Χιούμορ· πολυεργαλείο από τα λίγα

Χιούμορ. Μια έννοια, ένα χαρακτηριστικό, μια αίσθηση που αποτελεί μέχρι και παράγοντα για να ερωτευτείς κάποιον. Κατά κόσμον είναι η ευχάριστη νότα στην παρέα αλλά και ένας σημαντικός παράγοντας ερωτικής έλξης. Προφανώς και όποιον μας κάνει να χαμογελάμε θέλουμε να τον κρατάμε γι’ αυτό και μοιάζει ιδανικό ο σύντροφός σου να έχει αυτή την ιδιαίτερη έφεση. Πρόκειται για ιδιαίτερη, γιατί μιλιούνια είναι αυτοί που διατείνονται πως έχουν χιούμορ αλλά στην ουσία δεν. Έλα, πες την αλήθεια σίγουρα ξέρεις κάποιον και μπορεί να είναι και στην παρέα σου. Να αφήσω εδώ ένα tip. Καμιά φορά να τους κάνετε τη χάρη και να γελάτε όσο σαχλά κι αν είναι τα αστεία τους.

Κατά τα άλλα το χιούμορ εξυπηρετεί πολλούς σκοπούς που στην αρχή δεν τους αντιλαμβάνεσαι αλλά αν προσέξεις λίγο όταν ο άλλος κάνει χιούμορ μπορείς να τους διακρίνεις. Συνήθως θα ψάξεις για επιτυχημένες ατάκες όταν νιώθεις άβολα σε μια κατάσταση, ιδιαίτερα σε συζητήσεις που υπάρχουν awkward moments ή κάτι σαν παγόβουνο στην ατμόσφαιρα. Εκεί επιστρατεύεις όλες σου τις δυνατές ατάκες μπας και αλλάξει η άσχημη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Συνήθως θα δεις άτομα αυθόρμητα και όχι υποχρεωτικά κοινωνικά, να κάνουν χιούμορ γιατί δεν τους πολυνοιάζει κιόλας πώς θα φανεί αυτό που θα πουν. Είναι αυτοί που έχοντας ανεξήγητα αστείρευτη πηγή φαντασίας, χαίρονται με το να βλέπουν τους άλλους να χαμογελούν. Νιώθουν ικανοποίηση όταν καταφέρνουν να δημιουργούν αυθεντικά χαμόγελα όχι μόνο σε αγαπημένα πρόσωπα αλλά και σε αγνώστους. Είναι μιας μορφής επιβράβευση για να συνεχίσουν. Μπορεί να νιώθουν και μια μικρή ανασφάλεια στα πλαίσια της παρέας και να προσπαθούν να κερδίσουν τις εντυπώσεις κατέχοντας δικαιωματικά τον τίτλο του χιουμορίστα. Άλλοτε πάλι είναι τόσο ευφάνταστοι και λένε τα αστεία με τέτοια απλότητα που σαλεύεις με το πώς μπορεί νους να συλλάβει σε δευτερόλεπτα τέτοιες ατάκες.

Βεβαιότατα έχουμε και αυτούς που σφάζουν με το γάντι. Θα πουν την ατάκα τους για να περάσει ξώφαλτσα θέλοντας να κράξουν ή να θίξουν θεωρώντας υποσυνείδητα ότι δύο είναι τα τινά, είτε που ο άλλος δε θα το πάρει χαμπάρι αλλά οι ίδιοι θα σκάσουν αν δεν το πουν είτε που ο άλλος θα το πάρει χαμπάρι και θα τα μπαλώσουν όπως όπως. Πόσες μορφές όμως έχει το χιούμορ, ε; Πολυεργαλείο από τα λίγα.

Εδώ είναι που μπαίνει και ο αυτοσαρκασμός, να διακωμωδεί κανείς τον ίδιο του τον εαυτό. Τις περισσότερες φορές -για να μην είμαστε αφοριστικοί- οι χιουμορίστες αυτοσαρκάζονται με ένα θέμα που τους ενοχλεί και για το οποίο νιώθουν ανασφάλεια. Είναι λες και θέλουν να ξορκίσουν το κακό ή ακόμα και να αποσπάσουν σχόλια που θα τους κάνουν να νιώσουν καλύτερα. Να λέμε και του στραβού το δίκιο, τα σαρκαστικά αστεία είναι και τα πιο καυστικά και έντονα και μπορεί να τα συναντήσεις και σε αυτούς που είναι λίγο είρωνες με σκοπό πολλές φορές να κοροϊδέψουν έστω και μέσω αστείου.

Επί τη ευκαιρία, να σπάσουμε όμως και έναν μύθο που πλανάται. Άλλο η αίσθηση του χιούμορ και άλλο να κάνεις χιούμορ. Το ότι κάνεις χιούμορ, δε σημαίνει και ότι έχεις την ικανότητα να αντιληφθείς το χιούμορ των άλλων. Δεν είναι πάντα εφικτό να μπεις στη θέση κάποιου και να αντιληφθείς τον τόνο με τον οποίο λέει κάτι. Μπορεί να μην κατέχεις την αίσθηση του χιούμορ όταν κατεβάζεις τα μούτρα σου σε οτιδήποτε αστείο ή σαρκαστικό λέει κάποιος άλλος, μπορεί όμως και να αντιλαμβάνεσαι όλα όσα υπονοούνται μέσω του χιούμορ και να μη θεωρείς ότι κάποιος κάνει ένα αστείο απλώς για να γελάσετε.

Εν κατακλείδι, το να γελάς με αυθεντικά αστεία σου είναι απαραίτητο. Να τους κρατάτε τους χιουμορίστες, είναι σπάνιοι, ειδικά αυτοί που εννοούν τα αστεία τους. Είναι ταλέντο και αξιέπαινο να καταφέρνεις ακόμα και σε δύσκολες περιόδους να γελάς!

Γελάτε μωρέ, είναι ωραίο!