Τίποτα χλιαρό όταν μιλάμε για καψούρα

Το ιδανικό σε μια σχέση είναι να υπάρχει ζωντάνια και ένταση. Συνέχεια να εκπλήσσεις και να εκπλήσσεσαι. Και το θεωρούμε ιδανικό γιατί είναι το σπάνιο, το όχι συνηθισμένο. Πρώτος έρχεται ο ενθουσιασμός. Όταν αυτός περάσει έρχεται ο έρωτας και μετά όλο αυτό μεταλλάσσεται σε κάτι πιο σπουδαίο που δεν εξαφανίζεται όπως τα προηγούμενα. Γίνεται αγάπη. Και εκεί που νομίζεις ότι φτάνεις στο απόλυτο, η ζωή περίτρανα σε διαψεύδει. Καταλαβαίνεις ότι τελικά εξακολουθεί να αλλάζει μορφή, ακόμη και αν δε θες να το παραδεχθείς. Μην περιμένεις ότι η αγάπη για πάντα θα λειτουργεί σαν δεσμευτικός παράγοντας που θα σε κρατάει δεμένο με τον άλλον. Καλώς ή κακώς, αν δεν υπάρχει συντήρηση και συνεχής δουλειά σε μια σχέση τότε χωρίς να το καταλάβεις θα καταλήξουν όλα συνήθεια. Ρουτίνα και τίποτα παραπάνω. Ίσως όμως μπει στην καθημερινότητα τόσο γλυκά που να μην το καταλάβεις ή ακόμα χειρότερα να μη θες να το παραδεχθείς.

Πολλές είναι οι σχέσεις που καταλήγουν σε μια απλή σύμβαση και μάλιστα επ’ αορίστου. Ή -ας το πούμε πιο απλά- σε σχέση συνήθειας. Και σε αυτή βλέπεις τον άλλο με διαφορετικό μάτι. Αυτό του «α, εσύ είσαι» και ακολουθεί στο μυαλό σου ένα λίγο απογοητευμένο «πάλι». Πολλές φορές θα πεις «ε μωρέ, έχω δουλειά». Αναρωτήσου όμως πόσες φορές θα το έλεγες αυτό παλιότερα. Ξέρεις ποια είναι η διαφορά εδώ; Ο τρόπος που τα λες και κυρίως τα νιώθεις. Δε νοσταλγείς πλέον στιγμές σας, άρχισαν να εξασθενούν στο μυαλό σου. Και σίγουρα εδώ δεν είμαστε για να επιρρίψουμε ευθύνες και να κουνήσουμε το δάκτυλο στον μεγαλύτερο φταίχτη, αλλά όταν το βλέπεις να σου συμβαίνει γιατί μένεις άπραγος; Γιατί αφήνεις τον χρόνο να περνάει και στέκεσαι απλώς σαν άβουλος παρατηρητής; Κάνε κάτι! Βρες το θάρρος να βάλεις τελεία ή -ακόμα καλύτερα- ένα θαυμαστικό και να αλλάξεις αυτήν την κατάσταση, ακόμη και αν αυτό σημαίνει χωρισμός. Όταν ξέρεις ότι μέσα σου δεν έχει μείνει κανένα συναίσθημα άξιο να σε κάνει να παλέψεις και ούτε ο άλλος κάνει κάτι, τότε εσύ πρέπει να λάβεις τα μέτρα σου.

Πολλοί φοβούνται αυτήν την απόφαση λόγω ανασφάλειας. Θα σκεφτούν «μήπως δεν είμαι αρκετά καλός για κάποιον άλλον;», «Μήπως  εγώ κάνω το λάθος;» Να θυμάσαι όμως ότι όπως και να είσαι, όσα καλά ή κακά κι αν έχεις, είσαι υπέροχος για κάποιον ή κάποιους εκεί έξω. Κανείς δεν είναι τέλειος και προφανώς μια σχέση τέτοιου τύπου δε βοηθάει στο να εξωτερικεύσεις την καλύτερη εκδοχή σου. Πούλα τον εαυτό σου όπως είναι, χωρίς περιτυλίγματα, έτσι αυθεντικό και τότε θα βρεις αυτό που θα σε κρατήσει σε μια σχέση.

Από την άλλη έχουμε και όσους βαριούνται τη διαδικασία του μοτίβου που χρειάζεται μέχρι να φτάσουν σε μια ήρεμη σχέση αγάπης. Αυτούς να μην τους αδικήσουμε γιατί όλοι έχουμε βρεθεί σε καταστάσεις άστατες. Η έλλειψη σταθερότητας προκαλεί αναστάτωση στην  καθημερινότητά σου. Ακόμη βαριέσαι -έχοντας περάσει από μια τέτοια σχέση- να κάνεις αποτυχημένα castings που απλώς δε θα καταλήξουν πουθενά. Μην το πολυσκέφτεσαι πάντως όταν βρεθεί το κατάλληλο για σένα άτομο όλα θα έρθουν εύκολα και τότε θα θες από μόνος σου να μπεις στη διαδικασία -κι ας σου φαντάζει τώρα σαν βουνό ολόκληρο.

Οι περισσότεροι δίνουν χρόνο και ευκαιρίες γιατί θεωρούν ότι είναι μια φάση περαστική. Πώς γίνεται όμως να είναι απλώς μια φάση όταν μέσα σου νιώθεις σχεδόν κενός; Όταν ήδη άρχισες να σκέφτεσαι τον κάθε ένα άσχετο ερωτικά; Κάτι που ποτέ άλλοτε δε θα έκανες. Σημάδια υπάρχουν και μικρά καμπανάκια χτυπούν (βασικά κάνε εικόνα την Παναγία των Παρισίων, τόσο «μικρά»). Πού άραγε πιστεύεις ότι θα οδηγήσει μια τέτοια σχέση; Φαντάζεσαι μια μέρα να γίνει το επόμενο βήμα ή φαντάζεσαι να ζεις έτσι επ’ αορίστου; Σε κανέναν δεν αξίζει αυτή η συμβατικότητα και η ευθεία γραμμή στο καρδιογράφημα όταν μιλάμε περί ερωτικού.

Οι αναμνήσεις δε σε αφήνουν να εγκαταλείψεις. Αυτές οι καλές οι αναμνήσεις που τις θυμάσαι και ίσως ακόμη χαμογελάς. Χαμογελάς όμως από νοσταλγία ενώ ξέρεις ότι έφυγαν ανεπιστρεπτί.  Αχ αυτές οι αναμνήσεις. Ανασταλτικός παράγοντας είναι, τίποτα παραπάνω. Εικόνες σχηματισμένες στο μυαλό μας μπλεγμένες με κενές προσδοκίες. Αν όμως ξέρεις ότι θα παραμείνουν απλώς αναμνήσεις τότε σταμάτα να  εθελοτυφλείς.

Μήπως όμως πλέον φοβάσαι και τη μοναξιά ή την αλλαγή της ρουτίνας; Βολεύτηκες σε μια καθημερινότητα που όλα και όλοι, από οικογένεια και φίλους μέχρι ταμείο, είναι κοινά και φαινομενικά καλά. Ένας όμως σίγουρα δεν είναι καλά. Εσύ. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό γιατί κανείς άλλος δε θα ζήσει για εσένα.

Βολευόμαστε πλέον σε πολλές καταστάσεις. Κάνουμε εκπτώσεις για να επιβιώσουμε. Αλλά αυτό το κομμάτι δεν επιδέχεται επ’ ουδενί εκπτώσεις. Τα συναισθήματά μας και οι αξίες μας πρέπει να είναι αναλλοίωτα στον χρόνο. Κάνε το βήμα. Επιδίωξέ το και να μη μένεις στάσιμος σε καταστάσεις που πλέον δεν προσφέρουν εξέλιξη και ανέλιξη αλλά ούτε έχουν προοπτικές για κάτι τέτοιο.

Ποτέ μια κατάσταση που δε μας κάνει χαρούμενους δεν είναι η σωστή επιλογή. Να θυμάσαι, πρέπει να ρισκάρεις για να φτάσεις μια μέρα στο απόλυτο. Μόνο έτσι αντιλαμβάνεσαι τη χαρά της πληρότητας.