Αγαπημένη μου Σουσού!
Θα σου πω κι εγώ το παραμύθι μου, γιατί σαν παραμύθι το έζησα.
Είμαι λοιπόν η Σοφία. Μια Σοφία κι εγω σαν τις πολλές εκεί έξω.
Πριν 2 μήνες χώρισα από μια μεγάλη σχέση που είχα. Χωρίσαμε μαζί. Και όλα ήταν καλά!
Μέχρι που με κλάματα πήρα την ξαδέρφη μου και της είπα “θέλω να με ερωτευτεί επιτέλους κάποιος τόσο πολύ οσο θα τον ερωτευτώ κι εγω! Κουράστηκα να αγαπάω μόνη μου!“Tότε χτύπησε το κινητό μου! Μια ειδοποίηση στο Facebook σαν όλες τις άλλες! Κι όμως εμένα μου άλλαξε απο τότε τη ζωη!
Ήταν αυτός. Ο Κώστας μου!
Ένας πανέμορφος εξωτερικά άντρας που άρχίσε να μου μιλάει. Εκείνο το μεσημέρι μιλούσαμε ασταμάτητα!Είχα καθηλωθεί στον καναπέ μου με τις φίλες μου τριγύρω να μην ακούω τι λένε, και ενα τεράστιο ηλίθιο χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό μου!
Και μου είπε “Το βράδυ θα έρθω να σε κλέψω απο τις φίλες σου για λίγο, μόνο να κάθομαι και να σε χαζεύω!”.Να μην στα πολυλογώ ήρθε!
Και από εκείνη τη στιγμή άρχισαν οι ομορφότερες 2,5 εβδομάδες της ζωής μου.
Έκανε τα πάντα για να είμαι ευτυχισμένη, όπως στα παραμύθια. Πριγκίπισσά του, με έλεγε. Έκανε 150 χλμ κάθε μέρα σχεδόν, για να είμαστε μαζί έστω μια ώρα, δε με άφηνε λεπτό από την αγκαλιά του, μου έλεγε τα ομορφότερα λόγια που έχω ακούσει ποτέ στα 25 χρόνια μου.
Έλεγε παντού πως είμαι η γυναίκα της ζωής του.
Όσοι μας έβλεπαν μαζί έλεγαν, δεν μπορεί, απίστευτο.
Κι εγώ ξέρεις. Πεταλούδες στο στομάχι.
Ώσπου μια μέρα μου είπε πως όλα αυτά που νιώθει για μένα τον τρομάζουν και θέλει να σκεφτεί.
Εκεί έφυγε η γη κάτω απ’τα πόδια μου, οι πεταλούδες που είναι; Που πάει ο Κώστας μου;
Ήξερα πώς αυτό το “θέλω να σκεφτώ”, είναι “φεύγω με τρόπο σιγά σιγά”.
Πέρασαν σχεδόν 2 βασανιστικές εβδομάδες. Τον πέτυχα κάπου τυχαία και με αγκάλιασε και είπε πως με θέλει πολύ.
Την άλλη μέρα με πήρε και μου είπε πως θέλει να βρεθούμε, γιατί θέλει να είμαστε μαζί και πώς του λείπω κάθε μέρα. Έκλαιγε.
Κι εγώ περίμενα σαν τρελή εκείνο το τηλεφώνημα που θα μου έλεγε “ήρθα και θέλω να σε δω!”
Αυτό το τηλέφωνο που ποτέ δεν ήρθε εδώ και τρεις βδομάδες.
Κι εγώ τα βράδια κλαίω τόσο πολύ που κανείς δεν μπορεί να με σταματήσει.
Και τώρα εγώ σε ρωτάω. Πώς ξεκολλάμε από εδώ; Πώς πεθαίνουν οι πεταλούδες όταν αυτός που τις γέννησε δεν έρχεται να τις σκοτώσει;
Σοφάκι μου γλυκό,
έμπλεξες. Και έμπλεξες άσχημα. Άντρες σαν τον Κώστα σου υπάρχουν πολλοί. Δυστυχώς.
Δεν ξέρω τι σου είπε και τι δεν σου είπε, εγώ καταλαβαίνω πως είναι ή δειλός ή τρελός ή επαγγελματίας ψεύτης.
Ρωτάς πως ξεκολλάμε; Είναι για να ρωτάς ρε Σοφία μου; Αυτόν τον άνθρωπο ερωτεύτηκες; Τον δειλό/τρελό/ψεύτη; Κι επιμένεις; Αν ναι, καλά να πάθεις. Τι να σου πω!
Αν όχι όμως, θα ήθελες πραγματικά να είσαι με έναν τέτοιο άνθρωπο;
Τι σε στεναχωρεί; Τον πρωτο λαχνό έχασες;
Εγώ στη θέση σου θα χαιρόμουν που έστω και έτσι το έμαθα νωρίς και δεν έμπλεξα παραπάνω. Και μη μου πεις ότι δεν ήταν έτσι. Please όμως.
Όπως αποδείχτηκε είναι και έτσι.
Αν αυτό από μόνο του δε σε ξενερώνει, για να ξεκολλήσεις θα χρειαστείς:
- 2 Αυγά Σαλαμάνδρας
- τρίχες από τη μασχάλη του Κώστα
- μια σταγόνα δάκρυ από ξανθιά παρθένα με μπλε μάτια και γυριστές βλεφαρίδες.
Τα βάζεις όλα σε ένα κατσαρολάκι, ανακατεύεις, καλά όμως, και επαναλαμβάνεις 3 φορές τη φράση:
«Μεγαλύτερε ψεύτη του κόσμου
Παρ’ τα όλα και όνειρα δως μου
Για να γείρουν τα βλέφαρά μου
Να μπορέσω να αποκοιμηθώ
Μεγαλύτερη ψεύτη του κόσμου
Μείνε λίγο και κλείσε το φως μου
Τίποτα άλλο δε θέλω να ακούσω
Τίποτε άλλο δε θέλω να δω»
Βοηθάει αν έχεις το λαϊκό αυτό άσμα να παίζει στη διαπασών.
Όταν τελειώσεις το τελετουργικό βγες για κάνα ποτάκι με τις φίλες σου να ξαλαμπικάρεις.
Επαναλαμβάνεις τη διαδικασία όσες μέρες χρειαστεί μέχρι να ξεκολλήσεις.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
