Αμαρτία μου εξομολογημένη. Όταν άκουσα πριν λίγο καιρό την απόφαση για απαγόρευση των κινητών στα σχολεία έβαλα στοίχημα (με τον εαυτό μου, όχι με κανέναν άλλον, αλλιώς θα κέρδιζα) ότι πριν κλείσει ο πρώτος μήνας θα έχουμε και την πρώτη ποινή. Κι έπεσα μέσα.
Αρχικά έγινε γνωστή η αποβολή μαθητή από σχολείο σε περιοχή κοντά στην Πάτρα, αλλά όπως παραδέχτηκε ο υπουργός Παιδείας κ. Κυριάκος Πιερρακάκης «δεν είναι η πρώτη αποβολή για κινητό είναι η πρώτη που πήρε δημοσιότητα». Άρα, ενδεχομένως οι ποινές για τα κινητά να ξεκίνησαν κι από την πρώτη μέρα εφαρμογής του μέτρου κι εμείς να μην είχαμε απλώς ιδέα. Στο ίδιο σχολείο, κάποιες μέρες αργότερα, δύο μαθητές τιμωρήθηκαν με αποβολή δυο ημερών κι αποχή από τις σχολικές εκδρομές καθώς ανάρτησαν στο tik tok, βίντεο με περιεχόμενο μέσα από το σχολείο, κάτι το οποίο απαγορεύεται αυστηρά.
Σήμερα, είχα μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με τους 13χρονους μαθητές μου για τη χρήση των κινητών, επ΄αφορμής ενός κειμένου στο σχολικό τους εγχειρίδιο αλλά και της χτεσινής αποβολής μαθητών που έγινε γνωστή ανά το πανελλήνιο. Τούς ρώτησα γιατί το χρησιμοποιούν τόσο πολύ, αν νιώθουν εθισμένοι σε αυτό και τι μπορούμε να κάνουμε για να αλλάξει αυτή η συνθήκη. Η απάντησή τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί από ωμά ειλικρινής έως κυνική: βαριόμαστε το σχολείο, έτσι έχουμε μάθει, στο σπίτι το χρησιμοποιούμε πιο πολλές ώρες, γεννηθήκαμε με το κινητό.
Η «γενιά Α», όπως αποκαλείται, είναι ψηφιακά και τεχνολογικά εγγράμματη και εξελιγμένη σε βαθμό εξωφρενικό, σε σημείο που μάς βάζουν όλους γυαλιά. Ίσως, τους έχουμε παρεξηγήσει, ίσως θεωρούνται αντιδραστικοί και αντιρρησίες, στην πραγματικότητα όμως είναι απλώς παιδιά, έφηβοι, που θέλουν να πειστούν για κάτι για να το υιοθετήσουν. Δεν αρκεί ένας κανόνας δοσμένος άνωθεν. Είναι δικαίωμά τους να ξέρουν το γιατί.
Σ’ αυτή τη γενιά, λοιπόν, δεν μπορούμε να επιβάλουμε με απολυταρχισμό ότι απαγορεύονται τα κινητά στο σχολείο. Δεν τούς ικανοποιεί, και για να είμαι απόλυτα ειλικρινής ούτε εμένα, η λογική «πονάει χέρι κόβει χέρι». Εάν κρίνεται υπερβολική η χρήση του κινητού στα σχολεία, δεν είναι ανάγκη να ποινικοποιηθεί. Μπορεί κάλλιστα να ενταχθεί στη μαθησιακή πράξη, όχι βέβαια για να βλέπει ο μαθητής βιντεάκια σε πλατφόρμες, αλλά για να βρίσκει πληροφορίες ή ασκήσεις την ώρα του μαθήματος, για να βλέπει ντοκιμαντέρ και να εργάζεται μόνος του ή σε ομάδα, για να αναρτά υλικό σε πλατφόρμες του σχολείου.
Το κινητό είναι η προέκταση του χεριού, τους και μας. Γιατί να το αρνηθούμε; Δεν είμαστε εμείς που μετατρέψαμε το κινητό στο μαύρο κουτί της ζωής μας; Τα παιδιά μας μάς βλέπουν. Που μιλάμε ενώ είμαστε στο αμάξι, που σκρολάρουμε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, που σχολιάζουμε όσα είδαμε, που ψάχνουμε μια πληροφορία και καταφεύγουμε στο Google. Γιατί εκείνα να δράσουν διαφορετικά;
Ας απενοχοποιήσουμε το κινητό κι ας τους δώσουμε να καταλάβουν ότι είναι ένα χρησιμότατο εργαλείο που αν χρησιμοποιηθεί σωστά και επικουρικά στη μάθησή τους, θα είναι επωφελές. Είναι μια γενιά που γεννήθηκε με αυτό και θα συνεχίσει να ζει όσο αυτό εξελίσσεται με δυσθεώρητους ρυθμούς. Οφείλουμε να τούς πείσουμε ότι δεν είμαστε αντίπαλοί του, γιατί αυτά θα συνεχίζουν να το υπερασπίζονται. Άλλωστε, πάντα, το απαγορευμένο είναι πιο ελκυστικό.
Συντάκτης: Χριστιάνα Δεμέναγα
