Ένα πάθος άρρωστο

Αγαπητή Μαντάμ Σουσού, 

Έδωσα τέλος σε μια σχέση τεσσάρων μηνών (με μεγάλη προϊστορία ) για το λόγο ότι εμφανίστηκε στη ζωή μου ένας άνθρωπος που μου έδινε αυτά που ζητούσα  (βόλτες χέρι χέρι, χορός, καφές με φίλους, έκρηξη συναισθημάτων ) με λίγα λόγια το φυσιολογικό. 
Το παραμύθι τελείωσε σε ενάμιση μήνα.  
Αποφάσισε μόνος του ότι θα είμαι καλύτερα χωρίς αυτόν (τουλάχιστον δεν θα ξενυχτούσα περιμένοντας τον να γυρίσει απ’τη δουλειά).
Έδωσα μάχη για να ξεκαθαρίσω την κατάσταση.
Δυο μήνες μετά συνεχίζουμε να μιλάμε.
Όλο μου υπόσχεται ότι θα εμφανιστεί κι όλο άφαντος γίνεται.
Εγώ γύρισα στην παλιά μου σχέση αδύναμη πια να σταθώ στα πόδια μου, από την εξαφάνισή του.
Η επίσημη σχέση μου ένα χρόνο μικρότερος, πρωτοετής στην ίδια πόλη και το κρυφό πάθος μου ένα χρόνο μεγαλύτερος, κατάγεται, σπουδάζει, δουλεύει στην ίδια πόλη. 
Αμοιβαία τα αισθήματα εγγυημένο, γνωρίζει για την επιστροφή μου στα παλιά εγγυημένο, ξέρει τι μπορώ να κάνω γι αυτόν εγγυημένο. Θα επιστρέψω στην πόλη που φοιτώ, όπου και βρίσκεται αυτό το πάθος, σε ενάμιση μήνα.
Υπάρχει ελπίδα ή θα μας πνίξει η δουλειά ξανά ή μήπως καμιά τουρίστρια αυτή τη φορά; 
Προσπαθώ να του δώσω λύσεις, δύναμη, υποχωρώ όλα τα θέλω μου..στέρεψα όμως από ιδέες!  

Δήμητρα, 21 

1. Χώρισες μια 4μηνη, Ιουρασικής περιόδου σχέση, για έναν έρωτα με εκρηκτικές δόσεις καφέ, συναισθημάτων και πιασμένων χεριών.
2. Μας βγήκε παραμύθι αλλά κρατάμε κάβα
3. Γυρνάμε στην Ιουρασική περίοδο με τον 20αρη, καταρακωμένοι, και με κρυφό πάθος τον 22αρη που είναι όλο υποσχέσεις. Είναι όμως guaranteed κατάσταση.
4. Ρωτάς αν υπάρχει ελπίδα.

Όχι.

Δεν υπάρχει ελπίδα. Ούτε για την τωρινή σου σχέση. Ούτε για το κρυφο σου πάθος. Ούτε για σένα.

Εκείνος, χαρακτηριστικός σταρχιδιστής. Εσυ χαρακτηριστική φαντασμένη χαζογκόμενα.

Και θα το εξηγήσω πάραυτα.

Σε ξενυχτάει. Σε χωρίζει. Δίνεις μάχη για να πάρεις μια εξήγηση. Σου πουλάει φούμαρα οτι θα ‘ρθει να τον δεις. Σε γράφει πανηγυρικά και με περικεφαλαία.

Εσύ  θεωρείς -εγγυημένα κιόλας- , ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία.

Παρ’όλα αυτά, δε σου αρκεί η πεποίθηση ότι σε γουστάρει εξίσου και θες επιπλέον επιβεβαίωση. 

Τρέχεις λοιπόν στην κάβα – σιγουράκι να την πάρεις, ελπίζοντας να επιστρέψει το άρρωστο το πάθος σου, για να την πάρεις κι από εκεί – γενικώς κι αορίστως.

Όχι, ελπίδα, δεν έχεις.