«Καλησπέρα Σουσου μου,
Σε διαβάζω καιρό κι αγαπώ τις τοποθετήσεις σου και τις συμβουλές σου. Είπα λοιπόν να στείλω κι εγώ, μπας και μπορέσεις να με βοηθήσεις. Η ιστορία ξεκινάει δυο μήνες πριν. Ήρθε στη δουλειά μου ως πελάτης κι έτσι γνωριστήκαμε. Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι στην αρχή της γνωριμίας μας, μου είχε πει ότι νοίκιαζε μαζί με τον φίλο του κι έμεναν μαζί. Μετά από μερικές μέρες, είπε ότι έπρεπε να γυρίσει στην πόλη από την οποία κατάγεται. Έτσι, έμαθα ότι δεν έμενε με τον φίλο του κι ότι απλώς ήρθε να τον επισκεφθεί. Εν ολίγοις, μου είπε ψέματα. Όταν τον ρώτησα γιατί δεν ήταν ειλικρινής δε μου έδωσε πειστική απάντηση.
Έφυγε λοιπόν στην πόλη του, αλλά κρατήσαμε επαφή. Είχε τύχει ενδιάμεσα να πάω εγώ ή να έρθει αυτός. Σε μια επίσκεψή μου, μαθαίνω ότι μου έχει πει ψέματα και για την ηλικία του (είχε πει 33 ενώ είναι 37). Μου είπε ότι φοβήθηκε μην ξενερώσω και τον θεωρήσω μεγάλο (είμαι 27). Του εξήγησα ότι δεν έχω τέτοιο θέμα και κακώς δε μου είπε εξαρχής την αλήθεια. Μέχρι τότε, πίστευα ότι μπορούμε να ξεκινήσουμε κάτι ουσιαστικό. Με τον καιρό όμως, κατάλαβα ότι ως άνθρωποι είμαστε πολύ διαφορετικοί κι ότι όλο αυτό δεν οδηγεί πουθενά.
Ήδη είμαι απόμακρη και συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει μέλλον. Το θέμα όμως είναι ότι δεν ξέρω πώς να του πω πως θέλω να το αφήσουμε εδώ. Διστάζω και για να είμαι ειλικρινής φοβάμαι την αντίδρασή του, την αντιμετώπισή του. Δε μου έχει δείξει ποτέ σημάδια βίας ή κάτι παραπλήσιο βέβαια, αλλά κάτι μέσα μου δε με αφήνει να το κάνω. Πώς μπορώ να του πω να το λήξουμε χωρίς παρατράγουδα;
Πλιζ help me.
Φιλιά πολλά, Β.»
Αγαπημενότατη Άγνωστή μου κι ανώνυμή μου Β.
Το κακό με το προαίσθημα είναι ότι όποτε θεωρούμε βέβαιο ότι ισχύει, τελικά η αλήθεια μας διαψεύδει, ενώ όποτε κρατάμε την υποψία στο βάθος του μυαλού μας, νομίζοντας ότι κι εμείς οι ίδιοι υπερβάλλουμε, εν τέλει επιβεβαιωνόμαστε πανηγυρικά. Αν το φοβάσαι, υπάρχει κι η πιθανότητα να ισχύει. Οπότε, για τον φόβο των Ιουδαίων, κάν’ το από απόσταση, κι αν όντως έρθουν τα παρατράγουδα, μη διστάσεις να ζητήσεις τη συνδρομή που πρέπει. Κι αυτή δεν είναι της Μαντάμ Σουσούς αλλά της αστυνομίας.
ΥΓ1: Δυο μήνες μετά, εγώ αμφιβάλλω και για το αν όντως σε γνώρισε τυχαία ως πελάτης ή σε είχε σταμπάρει και μπήκε με πρόφαση την αγορά που έκανε.
ΥΓ2: Ποια θα ήταν η «πειστική απάντηση» σε ένα δεδομένο ψέμα; Αν ακόμα και στο πού μένουμε είναι να λέμε ψέματα, χαιρετίσματα στον πλάτανο.
ΥΓ3: Αν είναι να κρύβουμε και την ηλικία από τα 33, σκέψου τι άλλο κρύβουμε.
ΥΓ4: Για το όνομά του τουλάχιστον είσαι σίγουρη; Η σου είπε ότι τον λένε Κώστα και θα τον πετύχει κάνας πατριώτης του στον δρόμο και θα του πει «πού σαι ρε Μήτσο!»;
ΥΓ5: Τα σιγανά ποταμάκια να το φοβάσαι. Βασικά όλα τα ποταμάκια να τα φοβάσαι όταν λένε ψέματα.
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
