Η άβολη στιγμή που πρέπει να πεις στο φιλαράκι σου πως το κερατώνουν

Υπάρχει εκείνο ένα, το ξεχωριστό άτομο στη ζωή σου που είναι δίπλα σου από τότε που μπορείς να θυμηθείς τον εαυτό σου. Έχετε περάσει μαζί πολλά, σας συνδέουν τόσες αναμνήσεις και στιγμές από το παρελθόν, που τίποτα δε φαίνεται  ικανό να σας κάνει να τσακωθείτε. Ήταν το άτομο με το οποίο μεγαλώσατε μαζί, που στα μαθητικά χρόνια ερχόταν σπίτι σου και κλεινόσασταν για ώρες στο δωμάτιο λέγοντας μυστικά και μύχιες σκέψεις. Και στα εφηβικά χρόνια, νιώθατε άνετα να εκμυστηρευτείτε τον πρώτο σας έρωτα, το πρώτο σκίρτημα αλλά και την πρώτη απογοήτευση μετά την πρώτη χυλόπιτα. Αργότερα, ήταν το ιδανικό ταίρι στα πρώτα ξενύχτια κι, αναπόφευκτα μεθύσια. Δε σπουδάστε μαζί αλλά ήταν κι ήσουν εκεί, σε όλα τα σημαντικά στάδια της ζωής.

Είναι το άτομο που σε ξέρει τόσο καλά, που είναι σε θέση να προβλέψει τις αντιδράσεις σου, να καταλάβει τι νιώθεις με ένα βλέμμα, να συμπληρώσει την πρότασή σου, να σε πάρει τηλέφωνο για να σου πει από το πιο ασήμαντο μέχρι το πιο σημαντικό νέο. Σου δίνει την αμέριστη συμπαράστασή του σε ό,τι ζητήσεις, κάποιες φορές πριν καν το ζητήσεις. Μοιράζεστε τα πάντα, απογοητεύσεις, προσδοκίες, ελπίδες, σκέψεις, προβληματισμούς.

Κι έρχεται η στιγμή που σου γνωρίζει το σημαντικό πρόσωπο στη ζωή τ@. Δεν το ξέρει, βέβαια, πως είναι τόσο σημαντικό, αλλά το ελπίζει. Από την πρώτη στιγμή σου μίλησε για κείνο. Πώς ένιωσε, πώς γνωρίστηκαν, τι τους συνδέει. Το συμπάθησες, αρκετά μάλιστα, πιο πολύ διότι έβλεπες την ευεργετική επίδραση πάνω στο φιλαράκι σου. Και χάρηκες πάρα πολύ όταν πύκνωναν οι συνευρέσεις, όταν έκαναν σχέδια για κοινές διακοπές και μικρές εξορμήσεις, όταν άρχισε να εντάσσει ο ένας τον άλλον στην καθημερινότητά του.

Λίγο πριν γνωρίσει την οικογένειά του, σε συμβουλεύται· να πει, τι να φορέσει, τι δώρο να πάρει, τι θα έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, τι να αποφύγει. Η χαρά σου απερίγραπτη όταν αποφασίζουν να συγκατοικήσουν. Η απόφαση κοινή κι αποτέλεσμα μιας ώριμης συζήτησης, μεταξύ δύο ερωτευμένων και συνειδητοποιημένων ανθρώπων. Βρίσκουν το σπίτι που θα στεγάσει την καινούργια τους ζωή  και το ντύνουν με την αγάπη, τα όνειρα, την ανυπομονησία τους. Και ‘συ, δίπλα τους σε κάθε βήμα, τους πηγαίνεις δώρο την ακριβή καφετιέρα που ήθελαν κι εύχεσαι από την ψυχή σου να γεροί κι αγαπημένοι, για να το χαρούν.

Μια σύντομη ιστορία, προφανώς προϊόν μυθοπλασίας και φαντασίας, αλλά πέρα για πέρα αληθοφανής και πιθανή. Από αυτό το σημείο και μετά, οι πιθανές εξελίξεις είναι δύο. Είτε το αγαπημένο ζευγάρι δεν τα καταφέρνει τελικά, βαρέθηκε, τσακώθηκε, ο ένας από τους δύο λάκισε, και τελικά χωρίζουν, είτε αποφασίζουν να συνεχίσουν την από κοινού πορεία τους με τρόπο επίσημο κι οριστικό. Το απευκταίο σενάριο για όλους, είναι να ανακαλύψεις, χωρίς να το θέλεις και να το επιδιώξεις βέβαια, ότι το φιλαράκι σου έχει πέσει θύμα απιστίας.

Λένε, ότι ο ενδιαφερόμενος το μαθαίνει πάντα τελευταίος. Κι ενδεχομένως να ισχύει. Εσύ το μαθαίνεις τυχαία. Δεν έχει τόση σημασία το πώς αυτή η πληροφορία φτάνει σε σένα. Σημασία έχει ότι ισχύει. Και προκύπτει το ηθικό και πρακτικό δίλημμα. Είναι κάτι που μοιράζεσαι με τον «ενδιαφερόμενο» ή κάτι που κρατάς για τον εαυτό σου; Κι αν είναι το δεύτερο, τι εύχεσαι; Να το ανακαλύψει κάποτε ή να τελειώσει από μόνη της η «περιπέτεια» όσο πιο ανώδυνα γίνεται;

Θεωρώ ότι δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχουν αποφάσεις που υπαγορεύονται από τη συνείδησή μας τη δεδομένη στιγμή με τα συγκεκριμένα δεδομένα και πολύ πιθανόν, αν μπορούσαμε με κάποιο μαγικό τρόπο να γυρίσουμε πίσω τον χρόνο, να επιλέγαμε το ακριβώς αντίθετο, διότι τα δεδομένα και οι συνθήκες άλλαξαν.

Σημαντικό ρόλο παίζει ο χαρακτήρας και η προσωπικότητα των πρωταγωνιστών. Αν είναι οξύθυμοι, παρορμητικοί, νευρικοί ή χαμηλών τόνων, υποχωρητικοί, λιγομίλητοι. Αν γενικά εθελοτυφλούν ή συγχωρούν πρόσωπα και καταστάσεις. Η όποια απόφαση έχει κόστος και τίμημα. Η αποκάλυψη της αλήθειας ενέχει τον κίνδυνο να σας αποκαλέσουν ψεύτες, ότι σας διακρίνει υπερβολή ή ότι σας υποκινεί η ζήλια. Να κατηγορηθείτε ότι υπονομεύετε μια ευτυχισμένη σχέση, ότι δε θέλετε την πραγματική ευτυχία αυτών των δύο. Από την άλλη, η απόκρυψή της μπορεί να οδηγήσει σε καβγά και σταδιακή απομάκρυνση όταν τελικά αυτή μαθευτεί κι αφήσει τη μια, κυρίως, πλευρά πληγωμένη.

Αν είστε θιασώτης των γενικών ρητών ότι η αλήθεια πάντα λάμπει στο τέλος και «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον», ή του πιο αρχαιοπρεπούς «σοφώτατον χρόνος ανευρίσκει γαρ πάντα» (σ.σ. ο χρόνος βρίσκει και αποκαλύπτει τα πάντα), τότε ίσως είναι καλύτερα να αφήσετε τον χρόνο να δράσει και να αποκαλύψει όσα εσείς δυσκολεύεστε. Και να είστε εκεί να βοηθήσετε να μαζέψει τα σπασμένα κομμάτια, χωρίς όμως ποτέ να αποκαλύψετε ότι κάποτε το ξέρατε.

Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει η μεταξύ σας σχέση. Αν είναι αμφίδρομη κι αν υπάρχει αμοιβαιότητα, μια σπουδαία λέξη σε κάθε σχέση. Αν, λοιπόν, βιώνετε κι οι δύο μια ανιδιοτελή φιλία, απαλλαγμένη από εγωισμούς και μικροπρέπειες, η απόφασή σας θα είναι πολύ πιο εύκολη. Προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Διότι θα ξέρετε, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι οι προθέσεις σας θα εκτιμηθούν και δε θα κριθείτε εκ του αποτελέσματος.

Τέλος, είναι πολύ βασικός ο τρόπος με τον οποίο θα χειριστείτε μια τέτοια πληροφορία. Πώς θα το αποκαλύψετε, αν αποφασίσετε να το κάνετε. Το λεκτικό, τη στάση του σώματος, τις χειρονομίες, τους μορφασμούς, τη ζεστασιά στο βλέμμα σας. Πρέπει να νιώθετε και να δείχνετε πως θα είστε εκεί, πως κατανοείτε τον πόνο και τη συντριβή και είστε έτοιμοι να βοηθήσετε να το ξεπεράσει.

Προϊόντος το χρόνου, τείνω να πιστεύω πως η πραγματική φιλία δοκιμάζεται και ξεπερνά τα πάντα. Αν δεν τα ξεπεράσει, δεν ήταν πραγματική. Κι αν τα καταφέρει, τίποτα δε θα τη χαλάσει. Το πιο σημαντικό απ΄όλα, όμως, είναι να μη χρειαστεί ποτέ κανείς να μπει σε τόσο ψυχοφθόρο δίλημμα.