«Αγαπητή Σουσού,
Αν θα έδινα έναν τίτλο στην ιστορία μου θα ήταν ο εξής: «4 χρόνια διαφορά». Είμαι 28 χρονών και μένω εξωτερικό, σε μια καθόλου προοδευτική χώρα (το σημειώνω γιατί έχει σημασία στην ιστορία). Είμαι ελεύθερη και τους τελευταίους μήνες είμαι ανάμεσα σε δύο άντρες. Ο ένας είναι μεγαλύτερος 4 χρόνια κι ο άλλος είναι μικρότερος 4 χρόνια. Να πω κάπου που εδώ ότι εγώ είμαι Σκορπιός, ο μεγάλος είναι Παρθένος και ο μικρός Ιχθύς. Anyway, το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρω τι θέλω.
Και με τους δύο γνωριζόμαστε περίπου το ίδιο διάστημα (πάνω-κάτω 4 χρόνια). Με τον μεγάλο είπα πρώτη φορά στη ζωή μου ότι θέλω να κάνω οικογένεια. Ο μικρός παρ’ όλα αυτά με κάνει να θέλω να δω τον κόσμο ταξιδεύοντας. Περνάω και με τους δύο πολύ καλά. Ο μεγάλος, όταν με αγκαλιάζει θέλω ο χρόνος να σταματήσει και να μείνω για πάντα εκεί. Βρισκόμαστε μόνο στο αυτοκίνητο, δεν έχουμε κάνει ποτέ έρωτα γιατί εγώ δε μένω μόνη μου, όπως κι εκείνος. Όλο αυτό στο αυτοκίνητο, όμως, έχει αρχίσει να με κουράζει. Είναι τέρμα αντικοινωνικός- από τον κύκλο μου τον έχει γνωρίσει μόνο ένα άτομο. Δεν πηγαίνουμε για φαγητό, για καφέ, σινεμά και τέτοια, όλη την ώρα κάνουμε βόλτες με το αμάξι. Έτσι τον γνώρισα, όμως και δεν τον πίεσα πότε κάνει κάτι που δε θέλει. Δεν είμαστε σε σχέση έτσι ώστε να έχω την πολυτέλεια να του γκρινιάζω για τέτοια θέματα. Όταν είμαστε μαζί όλα είναι καλά κι όμορφα, μα όταν δε βρισκόμαστε σαν να ξεχνάει την ύπαρξή μου.
Από την άλλη ο μικρός είναι το κάτι άλλο. Νομίζω ότι κάθε φορά που τον κοιτάω τα μάτια μου βγάζουν σπίθες! Γνωριστήκαμε από κοινή παρέα και για πολύ καιρό βγαίναμε φιλικά. Μερικούς μήνες αργότερα ξεκίνησε να παίζει κάτι μεταξύ μας. Δε θέλει να μάθουν οι φίλοι μας ότι κάτι τρέχει ανάμεσά μας (στην αρχή με πείραξε, να μη λέω και ψέματα) αλλά το σεβάστηκα. Είναι μικρός και γεμάτος ζωντάνια, κάνουμε βόλτες, βγαίνουμε, γελάμε, μιλάμε για πολλά θέματα. Με τον μικρό έχουμε κάνει έρωτα κι ήταν σαν πυροτέχνημα η όλη φάση. Δεν είναι ρομαντικός και δεν το έχει με τα γλυκόλογα, αλλά είναι ο τύπος που σου λέει «ετοιμάσου έρχομαι να σε πάρω».
Και μ’ εκείνον έχω το ίδιο πρόβλημα βέβαια. Αν δεν του στείλω εκείνος δεν ασχολείται. Ξέρω ότι δεν μπορώ να ζητάω πολλά από τη στιγμή που δεν είναι καμία από τις δύο περιπτώσεις σχέση. Με τον μεγάλο νιώθω την ασφάλεια του πατρικού σπιτιού και με τον μικρό νιώθω την τρέλα του πρώτου φοιτητικού σπιτιού. Δεν ξέρω τι θέλω και νιώθω σαν να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Λες κι ο ένας μου καλύπτει τα κενά του άλλου. Μου χαλάει η διάθεσή αν δε μιλήσω με έναν από τους δύο. Κάθε φορά που λέω πως θα κόψω τις επαφές μου και με τους δύο, ή με τον έναν, πιάνω τον εαυτό μου λυπημένο. Η καρδιά μπορεί να χωρέσει δύο; Τι να κάνω έτσι που τα έμπλεξα;
Με αγάπη,
Abvi»
Αγαπημενότατή μου Abvi,
Σβήνω-γράφω τόση ώρα, δεν μπορώ να βγάλω άκρη με σένα. Πάμε κατευθείαν στα υστερόγραφα.
ΥΓ.1: Εγώ πάλι θα την έλεγα «Συν-πλην τέσσερα», να κάνει κούκου και στα μαθηματικά ταμπεραμέντα.
ΥΓ.2: Ναι το καταλάβαμε είσαι κάπου στον Περσικό ή στη Σαουδική Αραβία.
ΥΓ.3: Δε σε λες κι ελεύθερη.
ΥΓ.5: Κι η γνωριμία κι αυτή τέσσερα χρόνια; Αν έχετε Τζόκερ εκεί, ξέρεις και ποιον να παίξεις στην ομώνυμη στήλη.
ΥΓ.6: Δεν είναι το θέμα τι είπες εσύ μόνο, το θέμα είναι ότι είτε θες οικογένεια είτε ατελείωτα ταξίδια, δε φαίνεται κάποιος εκ των δυο να συμφωνεί με κανένα από τα δυο ενδεχόμενα.
ΥΓ.7: Πάμε στον πρώτο: Είναι μούχλας, σε βλέπει μόνο στο αμάξι λες κι είστε 18 χρονών, είναι αντικοινωνικός, δεν έχει ορμές και προφασίζεται το αμάξι που δε βολεύει, δεν κρατάει μαζί σου επαφή εκτός αν τον κυνηγάς εσύ, που ακόμα και τότε απαντά μια στις δέκα, γενικά το κάνει σαν ψυχικό για να συγχωρεθούν τα (ήδη) συγχωρημένα του, αλλά εσύ θες να κάνεις μαζί του οικογένεια. Μεγάλο αμάξι να πάρετε μόνο για να χωράτε, καθώς από συνήθεια θα γίνει η οικογενειακή σας στέγη.
ΥΓ.8: Πάμε και στον δεύτερο: Κάνετε πράγματα, πάτε ταξίδια, κάνετε βόλτες, κάνετε τα κουνελάκια, χορεύουν οι πεταλουδίτσες όταν έρχεται να σε πάρει, πέφτουν πυροτεχνήματα όταν όντως σε παίρνει, αλλά αυτός είναι το φοιτητικό σπίτι που ξέρεις ότι όταν θα πάρεις πτυχίο θα το αποχωριστείς. Μόνο που δε θες να πάρεις και πτυχίο.
ΥΓ.9: Πάμε και σε σένα: Κι εγώ στεναχωριέμαι όταν δεν μπορώ να φάω ταυτόχρονα ψωμί με μακαρόνια, αλλά δυστυχώς αν το κάνω, θα πρέπει να μου γκρεμίσουν τη μεσόπορτα για να χωράω να περάσω από το σαλόνι στο γραφείο. Και με την ίδια λογική, αν υποθέσουμε ότι ένας εκ των δυο σου ζητά να είστε μαζί, τι θα κάνεις; Θα του πεις ναι, αλλά θα είσαι δυστυχισμένη γιατί δε θα μπορείς να μιλάς και με τον άλλο, θα του πεις όχι και θα συνεχίσεις να είσαι η καβάτζα και των δυο, ή θα πεις ναι και θα συνεχίσεις με τον άλλο;
ΥΓ.10: Η καρδιά χωράει πολλούς, όχι μόνο δυο. Αλλά κάτω από τη μασχάλη, όπως λέει ο λαός, χωράει ένα μόνο καρπούζι.
ΥΓ.11: Και καλό θα ήταν να μην το βλέπεις τόσο εγωκεντρικά, γιατί ακόμα και να απαντήσεις το ερώτημα του ποιος θα είναι το καρπούζι σου, μετά μένει να σου απαντηθεί αν το καρπούζι σου θέλει κι αυτό να είσαι το καρπούζι του. Γιατί βλέπω ότι σε απασχολεί το ποιον από τους δυο θα διαλέξεις, χωρίς όμως να βλέπω κάποιον εκ των δυο να σε έχει διαλέξει αντίστοιχα.
ΥΓ.12: Τι να κάνεις έτσι που τα έμπλεξες; Λύσεις υπάρχουν πολλές, αλλά όπως ξέρεις πολύ καλά κι εσύ κι εγώ κι όσοι το διαβάζουν, δε θα επιλέξεις καμία. Η λύση θα έρθει όταν ένας από τους τρεις, βρει κάτι που να τον καλύπτει απόλυτα κι αφήσει το τριγωνάκι σας. Εκεί θα καταλάβεις ότι όποιος θέλει τα πολλά, στο τέλος μπορεί να χάσει και τα λίγα.
ΥΓ.13: Απορώ πραγματικά πού είναι το δίλημμα τελικά,και γιατί ο μείον τέσσερα δεν είναι ήδη το καρπούζι σου, αλλά τέλος πάντων.
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
