Ν’ ακολουθούνται οι καθηγητές απ’ τους μαθητές στα social;

Αν ανήκεις κι εσύ στην οικογένεια των εκπαιδευτικών (είναι οικογένεια, ναι, γιατί βιώνουν παρόμοιες φάσεις και συμπάσχουν με χιούμορ) κι είσαι σε ένα target group κάτω απ’ τα 40 τότε κι εξοικειωμένος είσαι με όλα τα social media και σίγουρα έχεις ερωτηθεί απ’ τους μαθητές σου αρκετές φορές τα εξής: «Έχετε λογαριασμό στο  insta; Ποιο είναι το όνομά σας στο facebook για να σας βρούμε;»

Σε κλάσματα δευτερολέπτου νιώθεις μια αμηχανία και δεν ξέρεις αν πρέπει όντως να απαντήσεις ειλικρινά. Είσαι κάπως σε δίλημμα. Θες να πεις «ναι» επειδή κι αλήθεια είναι ότι έχεις λογαριασμό και θέλεις να δείξεις πως οι καθηγητές δεν είναι ούτε εξωγήινοι ούτε κατά κανόνα συντηρητικοί κι οπισθοδρομικοί (όχι πια, τουλάχιστον), αλλά, παράλληλα, σκέφτεσαι κι αν είναι σωστό να ακολουθούνται οι καθηγητές απ’ τους μαθητές τους στα social.

Επειδή το να συγχρονιστούν αυτοί οι δυο κόσμοι δίνει στους μαθητές πρόσβαση σε ένα προφίλ δασκάλου που τα παιδιά ως μαθητές δεν έχουν συνηθίσει. Κάποιοι εκπαιδευτικοί πιστεύουν πως μια τέτοια κίνηση ανοίγει πιθανότητες για παρεξηγήσεις, εφόσον οι μαθητές θα δουν καθηγητές να βγαίνουν με τις παρέες τους και να πίνουν τις ρακές τους με τους συντρόφους τους ή να χορεύουν σουξεδάκια των 90ς μέχρι τελικής πτώσης σε κάποιο γάμο. Φοβούνται ότι έτσι θα δώσουν λαβές για σχόλια σε ορισμένους ή ίσως και να χάσουν σε κάποιο βαθμό το κύρος και τον σεβασμό που εμπνέουν.

Μήπως, όμως, αυτή η σκέψη παραείναι τραβηγμένη; Ίσως αυτό το follow στα social να ‘ναι ένας τρόπος για να δοθεί κίνητρο στους μαθητές για πιο βιωματική μάθηση μέσα απ’ το γεγονός ότι οι καθηγητές τους δεν είναι και τόσο παλαιολιθικοί τύποι όσο νομίζουν. Είναι ευρέως γνωστό πόση δύναμη έχει το διαδίκτυο. Ακριβώς για αυτό τον λόγο, μπορούν οι καθηγητές να δημοσιεύσουν εικόνες με συμβουλές καλύτερης μελέτης ή άρθρα που θα βοηθήσουν τους μαθητές στέλνοντάς τα ή δείχνοντας πώς μπορεί κάτι αντίστοιχο να τους βοηθήσει σε κάποιο δικό τους προβληματισμό. Αυτές οι απορίες ή πιο προσωπικά θέματα, είναι πιο εύκολο να συζητηθούν –ειδικά αν αφορούν εφήβους– μέσα από κάποιο τσατ. Αυτός είναι ένας άλλος τρόπος να δουν ότι οι καθηγητές τους είναι απλοί και κανονικοί άνθρωποι κι όχι η αυστηρή φιγούρα που ‘χουν στο μυαλό τους μέσα απ’ τις διδακτικές αίθουσες.

Ισχύει ότι οι μαθητές πιθανώς να κάνουν σκέψεις περίεργες ή κι επικριτικές για τους καθηγητές τους βλέποντας φωτογραφίες πιο ανέμελες ή posts τραγουδιών που τυχόν ανεβάζουν. Όμως είναι εξαιρετικά σημαντικό τα παιδιά να διαχωρίσουν την ιδιότητα του εκπαιδευτικού απ’ τις συνήθειες που έχεις αυτός ο άνθρωπος στην προσωπική του ζωή. Το ίδιο συμβαίνει και με κάθε άλλο επαγγελματία. Παράδειγμα, ένας διευθυντής τραπέζης. Το πρωί μπορεί ο άνθρωπος να εξυπηρετεί ευγενικά και να δείχνει ένα σοβαρό κι ατσαλάκωτο προφίλ, επειδή αυτό επιβάλλει η θέση του, και το μεσημέρι μπορεί να βρίσκεται σε κάποιο ταβερνάκι με την οικογένειά του φορώντας το πιο γλυκό και χαλαρό του χαμόγελο. Χωρίς αυτό να τον προσδιορίζει σαν σοβαροφανή ή υποκριτή. Προσαρμόζεται, όπως κι οι εκπαιδευτικοί.

Γι’ αυτό και δεν κάνουν τα αυστηρά ρούχα κι οι αποκλειστικά ακαδημαϊκές αναρτήσεις τον σοβαρό και καλό εκπαιδευτικό. Το πάθος του για τη δουλειά του κι η διαρκής τριβή του με το στοιχείο του, η ψυχή κι η αγάπη προς τα παιδιά, μαζί με μια συνεχή προσπάθεια να τα βελτιώσει ως μαθητές κι ως επερχόμενους πολίτες είναι που κάνουν έναν καθηγητή άξιο. Κι όλα αυτά μπορούν να τα δουν οι μαθητές και μέσα απ’ τα social media. Γι’ αυτό και τα follows δεν είναι άσχημη ιδέα. Έχουν και την πλάκα τους, ειδικά όταν σχολιάζουν μαθητές και καθηγητές κάτω από αστείες εικόνες. Χτίζεται και διατηρείται μια σχέση οικειότητας κι εμπιστοσύνης ανάμεσα σε μαθητή κι εκπαιδευτικό και μετά από χρόνια μπορεί να συναντηθούν και να θέλουν να απαθανατίσουν τη στιγμή σε μια φωτογραφία που θα δημοσιεύσουν στα social τους.

Εξάλλου, ο κάθε εκπαιδευτικός μπορεί να θέσει τα όριά του εκεί που θεωρεί πως χρειάζεται και πάντα υπάρχει (ας μην τον ξεχνάμε) και μια απόκρυψη ιστορίας για όσους νιώθουν πως προβάλλονται πολύ και με τρόπο που θα προκαλέσει σχόλια. Αυτό που αξίζει και που μένει είναι το γέλιο, η ζεστασιά κι η καλή διάθεση που προσδίδει ένας καθηγητής κι είναι τόσο όμορφο να λαμβάνει την ίδια αντιμετώπιση από μαθητές με το πέρασμα του χρόνου!