Βγες και ζήσε τη ζωή που χάνεις

Πήξαμε στο τρέξιμο και στο άγχος. Φουλάρουμε προγράμματα, δεν έχουμε χρόνο για πολλά-πολλά κι επενδύουμε κατά κύριο λόγο στα επαγγελματικά μας. Έτσι πιστεύουμε ότι θα καταφέρουμε να αγοράσουμε μεγαλύτερη τηλεόραση, γρηγορότερο αυτοκίνητο, ότι θα μπορέσουμε να πληρώσουμε το μεταπτυχιακό που τείνει να μας μείνει απωθημένο ή ότι θα γυρίσουμε απλά εξαντλημένοι το βράδυ στα σπίτια μας με μόνη έννοια μας το να κοιμηθούμε.

Hello. It’s me. Για την ακρίβεια, είναι η ζωή σου που την παραμελείς και σου φωνάζει για να θυμηθείς ότι ουσιαστικά δεν την ζεις. Την αφήνεις να σε προσπερνάει. Δουλειά-σπίτι και σπίτι-δουλειά. Η λέξη «έξοδος» σου χτυπάει κάποιο καμπανάκι; Λέγοντας έξοδος δεν εννοείται το να γυρνάς ξημερώματα, ούτε το να βγαίνεις σε καθημερινή βάση. Αλλά χρειάζεται να ξεφεύγεις λίγο απ’ τη μονοτονία της καθημερινότητας. Και πώς θα το κάνεις αυτό; Κάνοντας μια βόλτα στο κέντρο, με φίλους ή και μόνος σου. Να το επιδιώκεις, να το προκαλείς, να το ζεις. Να βγαίνεις τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, είναι κι αυτή μία ανάγκη σου, που ίσως να μην την βλέπεις ή να την αγνοείς.

Βγαίνοντας για έναν καφέ ή ένα χαλαρό ποτό (αυτό που όντως είναι ένα και δε σε επιστρέφει σπίτι το πρωί) αλλάζεις εικόνες, βλέπεις κόσμο, σπας την ανία. Αναζωογονείσαι συζητώντας με φίλους, χαμογελώντας σε γνωστούς που θα συναντήσεις τυχαία κατά τη διάρκεια της εξόδου σου κι έχοντας λίγο ζαλιστεί και χαλαρώσει μετά από ένα κρασάκι και μερικές ειλικρινείς συζητήσεις, γυρνάς σπίτι με μια δόση ανακούφισης κι απελευθέρωσης. Έχεις εισπνεύσει καθαρό αέρα κι αυτός έχει κάπως καθαρίσει το μυαλό σου.

Η έξοδος δεν είναι απλά το ποτό που θα πιεις και το μαγαζί που θα κάτσεις, είναι φυγή απ’ το τούνελ της ρουτίνας σου. Λίγη ώρα για σένα που σε χαλαρώνει και σε ξεκουράζει. Για λίγο σταματάς να σκέφτεσαι όσα έχεις να κάνεις αύριο και μεθαύριο. Ή, έστω, τα μοιράζεσαι με τους δικούς σου, ανάμεσα σε γέλια και τσουγκρίσματα, συνειδητοποιώντας πως δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα, τελικά. Επιδιώκοντας μια τσάρκα στον έξω κόσμο, μακριά από μονότονα γραφεία, άγχη κι αυστηρές συζητήσεις, μπορείς να γνωριστείς με κόσμο αλλά και με τον εαυτό σου. Να πας σε εκείνη την έκθεση φωτογραφίας που κάθε χρόνο χάνεις, να φλερτάρεις, να ανταλλάξεις απόψεις, να συνεχίσεις με την παρέα για χορό, να πιεις και να περάσεις όμορφα, κυρίως ξέγνοιαστα.

Όχι, δε θα σου πάρει κανένας το κεφάλι που ίσως για λίγο βγήκες εκτός προγράμματος. Ποιο πρόγραμμα, εξάλλου; Το τσαγάκι κι η σοκολάτα αγκαλιά με την κουβέρτα, λιώνοντας με σειρά στον καναπέ, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος; Ωραία κι αυτά, χρειάζονται πότε-πότε, δεν αντιλέγω, και φυσικά το άραγμα στο σπίτι προσδίδει ηρεμία και ζεστασιά αλλά όχι να μας γίνει και λατρεία. Γιατί μόνο στον έξω κόσμο γίνονται τα απρόοπτα, τα φαντασμαγορικά!

Πώς το είπες αυτό; Δε σου αρέσουν τα ξαφνικά και σε τρομάζουν οι εκπλήξεις; Μα ολόκληρη η ζωή απρόβλεπτη είναι. Γιατί εκεί που εσύ περνάς ζάχαρη με την παρέα σου μπορεί να συναντήσεις έναν παλιό συμφοιτητή ή συνεργάτη, να ‘χει η βραδιά σου μια εξέλιξη κινηματογραφικά διαφορετική, να γελάσεις περισσότερο απ’ όσο περίμενες.

Κι εννοείται πως κανένα βολικό άραγμα δε συγκρίνεται με τα τραγούδια που λες δυνατά με φίλους στη μέση του δρόμου, τότε που δε σας νοιάζει αν κάποιος σας ακούει. Ή με τα βιντεάκια εκείνα που τραβάτε για να θυμάστε κάθε λεπτό που περάσατε μαζί. Θέλετε να τα βλέπετε μετά από χρόνια και να λέτε «ρε φίλε, πώς ήμασταν έτσι και τι κάναμε τότε».

Όλα αυτά, τα μη συνηθισμένα, σε βοηθούν να μη βαλτώνεις. Να μην επαναπαύεσαι στην καραμέλα που πιπιλάμε πως οι εποχές είναι δύσκολες και πού χρόνος για βόλτες, αφού λεφτά δεν υπάρχουν. Μπούρδες, ντάρλινγκ. Μπορείς να περάσεις σούπερ έξω με λίγα και καλά, να μην αγοράσεις ακόμη ένα ζευγάρι παπούτσια αλλά να σε βγάλεις έξω και να σε καλομάθεις, κερνώντας σε ένα ακόμα σφηνάκι. Να σε πας για ποτό, σινεμά, μια εκδρομή, ή κι όλα αυτά μαζί.

Μην κλείνεσαι στη μιζέρια σου και μην αφήνεις την καθημερινότητα να σε ρουφάει. Βγες έξω, μύρισε ένα λουλουδάκι απ’ τον κήπο του γείτονα, κάνε μια βόλτα στην παραλιακή, δες ροζ ηλιοβασιλέματα και κόκκινα σύννεφα στον ουρανό, γέμισε τα μάτια σου εικόνες, πάρε βαθιές ανάσες και χαμογέλα στον εαυτό σου γιατί θα τα καταφέρεις.

Θα γεράσεις μόνο όταν παραιτηθείς απ’ τη ζωή -κι αυτό αργεί πολύ ακόμη για να έρθει!