Ένα από τα πολλά κολλήματα που έχω, από παιδί το έχω εντοπίσει, είναι η προτίμησή μου στους ζυγούς αριθμούς, η σχεδόν αποστροφή μου στους μονούς. Ίσως οφείλεται στην αιώνια πεποίθηση του ανθρώπινου είδους ότι πρέπει να κυνηγάνε το δύο, τη δυάδα, για να ολοκληρωθούν. Αστειευόμενη, ίσως είναι και το ότι οι ζυγοί αριθμοί μοιράζονται στα ίσα σε μονάδες, σε αντίθεση με τους μονούς αριθμούς. Συνεχίζοντας τον αστεϊσμό, αν ρίξουμε μια ματιά γύρω μας, πολλά πράγματα έρχονται σε δυάδες: οι κάλτσες, τα παπούτσια, τα καθίσματα στα συγκρουόμενα ή στα λεωφορεία, ακόμα και οι δάσκαλοί μας μάς έλεγαν να στοιχηθούμε δύο δύο για να βγούμε διάλειμμα.
Μεγαλώνοντας, ήμουν αρκετά τυχερή να έχω μια κολλητή που δημιούργησα στα χρόνια της εφηβείας. Στην ενήλικη ζωή απομακρυνθήκαμε, βέβαια, αλλά εκείνη την εποχή είχα έναν άνθρωπο να μοιράζομαι τα πάντα και να νιώθω δίπλα μου. Είχα κι άλλες φίλες, αλλά με καμιά άλλη δεν ένιωθα τόσο άνετα και τόσο οικεία. Ένιωθα ότι ήμαστε δυάδα αχώριστη.
Λίγο πριν να ψυχρανθούν οι σχέσεις μας, έκανε την «εμφάνισή» της μια άλλη φίλη, η οποία μπήκε στην παρέα σε μια χρονική στιγμή που τα ενδιαφέροντα αλλάζουν, οι κύκλοι διευρύνονται και οι σχέσεις διαφοροποιούνται. Και αυτή είναι μια συνήθης συνθήκη. Εκτός από το ότι οι παρέες αλλάζουν, αλλάζουν και οι ισορροπίες. Η καινούργια φίλη έφερε έναν άλλο αέρα στην κατά την άποψή μου τέλεια δυάδα και το ντουέτο έγινε τρίο. Κάτι που δεν ήταν εύκολο για μένα να το αποδεχτώ ή να το διαχειριστώ, τουλάχιστον με επιτυχία.
Δε θεωρώ ότι ο λόγος για τον οποίο έχασα την καλύτερή μου φίλη ήταν η είσοδος μιας άλλης αλλά σε πολλές περιπτώσεις, αυτό γίνεται. Πολλές σχέσεις που ξεκινούν ως δυάδα στην πορεία αλλάζουν. Αν γίνουν τετράδα, είναι πιο αποδεκτό, το δύο που λέγαμε πριν, ενυπάρχει. Γι’ αυτό και δεν απορρίπτεται. Η σχέση τριών ατόμων, όμως; Είναι καταδικασμένη να αποτύχει;
Όπως γίνεται σε όλες τις περιπτώσεις, δεν είναι όλες οι απαντήσεις άσπρο ή μαύρο. Υπάρχει και το γκρίζο. Και σε αυτή την περίπτωση, έχω την εντύπωση ότι το γκρίζο είναι το πιο πιθανό χρώμα, με μια τάση προς το μαύρο. Οι φιλίες τριών ατόμων είναι εξ ορισμού δύσκολες. Ιδιαίτερα όταν το τρίτο άτομο δεν ήταν από την αρχή μέλος της παρέας και μπήκε αργότερα. Αλλά και να ήταν, πάλι εγείρονται προβλήματα. Δεν υπάρχει ισορροπία, δεν υπάρχει η έννοια της δυάδας και των από κοινού αποφάσεων, πλέον οι συνιστώσες είναι τρεις, τα δεδομένα που πρέπει να ληφθούν υπόψη είναι τρία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Έχω την αίσθηση ότι δύσκολα επιτυγχάνεται το ιδανικό ισοζύγιο δυνάμεων. Αναπόφευκτα, το ένα άτομο θα νιώσει αποκομμένο. Θα αισθάνεται παραγκωνισμένο ή ότι δε λαμβάνονται υπόψη οι προτιμήσεις του με αποτέλεσμα να νιώθει αποκομμένος, ανασφαλής, ριγμένος. Ένα συναίσθημα όχι πολύ όμορφο σε μια φιλία. Φυσικά, αυτό το άτομο μπορεί να αλλάζει. Μπορεί να είναι το νεότερο μέλος, μπορεί και ένα παλαιότερο. Είναι αναλόγως της περιόδου και των συγκυριών. Και τότε, προκύπτουν και τσακωμοί, παρεξηγήσεις, σχόλια, συγκρούσεις. Οι οποίες αν δε λυθούν και ξεπεραστούν, αφήνουν μεγάλο ρήγμα στη σχέση.
Σε μια σχέση τριών ατόμων, είναι αναμενόμενο να αναπτυχθούν προτιμήσεις. Άνθρωποι είμαστε, ξεχωριστές οντότητες με προσωπικότητες και ενδιαφέροντα διαφορετικά, άρα με κάποιους ταιριάζουμε περισσότερο και με κάποιους λιγότερο. Τι γίνεται όταν το ανακαλύπτουμε αυτό; Τι γίνεται όταν ανακαλύψουμε ότι ταιριάζουμε περισσότερο με τον φίλο που προστέθηκε τελευταίο; Εάν το αντιμετωπίσουμε με ωριμότητα και ψυχραιμία, δεν προκύπτει καν πρόβλημα, εάν φανούμε μικροπρεπείς και ανώριμοι, η σχέση χαλά, ίσως και ανεπανόρθωτα.
Μέσα σε φιλίες τριών, αναπόφευκτα δημιουργούνται δυάδες, λόγω κοινών ενδιαφερόντων, προτιμήσεων, τολμώ να πω και κουτσομπολιού, παρόλο που όλοι λένε ότι δεν το κάνουν. Πιο εύκολα θα σχολιαστεί μια συμπεριφορά που δεν είναι αποδεκτή ή που ενοχλεί όταν είναι τρία τα άτομα. Διότι είναι πολύ πιο εύκολο να υπάρχουν ομοιότητες και ταύτιση απόψεων ανάμεσα σε δύο άτομα παρά σε τρία.
Όπως είναι φυσικό, το τρίτο άτομο γίνεται ο μπαλαντέρ. Εκείνος που χρησιμοποιείται για να καλύψει μια κατάσταση. Και το αρνητικό είναι εάν το νιώθει το άτομο. Το ακόμα χειρότερο, δε, είναι ότι γεννιούνται συγκρίσεις, αναπτύσσεται ζήλια και ανταγωνισμός. Κάποιος νιώθει συνεχώς ότι πρέπει να αποδείξει την αξία του, ότι εκείνος πρέπει να είναι ο αρχηγός του γκρουπ, ότι εκείνος πρέπει να κερδίσει έδαφος και συμπάθεια ανάμεσα στους άλλους.
Είναι όλα απαισιόδοξα; Είναι μια φιλία τέτοια καταδικασμένη να αποτύχει εξ ορισμού; Παρόλο που είναι εξαιρετικά δύσκολο, εντούτοις δεν είναι ακατόρθωτο ή ανέφικτο να υπάρξει μια υγιής σχέση τριών ατόμων. Όπως και σε κάθε φιλική σχέση με υγιείς βάσεις, προϋποτίθεται απόλυτη εμπιστοσύνη, εχεμύθεια, υπομονή και αποδοχή. Δεν είναι ούτε διαγωνισμός ούτε συναγωνισμό. Απαραίτητος όρος είναι να δοθεί στον καθένα ο ζωτικός χώρος για να αναπτύξει την προσωπικότητά του μακριά από αντιζηλίες και συγκρίσεις. Όπως συμβαίνει πάντα, το πρώτο ζητούμενο είναι η συνεχής προσπάθεια εκ μέρους όλων των μελών για να αρθούν οι όποιες δυσκολίες προκύψουν. Και εκ των ων ουκ άνευ είναι να μη μιλά ο ένας πίσω από την πλάτη του άλλου.
Ναι, οι σχέσεις τριών ατόμων μπορούν να υπάρξουν και να είναι απόλυτα λειτουργικές. Και στην περίπτωση εκείνη που εσύ είσαι το τρίτο άτομο σε μια σχέση και νιώθεις πραγματικά ριγμένος ή αποκομμένος, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να εκφράσεις με νηφαλιότητα και ευγένεια αυτό που νιώθεις. Εάν, όμως, το μοτίβο είναι επαναλαμβανόμενο, ίσως είναι μια ευκαιρία να αναθεωρήσεις το πώς βλέπεις αυτή τη σχέση και ενδεχομένως να πρέπει οι δρόμοι σας να χωρίσουν.
Συντάκτης: Χριστιάνα Δεμέναγα
