Είναι ένα "reaction" αρκετό για να ξεκινήσει κάτι μεταξύ σας;

Ζούμε στην εποχή που το like θεωρείται για κάποιους αλληλεπίδραση. Αλληλεπίδραση μπορεί να είναι κάποια καρδούλα σε τοπίο ή ένα τύπου «νοιάζομαι» σαν αντίδραση σε κάποιο τραγελαφικό ποστ. Δε χρειάζεται δηλαδή απαραίτητα να είναι like σε κάποια φωτογραφία προφίλ ή σε κάποιο πορτραίτο. Αυτή η διαδικασία όμως, για κάποιους σημαίνει ένα σπρώξιμο σε αυτούς που ντρέπονται να στείλουν. Θεωρούν λοιπόν ότι και το απλό like, μπορεί να οδηγήσει σε μια συζήτηση. Ειδικά όταν συμβαίνει σε άτομα που κάτι έχει ήδη συμβεί μεταξύ σας αλλά κάπου βάλτωσε ή που μπορεί να ήθελες και να μην έκατσε τελικά. Μέσα σε αυτά, το πιο σύνηθες είναι να έχεις απλά κουβεντιάσει κάποιες φορές και να θες να ανοίξεις ξανά συζήτηση. Το πιο εύλογο ερώτημα εδώ είναι το εξής: Είναι το πάτημα ενός κουμπιού τόσο περίπλοκο και δυνατό ώστε να μπορεί να απορρέει συναίσθημα;

Οι απόψεις φυσικά διίστανται. Οι μεν, πιστεύουν ότι μια τέτοια κίνηση like είναι τρόπος να δείξεις και ενδιαφέρον, να δείξεις πως θέλεις να φλερτάρεις και να αφήσεις κατιτίς να αιωρείται στην ατμόσφαιρα μέχρι την επόμενη συνομιλία ή συνάντηση. Φυσικά, δε γίνεται στα 100 likes να υπάρχει αλληλεπίδραση και με τους 100 αλλά το κάθε μυαλό μπορεί να φτιάχνει διάφορα σενάρια. Οι δε, μπορεί να κάνουν like όχι επειδή έχουν ανάγκη αλληλεπίδρασης ή επειδή δεν έχουν το θάρρος να στείλουν κάποιο μήνυμα, αλλά επειδή απλώς τους αρέσει αυτό που βλέπουν. Μπορεί να είναι ένα ωραίο ντύσιμο, ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα ή ένα γραφικό σοκάκι κάποιου χωριού. Ας μην ξεχνάμε τις φορές που έχουμε (όλοι) αντιδράσει επειδή απλά μας άρεσε το προϊόν ή η τοποθεσία που βρίσκονταν το πρόσωπο μιας εικόνας. Δε θέλαμε ντε και καλά να φλερτάρουμε!

Μήπως τελικά η γενιά αυτή παραδίνει σημασία στα ηλεκτρονικά κουμπάκια αντί να σκεφτεί πώς, ένα like ήταν. Δεν ήταν ούτε καντάδα, ούτε αφιέρωση τραγουδιού ούτε καν ερωτική εξομολόγηση. Ναι, γιατί αυτά θα μου πεις γίνονται μόνο εάν γουστάρεις πολύ και τότε βρίσκεις και τα κότσια να τα κάνεις. Και σε τέτοιες περιπτώσεις, δε σε νοιάζει και η απόρριψη που ίσως έρθει. Δε γίνεται όμως πάντα να κάνεις like κι αυτό να αποδώσει απαραίτητα. Είναι μια απλή ένδειξη προτίμησης που μπορεί να εμπεριέχει κάτι έξτρα που στη Χ να αρέσει αλλά ο Ψ  να το προσπεράσει. Αυτή η απλή αντίδραση προτίμησης αναφέρεται στο πρόσωπο που δημοσιεύει κάτι αλλά δεν υπάρχει ουσία που κρύβει κάτι περισσότερο. Γιατί πολύ απλά, αν κάποιος θέλει κάτι περισσότερο κι έχει την ωριμότητα που χρειάζεται για να ξεκινήσει μια συζήτηση, δεν κάθεται να ασχολείται με το πάτημα ενός κουμπιού για να αφυπνίσει το άτομο που τον ενδιαφέρει. Στέλνει ένα «πώς πάει;», σχολιάζει σε προσωπικό μήνυμα αυτό που θα ήθελε να σχολιάσει ή να αλληλεπιδράσει δημόσια, λέει ένα αστείο και καταλήγει να βρεθεί με το άτομο αυτό in person.