Οι έξοδοι με τους γονείς μόνο βαρετές δεν είναι

Είναι Σάββατο βράδυ και κανονίζεις να βγεις σε ουζερί με τους γονείς σου. Έχετε καιρό να τα πείτε κάπου χαλαρά και, ευτυχώς, δεν έχετε πρωινό ξύπνημα την επόμενη μέρα. Μπορεί να συνεχίσετε και για ποτό, γιατί οι γονείς σου είναι αρκετά κουλ τύποι και γιατί εσύ δεν ντρέπεσαι σε καμία περίπτωση να τους κυκλοφορείς.

Ουσιαστικά, σου αρέσει που το ‘χετε κανονίσει αυτό, όχι μόνο επειδή θα τους δεις και θα πείτε τα δικά σας, αλλά επειδή σου θυμίζει παλιές καλές εποχές που ήσουν παιδάκι και βγαίνατε χωρίς εσύ να ‘χεις κανένα άγχος. Σε ‘κείνη την έξοδο, αν ζείτε σε επαρχία, μπορεί να συναντήσεις συμμαθητές απ’ το σχολείο, φίλους που είναι έξω με μεγάλη παρέα ή απλούς γνωστούς. Χαιρετάνε ευγενικά, αλλά αντιλαμβάνεσαι ότι λίγο δεν το πιστεύουν που σε βλέπουν έξω με τους γονείς σου. Κάποιοι μάλιστα τo αναφέρουν έκπληκτοι. «Α, βγαίνετε έτσι όμορφα με τους γονείς σου ακόμη;»

Σε αρκετούς, λοιπόν, φαίνεται περίεργο το να βγαίνουν κάποιοι με τους γονείς τους για καφέ ή για φαγητό, ακόμη κι όταν ενηλικιωθούν. Συνήθως, τους φαίνεται παράξενο, όταν συμβαίνει κοντά στα 30 που ‘χεις περάσει απ’ τη φοιτητική φάση και λογικά δε σε συντηρούν πλέον οι γονείς σου. Μοιάζει αφύσικο σε ένα ποσοστό συνομηλίκων σου, επειδή ίσως οι ίδιοι δεν έχουν τέτοια σχέση με τους γονείς τους ή θα ήθελαν να το κάνουν, αλλά ανησυχούν μήπως χαρακτηριστεί παιδιάστικο. Δεν έχουν μάλλον δει ή νιώσει ότι μπορείς  να περνάς υπέροχα με τους γονείς έξω, χωρίς ντροπή, ειδικά όταν μένετε στην ίδια πόλη, αλλά δε βλέπεστε καθημερινά λόγω ρουτίνας κι υποχρεώσεων, κι έτσι φροντίζετε να βρίσκεστε για ένα κρασί και να αναπληρώνετε το κενό μία στις τόσες.

Το αλκοόλ γενικά βοηθάει και χαλαρώνει τις συζητήσεις, αλλά η έξοδος με γονείς μπορεί να ‘ναι και μια βόλτα για περπάτημα στην παραλιακή, με καφέ στο χέρι, ή μπάνιο στη θάλασσα, στην αγαπημένη σας παραλία, μια Κυριακή, όπου λύνετε οικογενειακά θέματα, μοιράζεσαι κάποιες ανησυχίες σου και ζητάς συμβουλές, με μια φέτα καρπούζι στο χέρι. Πράγμα που δεν μπορείς να κάνεις τόσο εύκολα απ’ το τηλέφωνο, κι αφού έχεις την επιλογή να τους δεις από κοντά, θα τους βγάλεις και για φαγητό και για καφέ και για ό,τι άλλο επιθυμούν. Τους αξίζει, άλλωστε, να τους καλομάθεις κι εσύ λίγο. Είναι και κάποιοι γονείς με αδυναμία στα γλυκά, κι έτσι η απόφαση για το πού θα πάτε είναι εύκολη. Ακολουθεί έξοδος σε ζαχαροπλαστείο περιγράφοντας πώς θέλεις ένα φουλ έξτρα στην κρέμα προφιτερόλ μαζί με παγωτό.

Περνάς ξέγνοιαστα έξω με τους γονείς. Ακόμη κι αν σε εκνευρίσουν. Είναι εκεί για να σου υπενθυμίζουν πως ένα κομμάτι της παιδικότητάς σου υπάρχει ακόμη, κι είναι ωραίο να νιώθεις προστατευμένος, περιτριγυρισμένος από νοιάξιμο. Το ακόμα πιο ωραίο είναι πως οι ρόλοι εναλλάσσονται και γίνεσαι, για λίγο, εσύ ο κηδεμόνας τους, όταν τους συνοδεύεις. Τους καμαρώνεις και τους προσέχεις. Δες το χαμόγελό σου όταν προσπαθείτε να βγάλετε selfie ή την έκφραση που παίρνεις όταν εξηγείς τι μπορούν να πατήσουν για να τσεκάρουν τους λογαριασμούς τους στα social media. Έχουν φυσικά smartphones,  επειδή στην καρδιά νιώθουν νέοι και θέλουν να ακολουθούν την εποχή.

Είναι όμορφες οι έξοδοι με γονείς. Φαίνονται ξένες σε μερικούς, επειδή εκείνοι δεν το προσπάθησαν ποτέ. Ή είχαν γονείς περισσότερο του σπιτιού κι όχι τόσο του έξω. Μπορεί κι απλά να μην έδωσαν οι γονείς αυτοί στα παιδιά τους την ευκαιρία να τους δουν όχι σαν αυστηρούς κηδεμόνες αλλά σαν κανονικούς και κοινωνικούς ανθρώπους που επιθυμούν να ξοδεύουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους, άσχετα που είναι ενήλικα πλέον.

Έχουν μια νοσταλγία αυτές οι οικογενειακές βόλτες. Κι είναι μοναδικές σε όλο τους το φάσμα. Δεν έχει σημασία αν είναι σε κάποιο ακριβό εστιατόριο ή για ανάβαση στον Ψηλορείτη. Είναι σημαντικός ο χρόνος. Ο χρόνος που αφιερώνεις σε εκείνους, που δείχνει πόσο τους εκτιμάς και πόσο σου λείπουν οι ανέμελες στιγμές μαζί τους. Βλέπεις πώς τα φέρνει η ζωή; Κάποτε τους είχες εσύ ανάγκη να σε πάνε σε παιδικές χαρές, σε πισίνες, σε καρτ, σε beach μπαρ, τα εφηβικά χρόνια, ή στο πρώτο σου ποτό σε εκείνο το τότε δημοφιλές μπαράκι της πόλης. Και τώρα; Τώρα ήρθε η σειρά σου να τους κάνεις να νιώσουν πως δεν τους ξεχνάς και πως θέλεις να βγαίνετε έξω παρέα και να περνούν κι εκείνοι καλά.

Όλο αυτό σαν σκηνικό διόλου περίεργο δε θα ‘πρεπε να μοιάζει, αφού δείχνει άνεση, σεβασμό και μια υγιή σχέση μεταξύ γονιού και παιδιού. Να μην ντρέπεσαι! Υπάρχεις χάρη στους γονείς σου. Το λιγότερο που έχεις να κάνεις είναι να τους προτείνεις βόλτες ή εκδρομές! Άσε εκείνους που κοιτούν περίεργα στην άκρη (αφού εκείνοι χάνουν) ή πάρε τους μαζί σε επόμενη εξόρμηση, για να αντιληφθούν κι οι ίδιοι πως οι έξοδοι με γονείς στην ενήλικη ζωή δεν είναι τραγικές αλλά γλυκές και κάποτε φοβερά αστείες!