Eίδα το μέλλον μου και δεν ανήκεις σ' αυτό

Μόλις είδα το μέλλον μου και δεν ανήκεις σε αυτό. Γιατί το μέλλον μου το θέλω φωτεινό και πολύχρωμο κι εσύ πάντα προτιμούσες να ζεις σε πιο σκούρες αποχρώσεις. Σε τραβούσε πάντα η σιγουριά που σου προσφέρει το μαύρο και το γκρι σου. Εγώ ήμουν ανέκαθεν του ανοιχτού μπλε, του μπλε που παίρνει η θάλασσα τα καλοκαίρια, που σε ταξιδεύει και σε μεταφέρει, έστω νοητά, σε μέρη και άτομα που σου λείπουν.

Το μέλλον μας το φτιάχνουμε εμείς. Το δικό μου, το θέλω πλέον με προοπτική. Προοπτική για επαγγελματική ανέλιξη, προοπτική για δυνατά χαμόγελα, για παρέες, για ωραίες κουβέντες και στιγμές που θα τις θυμάμαι αργότερα και θα τις νοσταλγώ. Εσύ δεν μπόρεσες να τα αντέξεις όλα αυτά. Βλέπεις, η κοινωνικοποίηση και οι καλοί τρόποι διδάσκονται. Γι’ αυτό και στο εγγύς μέλλον ο στόχος είναι αμέτρητες βόλτες με αγαπημένους φίλους, ξαφνικά ταξίδια με τρελό κέφι και παρέα κι ό,τι άλλο με κάνει να χαμογελάω πλατιά, όπως ακριβώς μου ταιριάζει.

Θέλω να δουλέψω σκληρά, να προσπαθήσω και να δείξω τι αξίζω. Μόνο όσοι κοπιάζουν κι αφιερώνουν χρόνο σε ό,τι αγαπούν καταλήγουν επιτυχημένοι. Αυτός ο χρόνος μπορεί να σημαίνει σαββατοκύριακα προετοιμασίας και διαβάσματος και σε καμία περίπτωση δε σημαίνει σαββατοκύριακα με καβγάδες γιατί δεν κάναμε όσα ήθελες, όποτε ήθελες, εσύ και μόνο εσύ.

Βλέπω το μέλλον μου και συνεχίζεις να μην ανήκεις σ’ αυτό. Χωρίς εσένα νιώθω ελεύθερη να ονειρεύομαι. Η ελευθερία, ξέρεις, είναι μία λέξη σχετική και για πολλούς παρεξηγήσιμη. Κάποιοι την αποζητούν και την υποστηρίζουν. Άλλοι, την έχουν αλλά αφενός φοβούνται μην την χάσουν και αφετέρου θέλουν υποσυνείδητα να την χάσουν.

Και κάποιοι άλλοι, που δεν την έχουν, την ζητάνε σε μικρές δόσεις, δειλά-δειλά επειδή έτσι τους είναι πιο βολική. Εγώ δε φοβάμαι να χάσω την ελευθερία μου. Φοβάμαι μη χάσω ξανά την ελευθερία των επιλογών μου, την ελευθερία του να κάνω σχέδια χωρίς να με απασχολεί τι θα σκεφτεί όποιος είναι δίπλα μου κι αν θα παρεξηγηθούμε. Ελευθερία αναπνοής. Το έχεις ακούσει ποτέ; Ελευθερία αναπνοής και δίψα για ζωή: δυο συστατικά που σε κρατούν ζωντανό και έτοιμο να κατακτήσεις όσα σου ανήκουν ή όσα δεν ξέρεις αν σου ανήκουν Αυτό είναι το μαγικό!

Η προσπάθεια και η πρόκληση να μάθω το άγνωστο και να δω μια πιο βελτιωμένη εκδοχή του εαυτού μου. Σ’ αυτά δε χωράει ο φόβος σου. Χρειάζεται δύναμη, θέληση και κίνητρο. Επιβάλλονται άτομα τριγύρω που θα σε «σπρώξουν» προς αυτό που νομίζεις ότι δεν μπορείς. Θυμήσου τι έγραψε ο Καζαντζάκης: «Φτάσε όπου δεν μπορείς». Ψάξε όσα σου δίνουν έμπνευση για να συνεχίζεις.

Στο δικό μου μέλλον δεν έχεις θέση πια επειδή φοβάσαι να ζήσεις. Μένεις στο καβούκι σου, χωρίς να τολμάς τίποτε διαφορετικό απ’ την ασφάλεια που σου παρέχει το σπίτι ή ό,τι συνεπάγεται για εσένα η έννοια της ασφάλειας. Η ζωή είναι λίγη και πολύτιμη για να την ζεις τόσο προστατευμένα. Εγώ θέλω ένταση, θέλω ρίσκο. Θέλω να καταλάβεις ότι αν δε δώσεις κομμάτια του εαυτού σου, τίποτα δε θα σου χαριστεί και τίποτα δε θα σου έρθει απλόχερα.

Θέλω ν’ αγαπώ και να το δείχνω με κάθε πιθανό τρόπο. Δεν είναι ντροπή να αφιερώνεις τραγούδια, ούτε να γράφεις γράμματα. Είναι αντιθέτως το vintage στοιχείο μιας εποχής όπου κυριαρχεί η βίντεο κλήση και τα ραντεβού μιας βραδιάς μέσω των social media.

Γι’ αυτό και κάνω χιλιόμετρα. Χιλιόμετρα για όσους αξίζουν έστω έναν καφέ απ’ τον πολύτιμο χρόνο μου. Χιλιόμετρα που δίνουν απαντήσεις, συγκινήσεις, χαμογελάρες ή και απογοητεύσεις. Δεν πειράζει! Κάνε τα χιλιόμετρα  κι ας «τσαλακωθείς». Όλα είναι δρόμος δε λένε;

Για μένα όλα είναι δρόμος κι ουρανός κι ηλιοβασιλέματα, που δίνουν πάσα σε νέες εμπειρίες ζωής. Κι οι άνθρωποί μου. Εκείνοι που με στηρίζουν και με ενθαρρύνουν χωρίς να μου κόβουν τα φτερά και χωρίς να μου τάζουν αγάπες και λουλούδια. Είναι δίπλα μου τόσο, όσο πιστεύουν ότι τους χρειάζομαι. Κι εσύ; Μόλις είδα το μέλλον μου και δεν ανήκεις σ’ αυτό, γιατί πολύ απλά σου πέφτει πολύ βαθύ και δεν έμαθες ποτέ να κολυμπάς!