Στην αρχή του έρωτα που είμαστε στα μέλια, όλα φαίνονται ρόδινα και σίγουρα δεν πιστεύουμε ότι κάτι μπορεί να πάει στραβά. Με το πέρασμα του χρόνου, ανακαλύπτουμε πράγματα που δεν είχαμε φανταστεί ο ένας για τον άλλο. Βασικά δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι ενδόμυχα ελπίζαμε να μην υπήρχαν αυτά τα στοιχεία. Το ότι κάποιος είναι ακατάστατος ας πούμε στην αρχή της σχέσης δε μας ένοιαζε. Στη συγκατοίκηση όμως μας πειράζει. Όπως και το ότι ο σύντροφός μας πιθανόν να μη συμβαδίζει τελικά με τις δικές μας πεποιθήσεις και την ιδεολογία μας ή ότι δεν μπορεί να μας συμβουλέψει όπως περιμέναμε. Η έλλειψη αποδοχής και η αγκίστρωση στις πεποιθήσεις μας είναι ίσως οι δύο βασικές αιτίες που δημιουργούν προβλήματα στις σχέσεις μας.
Έτσι, ερχόμαστε σε θέση που ζητάμε από το σύντροφό μας να αλλάξει όσα μας ενοχλούν ή δε μας ταιριάζουν, αγνοώντας ότι αλλάζοντας, δε θα είμαστε με το άτομο που αρχικά ερωτευτήκαμε. Επιμένουμε να παρευρεθεί σε κοινωνικές εκδηλώσεις και υποχρεώσεις, ενώ δεν του ταιριάζουν ή δεν του αρέσουν. Και αυτή η «απαίτηση» αλλαγής δείχνει πώς δεν αποδεχόμαστε τον άλλο όπως είναι, ενώ υποβόσκει και διάθεση για χειραγώγηση. Ειδικά όταν αρχίζουμε να πετάμε ατάκες του στιλ «έτσι έχω μάθει εγώ» ή «δεν το έχετε έτσι εσείς στα μέρη σου, οπότε κάνε ό,τι θες». Αυτή η στάση είναι απόρροια πεποίθησης. Εμμένουμε σε όσα έχουμε μάθει, αλλά ζητάμε από τον άλλο να αλλάξει για να μείνουμε μαζί του. Δε σκεφτόμαστε και δε σεβόμαστε. δηλαδή, το γεγονός ότι ζητάμε να αφήσει πίσω τη δική του προσωπικότητα και κοινωνική κληρονομία, ενώ εμείς μένουμε κολλημένοι στις απόψεις μας. Δεν ξεκολλάμε από κλισέ και στερεότυπα. Ακολουθούμε πιστά κανόνες κοινωνικούς -και όχι μόνο-, και θέλουμε μια ιδανική σχέση στην οποία τελικά δεν αποδεχόμαστε το σύντροφό μας, αφού ζητάμε αλλαγές και προσαρμογές για να συνεχίσουμε. Αλλάζοντας τον άλλο, σε περίπτωση που δεχτεί να μεταβάλει στοιχεία του χαρακτήρα του ή της νοοτροπίας του, αλλάζουμε κι εμείς οι ίδιοι. Και δε λειτουργεί έτσι μια υγιής σχέση. Γιατί σε μια υγιή σχέση δεν υπάρχει εκπαιδευτής και εκπαιδευόμενος και σίγουρα δε σχετίζεται με το να δώσεις σωστή ανατροφή και συντεταγμένες στο σύντροφό σου. Άλλο το να δίνεις συμβουλές και άλλο το να υποδεικνύεις συνεχώς συμπεριφορές που εσύ θεωρείς εσφαλμένες και να επιθυμείς να γίνονται με βάση τα δικά σου μέτρα και σταθμά. Κάνοντας κάτι τέτοιο, η σχέση περνάει σε στάδιο που μοιάζει επαγγελματικό και αφήνει τον έναν σύντροφο να έχει το πάνω χέρι και τον άλλο να υπακούει σε εντολές για να μπορέσει να σώσει την κατάσταση. Ποια σχέση; Υπάρχει στα αλήθεια σχέση όταν απορρίπτεις τον άλλο μαζί με τις πεποιθήσεις και τις απόψεις με τις οποίες τον γνώρισες; Πού πήγε ο αμοιβαίος σεβασμός και οι υποχωρήσεις -στοιχεία τα οποία θεωρούν αναγκαία οι ειδικοί για να λειτουργήσει μια σχέση και να κρατήσει χρόνια.
Σεβόμενοι το σύντροφο που επιλέγουμε και έχοντας αποδεχτεί όσα μπορεί να μη μας αρέσουν ή να μας ταιριάζουν απόλυτα δείχνουμε ότι στηρίζουμε την επιλογή που κάναμε και άρα δεν ακυρώνουμε ούτε το ταίρι μας, αλλά ούτε και τον εαυτό μας. Και έτσι παρά το φόβο μήπως ξεφύγουμε από κοινωνικά δεδομένα, μπορούμε να βάλουμε στην άκρη τη σκέψη ότι τα πάντα πρέπει να βρίσκονται σε κουτάκια και να αποκτήσουμε μαζί με το σύντροφό μας κοινές πεποιθήσεις και κολλήματα, από τα οποία δε θα θέλουμε να απαλλαγούμε ή για τα οποία θα ξέρουμε ότι είμαστε υπεύθυνοι μόνο εμείς και μπορούμε να τα αναπροσαρμόσουμε ανά πάσα στιγμή. Όλα αυτά με στόχο το ιδανικό αποτέλεσμα να ακολουθήσουν και άλλοι το παράδειγμά μας και να αρχίσουν να προσαρμόζονται.
Με αυτό τον τρόπο, κανένας δε χρειάζεται να αλλάξει για κανέναν. Γιατί πολύ απλά μετράει η κοινή πορεία και προσπάθεια στο να απαγκιστρωθούμε από όσα μνημονικά και ευλαβικά μας δίδαξαν σαν σωστά. Η πραγματική αγάπη απέχει από κανόνες που έθεσαν οι άλλοι για εμάς. Θεμελιώνεται από το μπετόν αρμέ που εμείς θα χρησιμοποιήσουμε και όλα τα καινούρια μέσα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε. Εμείς για εμάς, χωρίς εμμονές και απαιτήσεις. Μόνο καθαρά, όμορφα λόγια και εκτίμηση για όσα μπορεί να προσφέρει κάθε άτομο μέσα σε αυτό που ονομάζουμε σχέση.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.