Όλη η ιστορία δέκα χρόνια… τα τρία μαζί και τα υπόλοιπα μαζί και χώρια.
Υποσχέσεις.. λόγια.. θυσίες, χωρίς όμως να θέλει να είμαστε μαζί.
Εγώ αδύναμη στο να αποχωρήσω και να μην μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να δέχομαι ό,τι μου δίνει. Ακόμα και το ελάχιστο. Καμία άμυνα. Ήμουν πάντα εκεί. Οποιαδήποτε ώρα και πάντα το εκμεταλλευόταν.
Και τα χρόνια πέρασαν… εγώ έμεινα πίσω ενώ αυτός αρραβωνιάστηκε αλλά παρ’όλα αυτά εξακολουθεί να θέλει επικοινωνία και να μου λέει ότι του λείπω και ότι θέλει να με δει, χωρίς όμως να θέλει κάτι παραπάνω.
Τις δυο φορές που βρεθήκαμε τελευταία απλά με κοίταζε, με αγκάλιαζε και μου έλεγε ότι αυτό του φτάνει. Πώς γίνεται να πηγαίνεις παρακάτω ενώ θες κάτι άλλο;
Πώς θα βρω την δύναμη να πω τέρμα όταν η ψυχή μου χαμογελάει και μόνο στο άκουσμά του?
Ε.Τ.