Όταν ξέρεις ότι φταις μιλάς επίτηδες με γενικότητες κι αοριστίες

Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι όλα άγια και καλά σε μία σχέση κι έρχεται η στιγμή που πρέπει να πέσουν στο τραπέζι κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα που λέει και η αείμνηστη Μπέλλου. Δεν μπορείς να παραμελείς όλα όσα σε προβληματίζουν μονίμως, μήπως και δημιουργηθούν έκρυθμες καταστάσεις. Υπάρχουν φορές που η ένταση είναι μονόδρομος, είτε φταις εσύ, ο άλλος ή τα νεύρα σου. Ποια είναι η λύση λοιπόν;

Εδώ, θα προσπαθήσεις να απαντήσεις στον άλλον με γενικότητες χωρίς βάση, μήπως και ξεχαστεί το θέμα, μήπως και νομίσει ότι εσύ αγνοείς την κατάσταση που έχει φτάσει η κουβέντα, πράγμα που δείχνει πως μάλλον έχεις λερωμένη τη φωλιά σου. Μήπως γίνεται γιατί φοβάσαι; Φοβάσαι την αλήθεια σου που ίσως πληγώσει πολύ τον άλλον και τη σχέση σας; Γιατί βλέπεις τι έρχεται και θες να το αποφύγεις, γιατί βαριέσαι και έχεις κουραστεί πάλι με τα ίδια; Ειδικά αν έχετε ξαναφτάσει στο πικ του τσακωμού για το ίδιο θέμα και παλιότερα, τότε λες καλύτερα άσε, δε χρειάζεται.

Γίνεται ακόμα χειρότερο βέβαια, όταν έρχεται σαν κεραυνός εν αιθρία ο καβγάς κι αμήχανα θες να αποφύγεις τον άλλον και τις σφαίρες των επιχειρημάτων που ξέρεις ότι άπαξ και σε απαντήσουν, την έβαψες. Συνήθως μια καλή πρακτική να αποφύγεις τον ξαφνικό καβγά, είναι η αοριστολογία ιπτάμενης ύπαρξης. Είσαι κάπως ποτέ και πουθενά. Αν μπει ο άλλος στο ψητό δε θα σε συμφέρει, τρέχα γύρευε τι θα συμβεί. Άρα το κρατάς όσο πιο γενικό κι αόριστο γίνεται, μπας και τη γλιτώσεις.

Δυστυχώς η αοριστολογία είναι τακτική που ακολουθεί κάποιος που ξέρει ότι φταίει. Είναι δύσκολο μερικές φορές να αποδεχθούμε τα λάθη μας και να τα δούμε κατάματα μέσα από τα λόγια τρίτων. Ειδικά ατόμων που μας έχουν και τους έχουμε ψηλά και φοβόμαστε ότι θα γκρεμοτσακιστούμε κι εμείς και η υπερηφάνεια μας, αν πέσουμε από εκεί. Τίθεται βεβαιότατα και το θέμα του εγωισμού μας που ελάχιστες είναι οι φορές που θα τον αφήσουμε να πληγωθεί. Ναι, μην παραξενεύεσαι, προτιμάς, από το να τσαλαπατηθεί ο εγωισμός σου ή να ξεκινήσει ένας καβγάς, να μιλάς για τον καιρό και το πολίτευμα. Προσπαθείς αυτόματα να βρεις δικαιολογίες και να αοριστολογήσεις για να μη φτάσει ο άλλος στο σημείο να σου πει κατάμουτρα την αλήθεια και το επιχείρημά του, που ξέρεις ότι κερδίζει το δικό σου.

Ενδόμυχα δε θες να παραδεχτείς τις κατηγόριες που εξανεμίζονται ασύστολα στο χώρο γιατί αυτό θα είναι και το εφαλτήριο για ένα ωραιότατο προσωπικό Βατερλό. Έτσι λοιπόν, ενδόμυχα καλλιεργείς ένα μηχανισμό τακτικής λόγω της αμηχανίας που σε κυριεύει, ο οποίος σε βοηθά να αποφεύγεις το θέμα με αριστοτεχνικό τρόπο, μην παραθέτοντας στοιχεία και συγκεκριμένες απαντήσεις στο τραπέζι.

Δηλαδή τώρα που ο άλλος θέλει να βγάλει λαβράκι εσύ κάνεις τη πάπια. Αυτός ο ζωολογικός κήπος είναι η τακτική της συνειδήσεώς σου που φωνάζει από μακριά ότι φταις και ίσως και παραπάνω από όσο θεωρεί ο άλλος ότι φταις, ενώ προσπαθείς να θολώσεις τα νερά γιατί δεν έχεις τι να πεις. Γιατί αρνείσαι να δημιουργήσεις ένα περιβάλλον που θα σε κάνει να νιώσεις ευάλωτος. Μιλάμε για μία ξεκάθαρη τακτική επιβίωσης δική σου, του άλλου και του διδύμου που με κόπο χτίζετε.

Τέλος, ίσως απλώς αοριστολογείς για να μπει σε τάξη η σκέψη όταν μοιάζει αδύνατον. Δε θέλεις να πάει βαθιά η συζήτηση, δε θέλεις να ξύσεις πληγές αλλά θέλεις να ρίξεις τη σπόντα. Αλλά καμία όρεξη για καβγά δεν έχεις, γι’ αυτό το αφήνεις εκεί. Αφήνεις γενικά και αόριστα κάτι να αιωρείται στον αέρα κάνοντας προσευχή από μέσα σου ότι θα περάσει το δικό σου και δε θα εξελιχθεί σε μάχη.

Θέλοντας και μη, είναι αναπόφευκτες αυτές οι καταστάσεις ανάμεσα στα ζευγάρια. Πάντα ό, τι κάνεις να το κάνεις με γνώμονα την εμπιστοσύνη, την αλήθεια και το σεβασμό που έκανε μια σχέση για να χτιστεί. Ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνεις τεχνάσματα και να γίνεις πολυμήχανος Οδυσσέας για να κρατήσεις εσάς όρθιους, ποτέ μη ρισκάρεις την ειλικρίνεια. Ούτως ή άλλως η αλήθεια πάντα βρίσκει τρόπο και στα σκάει, όσες μανούβρες κι αν κάνεις.