Από πού να αρχίσω, Σουσού μου!
Καταρχάς είμαι η Α! Έχω μια σχέση πολλά χρόνια, 6 στο σύνολο (μπορεί και παραπάνω, πολλά παραπάνω). Εκείνος πλέον 30 κι εγώ ακόμα 25!
Δε μοιάζουμε με τα κλασσικά ζευγάρια που γιορτάζουν επετείους και κάνουν δώρα. Αλλά είμαστε καλά. Άλλο είναι το θέμα: ώρες-ώρες με πιάνουν κάτι υπαρξιακά του τύπου «δε θέλω να παντρευτώ ποτέ» ή βλέπω κάποιους ανθρώπους 40-45 που έχουν πλήξει στη δυστυχία τους παντρεμένοι με 2 παιδιά και έχουν ξεχάσει τι είναι έρωτας, και αναρωτιέμαι τώρα εγώ «έτσι θα καταντήσουμε κι εμείς;» [χαμογελαστή φατσούλα]
Θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη σου!
Αγαπημενότατη Α μου,
Οι απόψεις κι οι ορισμοί που υπάρχουν για τον έρωτα είναι σαν τις κωλοτρυπίδες: όλοι έχουν από μία, και (μάντεψε) όλοι πιστεύουν ότι η δικιά τους είναι η καθαρότερη, η πιο αμόλυντη, και η πιο μοσχομυριστή.
Δε με πείθεις ότι «είστε καλά». Ή έστω είστε απλώς «καλά», αλλά κατά βάθος δυσανασχετείς γιατί έχεις ήδη έχεις αρχίσει κρυφά να συγκρίνεις την κατάστασή σας με άλλες, πιο μέηνστρημ απόψεις για τον έρωτα. Πιο Χόλιγουντ, βρε καμάρι μου, εκεί δηλαδή που μετά το happy end, οι τίτλοι τέλους αποκρύπτουν τη φαγούρα του έβδομου χρόνου.
Βρίσκεσαι σε μια σχέση από παιδούλα, που εκεί μέσα μεγάλωσες μαζί του. Και η μάνα μου έτσι έκανε και κάμποσες ακόμα γυναίκες πριν από εμάς. Έτσι κάνανε αλά παλιά, και είχε κι αυτό την ομορφιά του. Κι εσύ λες ότι είσαι «ακόμα 25», σαν να μου λες ότι νιώθεις μικρή για γάμο κι ότι πιέζεσαι. Κανείς δε σου βάζει το μαχαίρι στο λαιμό να παντρευτείς. 2015 έχουμε. Επίσης κανείς πέρα από εσάς δεν ορίζει την ευτυχία ή τη δυστυχία σας.
Στο χέρι σας είναι. Αν είναι να ακούς την τηλεόραση και τους έρωτες των βιβλιων της Δημουλιδου, τ’φέκα αλεύρι.
Αν όντως έχεις αμφιβολίες, διαλύστε το τώρα, και βγες στη ζωή να ανακαλύψεις την ομορφιά και την ασχήμια που υπάρχει εκεί έξω. Αν απλώς περνάς φάση, και την περνάς μόνο εσύ, σου συστήνω να χαλαρώσεις και να λύσεις κανά Sudoku να ξεχαστείς.
Με αγάπη πάντα
Η Σουσού σου