H δική μου ιστορία είναι θα λέγαμε “μια στις χίλιες”. Θα στα πω εν συντομία για να μην σε κουράσω και σε περίπτωση που περνούσαμε σε πλήρη ανάλυση θα χρειαζόμασταν μέρες ατελείωτες και μπουκάλια βότκα!
Τον Μ. τον γνώρισα πριν τρία χρόνια -και κάτι μήνες- ήταν σε κοινό οικογενειακό- φιλικό περιβάλλον αλλά δεν είχε τύχει ποτέ να έρθουμε σε επαφή μιας που μου ριχνε και μια δεκαετία. Το ξεκινήσαμε χαλαρά αλλά σαν κάτι να κούμπωσε στην πορεία της σχέσης, από αυτά που λες βρε λες να υπάρχει τελικά το ένα και μοναδικό- και τα συναισθήματα εξελίσσονταν αβίαστα και αμοιβαία.
Όλα κυλούσαν ομαλά και ήρεμα, μέναμε σχεδόν καθημερινά μαζί αλλά λόγω δυσκολιών και γνωστής οικονομικής κατάστασης εδώ αποφασίζει να κάνει ένα ταξίδι στο εξωτερικό και συγκεκριμένα σε άλλη ήπειρο. Θα έλειπε ένα εξάμηνο και αν και μας φαινόταν στην αρχή βουνό, η ατάκα που πλανιόταν σε κάθε μας συνομιλία μέσω σκαιπ ήταν: “Όλα θα ναι καλύτερα μετά, το κάνω για εμάς”.
Η σχέση είχε όντως σοβαρέψει και απλούστατα περιμέναμε την πολυπόθητη επιστροφή του ασώτου ώστε να το επιβεβαιώσουμε κιόλας. Να σημειωθεί ότι ταξίδεψα και μια φορά εγώ για να τον βρω και άλλη μια εκείνος προς Ελλάδα. Κανένα σημάδι ανησυχητικό, τίποτα το περίεργο. Μόνο κοινά όνειρα και αναμονή.
Να μην στα πολυλογώ ο κύριος επιστρέφει, αλλά μάλλον κάτι είχε το νερό εκεί στην Ασία ή τους επισκέφτηκαν εξωγήινοι. Μου ανακοινώνει τον χωρισμό μας μέσα σε δύο εβδομάδες, αφήνοντας με κενές υποσχέσεις και ένα κάρο πράγματα στο σπίτι του. Στο μεταξύ κι ενώ εγώ ζω το δράμα του χωρισμού μαζί με χιλιάδες ερωτηματικά διαπιστώνω εγκυμοσύνη. Ω ναι! Το καλύτερο τάιμινκ. “Ξεμπερδεύουμε” κι από αυτό με ατελείωτες συζητήσεις επί συζητήσεων για τη σχέση μας (;)
Και τελικά αγαπημένη μου μέσα σε διάστημα 2 μηνών από χωρισμό και άμβλωση, εμφανίζεται από το πουθενά το τρίτο πρόσωπο- εθνικότητας αντίστοιχης του ταξιδιού-. Και όχι απλά εμφανίζεται, εγκαταστάθηκε εδώ και ρίξανε και έναν γάμο έτσι για να ολοκληρωθεί το πανηγύρι. Μη μου πεις ξέρω. Την βρήκε στην Ακρόπολη κάπου χαμένη και ουδείς συσχετισμός με ταξίδια και εθνικότητες.
Και σε ρωτώ: Πώς γίνεται να υπάρχει ταυτόχρονα μίσος, παράπονο, αηδία και μια εκνευριστική ζήλια στη μέση;
Αγαπημενότατή μου Άγνωστη Χ,
Καταρχάς μια χαρά γίνεται και παραγίνεται αυτό το ρεμιξ συναισθημάτων που έχεις μέσα σου μετά απ’ όσα πέρασες. Αλλά ζήλια; Δηλαδή πραγματικά ρε αγαπημενότατη, πιες εκείνες τις βότκες που μου γράφεις στην αρχή για να μου πεις χωρίς φόβο και πάθος τι στα κομμάτια παίζει να ζηλεύεις. Το τεφαρίκι;
Όλα τα υπόλοιπα που μου είπες, μάλλον είναι η δική σου οπτική και όχι η δική του. Προφανώς και μέχρι κάποια στιγμή εννοούσε όσα έλεγε, αλλά κάπου στην πορεία γνώρισε τη «Γιαπωνέζα» του και εκεί άρχισε η υποκρισία. Αλλά αυτά δε χρειάζεται να στα πω, τα έχεις ήδη συμπεράνει από μόνη σου.
Σε ό,τι αφορά το «ξεμπέρδεμα» στο οποίο αναφέρεσαι, αυτό είναι και ο λόγος για τον οποίο ορθώς τον μισείς, αν όντως τον μισείς. Κι αν δεν τον μισείς, να τον μισήσεις. Όχι για καναν άλλο λόγο, αλλά επειδή αν κατάλαβα σωστά, αν δε σε πρόδιδε, δε θα είχες κανένα σκοπό να «ξεμπερδέψεις». Παράπονο να μην έχεις κανένα. Ξέρεις από πρώτο χέρι ότι δεν έχασες τίποτα αξιόλογο, πόσο μάλλον πατέρα να μεγαλώσει τα παιδιά σου.
ΥΓ1: Το μάτι σου το αλλήθωρο που είναι μια στις χίλιες. Είστε πολλές. Δυστυχώς.
ΥΓ2: Από όλη τη σαβούρα που άφησε σπίτι σου ξέχασε τίποτα της προκοπής τουλάχιστον;
ΥΓ3: Αν σε ένα εξάμηνο πρόλαβε να χωρίσει, να βρει άλλη και να την παντρευτεί κιόλας, σκέψου να έμενε 2 χρόνια. Με εγγόνια θα γύριζε πίσω.
ΥΓ4: Φυσικά και είναι συμπτωματικό και δεν έχει σχέση με το ταξίδι του. Παίζει και να έμαθε την καταγωγή της στην εκκλησία όταν πήγαν για τα χαρτιά του γάμου. Σύμπτωση ήταν καλέ, σύμπτωση.
Φιλιά στα μούτρα,
η Σουσού σου.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
