Γεια σου Mαντάμ Σουσου!
Είχα σοβαρή σχέση με ένα παιδί για δύο χρόνια και μάλιστα πηγαίναμε για γάμο… Είχαμε κάποια μικροπροβλήματα με τις οικογένειες κυρίως (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν με αποδέχονταν οι δικοί του) αλλά αγαπιομασταν πάρα πολύ και προσπαθούσαμε πολύ γι ‘αυτή τη σχέση.
Μέχρι που κάποια στιγμή ενώ ταξιδεύαμε για Πειραιά (μένουμε σε νησί) άρχισε να με μειώνει άσχημα και να βγάζει κακία… Δεν του μιλούσα στο ταξίδι. Σκέφτηκα ότι θα είχε τα νεύρα του και θα του περνούσε. Μπαααα… Με το που κατεβήκαμε στο λιμάνι μου είπε πως δε θέλει να με ξαναδεί στα μάτια του και όταν εγώ του είπα πως τον αγαπώ με έδιωξε. Φώναζε «φύγε» μέσα στο λιμάνι… Έφυγα.
Πήγα ξανά στο καράβι. Πριν μπω μέσα κάθισα και τον κοιτούσα. Δεν ήθελα να φύγω. Τον αγαπούσα πολύ. Αυτός δεν έκανε τίποτα. Γύρισε και μίλησε σε έναν άνθρωπο δίπλα. Ούτε που τον ήξερε. Σ’ αυτόν μίλησε, σε μένα ούτε μια ματιά. Μπήκα στο καράβι και γύρισα στο νησί μου. Μετά από έξι μήνες ακόμη πονάω πάρα πολύ. Γιατί μού το έκανε αυτό; Αυτή ήταν η ανταμοιβή μου για την αφοσίωση και την φροντίδα που του έδειξα; Γιατί δε μου έδωσε ποτέ μια εξήγηση; Εγώ τον αγαπούσα…. Μόνο τον αγαπούσα…
Αγαπημενότατο, Υπερτρισμέγιστο Θλιμμένο μου Κυκλάμινο,
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει, εμείς που ζήσαμε φτωχοί. Επίσης, πολύ χαίρομαι που δεν έπεσες από τη θλίψη σου στα βράχια της Πειραϊκής, γιατί κοιμάται ο Στέλιος ο μπεκρής.
Η ιστορία σου μου βρομάει λίγο (σαν τον Στέλιο τον μπεκρή). Δεν έχουμε αρκετά στοιχεία. Μήπως κάτι δε μας λες; Γιατί να σε χωρίσει πάνω που φτάνατε στον προορισμό του ταξιδιού σας; Μη να του ζάλισες τον έρωτα; Μη να ζαλίστηκε απ’ το πλοίο; Μη να ‘χες τα ελαττώματά σου; Μη να υπήρχαν τίποτα άλλες ρωγμές στην τέλεια (πλην των πεθερικών) σχέση σας; Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Μερικές φορές όμως οι άνθρωποι, όσο καλά και να τους γνωρίζουμε, κρύβουν πτυχές, πολλές φορές σκοτεινές, που δε φανταζόμαστε ότι έχουν, ακόμα κι αν τους ξέρουμε πολλά χρόνια.
Θα ξεχάσω εγώ τι έπαθε η Μαρίτσα που τα είχε τέσσερα ολόκληρα χρόνια με το Γιωργάκη το Ρωσοπόντιο, που όλο πήγαινε στο βαλκανιζατέρ του φίλου του του Μήτσου για να μαστορέψουν, μέχρι που η Μαρίτσα τους έκανε τσακωτούς δίπλα σε κάτι ζαντολάστιχα να… γρασάρουν τα τακάκια τους;
Οι άνθρωποι είναι μυστήρια όντα και η κοινωνία ενός μικρού νησιού τους κάνει ακόμα πιο μυστήρια. Δεν ξέρεις τι καταπίεση μπορεί να έχει φάει το παιδί, τι πίεση μπορεί να ένιωθε από εσένα, και τι επιρροή μπορεί να δέχεται απ’ αυτή τη σκρόφα τη μάνα του. Γιατί τα κάνουν και κάτι τέτοια οι πεθερές. Αλλά τα κάνουν και μόνοι τους οι άνθρωποι, κι άντε μετά εσύ να μένεις με το φρεσκοανακαινισμένο διαμέρισμα και τα καινούρια έπιπλα, γιατί ο δικός σου αποφάσισε να πάει για τσιγάρα, αλλά τα ήθελε από ένα συγκεκριμένο περίπτερο στην Αυστραλία.
Γι’ αυτό σου λέω, αν οντως είσαι αθώα περιστερά, θλιμμένο μου κυκλάμινο, ίσως αυτός δεν ήταν ο άντρας για σένα, και καλύτερα που σου έφυγε τώρα, παρά αργότερα.
Φιλιά στα μούτρα
Η Σουσού σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
