι με το ότι το χείριστο σενάριο θα αποφευχθεί, φεύγοντας άμεσα μακριά, αλλά αδυνατείς να δεις και κάτι πέρα από αυτό. Δέχεσαι το ελάχιστο για να μη φανείς αχάριστος αλλά δε σού επιτρέπεις να χαρείς ή να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο, παρά μόνο σε κάτι απλώς διαφορετικό. Ένα κλικ στο μυαλό είναι το να βλέπεις το δυνατό στο αδύνατο ή να πίστευες στο απρόσμενο που θα είναι ταυτόχρονα το πιο αισιόδοξο.

Μέσα από κάθε κατάσταση πρέπει να προσπαθείς να απορροφάς αυτό που θα σε οδηγήσει σε ένα δρόμο και δε θα σε κλείσει σε μονόδρομο. Δεν είναι ανάγκη να είναι πάντα συγκαταβατικές οι λύσεις που βρίσκουμε για τους εαυτούς μας. Μπορούν να είναι ελπιδοφόρες και να στοχεύουν πιο ψηλά, πιο μακριά κι απλώς αλλού έτσι τυχαία. Κι όμως, δεν το τολμάμε. Είναι όσο σημαντικό, όμως, όσο και το αρνητικό που κατάφερες να γλιτώσεις. Η διαφορά είναι ότι θα υπάρχει και το ανάλογο mindset που θα συνοδεύεται από προτροπή κι όχι από φόβο ή απογοήτευση.

Σκέψου το πιο απλό: Έστω ότι βρίσκεσαι σε μια σχέση που έχει φθαρεί, έχει εμφανίσει σημάδια τέλους, υπάρχει στην ατμόσφαιρα μια αύρα αρνητική, σχεδόν αποπνικτική. Αντί λοιπόν να επιδιώξεις τον χωρισμό -τονίζουμε πως είναι μια σχέση που σού προκαλεί δυσφορία και νιώθεις άβολα εντός της- σκέφτεσαι πως το ενδεχόμενο της μοναξιάς είναι επίπονο και δύσκολο, επομένως γιατί να μπεις στη διαδικασία να το ζήσεις; Επιλέγεις λοιπόν, σχετικά εύκολα και γρήγορα, μια σχέση rebound, έτσι ώστε να υπάρξει το μαξιλαράκι που θα απαλύνει τα συμπτώματα του χωρισμού. Χωρίς στάνταρτς. Χωρίς κριτήρια, χωρίς να δώσεις χρόνο να το σκεφτείς. Και το γνωρίζεις ότι έτσι πράττεις, γιατί σαφώς δε μιλάμε για το ενδεχόμενο να κάνεις μια λάθος αξιολόγηση. Μιλάμε για την επί τούτου λάθος επιλογή γιατί φοβάσαι τα χειρότερα. Αποτέλεσμα αυτού; 2/2 αποτυχημένες σχέσεις.

Κι είναι πολλές οι φορές που για το φόβο του χειρότερου βιαζόμαστε να κάνουμε επιλογές εξίσου, αν όχι περισσότερο κακές. Αντί να έχουμε στόχο την ελπίδα, αφήνουμε τον φόβο να μάς κινεί  Όλα εναπόκεινται στο ψυχισμό και στο σκεπτικό μας, τον τρόπο που επεξεργαζόμαστε όλα όσα μάς συμβαίνουν. Ακόμα κι αν είσαι εξοικειωμένος με το συμβατό κι αντίθετο των προσδοκιών σου, ακόμα κι αν το να ψάξεις βαθύτερα για μια λύση φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο, αυτό δεν πρέπει να σε κάνει αμυντικό και δύσπιστο μπροστά στο καλύτερο σενάριο. Να σε πεισμώνει για να κατακτήσεις κάτι που δεν είσαι συνηθισμένος, που ενδεχομένως θα σε πάει σε κάτι άλλο από αυτό που περιμένεις για σένα. Σημασία θα έπρεπε να έχει το τι κερδίζεις κι όχι το τι χάνεις. Μην αποφασίζεις με γνώμονα τον φόβο. Πάντα μα πάντα θα είναι λάθος η επιλογή. Μα κυρίως, άδικη, για όλα τα ενδεχόμενα που αφήνεις στην άκρη, επειδή δεν ασχολήθηκες να τα ψάξεις.