Αγαπημένη μου Σουσού, δηλώνω φαν και ομολογώ πως κάθε βράδυ διαβάζω ανελλιπώς τα άρθρα σου. Και κάπως έτσι αποφάσισα να σου εκμυστηρευτώ κάτι που δεν μπορώ σε κανέναν. Κάτι που με βασανίζει τα βράδια (κυρίως) εδώ και καιρό. Ας μην τα πολυλογώ, η ιστορία μου είναι η εξής. Από όταν ήμουν μικρή υπήρχε ένα αθώο «φλερτάκι» με έναν τρίτο ξάδερφό μου, 3 χρόνια μεγαλύτερο.
Μπορεί το τρίτος να μοιάζει μακρινό, αλλά οι οικογένειες μας είναι πολύ κοντά. Τι τα θες, τα χρόνια περνούσαν και η ιδιαίτερη συμπάθεια του ενός για τον άλλον συνεχιζόταν. Πότε δεν τον ένιωσα «ξάδερφο», όπως νιώθω τα αδέρφια του. Λίγο η συγγένεια που μας εμποδίζει να το παραδεχτούμε ξεκάθαρα, λίγο η μοίρα που ποτέ δε βοήθησε, δεν εκδηλώθηκε ποτέ κάτι ανοιχτά. Κάποια πράγματα όμως δε θέλουν λόγια. Τα μάτια μας τα έχουν πει όλα.
Τα πειράγματα μεταξύ σοβαρού και αστείου τα επιβεβαιώνουν και διώχνουν κάθε αμφιβολία για το αν νιώθουμε το ίδιο. Κάπου όμως εδώ ξεκινάει η ιστορία. Σε όλα αυτά τα χρόνια (έχω φτάσει 21), λοιπόν, έχω κάνει σχέσεις κι έχει κάνει κι αυτός. Όποτε ήμουν ελεύθερη δεν ήταν αυτός και αντιστρόφως. Βέβαια αυτός είναι πιο διαχυτικός μαζί μου κάθε φορά που του δίνεται η ευκαιρία.
Άλλοτε με τυχαίες αγκαλιές και άλλοτε με αναρίθμητα κοπλιμέντα σε στιλ πλάκας.Όποτε μιλάμε κοκκινίζει και υπάρχει ένας ηλεκτρισμός-ερωτισμός στην ατμόσφαιρα που τον καταλαβαίνουμε κι οι δυο. Πολύ φοβάμαι κι οι τριγύρω μας. Στην προκειμένη στιγμή, λοιπόν, αυτός έχει δύο χρόνια που έχει βγει από μία σχέση που τον πλήγωσε και δεν έχει ξανακάνει, γιατί όπως μου έχει εκμυστηρευθεί δεν βρέθηκε η «κατάλληλη».
Ήταν ανέκαθεν πολύ ντροπαλός και είμαι από τα λίγα κορίτσια που μιλάει και ανοίγεται. Εγώ από την άλλη έχω μία σχέση 4,5 χρόνια με έναν ενδιάμεσο χωρισμό 6 μηνών. Το αγόρι μου πραγματικά το υπεραγαπάω, είναι κάτι σαν οικογένειά μου και ομολογώ πως υπήρξα πάρα πολύ ερωτευμένη. Μετά όμως από κάποια γεγονότα ανάμεσα μας, έχω παγώσει αρκετά και κάνω πολλές προσπάθειες να σώσω αυτήν τη σχέση. Εδώ θέλω να σημειώσω πως όταν ήμουν πραγματικά ερωτευμένη με το αγόρι μου δε σκεφτόμουν ούτε τον ξάδερφο, ούτε κανέναν. Και ακόμα και το 6μηνο που ήμασταν χωρισμένοι, όταν ο ξάδερφός μου έκανε την κίνησή του εγώ δεν ενέδωσα γιατί ήθελα το αγόρι μου.
Όλα άλλαξαν το τελευταίο 6μηνο που η σχέση μας έχει κλονιστεί και εγώ έχω παγώσει. Και ο ξάδερφος γίνεται όλο και πιο εκδηλωτικός. Κι εγώ από την άλλη τον βλέπω στα όνειρά μου και δεν ξέρω πώς να το ερμηνεύσω. Έχω βρεθεί σ’ αυτό το μεγάλο αδιέξοδο. Νιώθω όντως όλη αυτήν την έλξη και το πάθος για τον ξάδερφό μου, που με ακολουθεί μια ζωή; Ή όλα αυτά είναι μία παραίσθηση και θα το μετανιώσω αν χωρίσω το αγόρι που αγαπάω; Από την άλλη όμως δεν σημαίνει κάτι που σκέφτομαι κάποιον άλλον; Και κυρίως αυτόν τον άλλον; Είναι πραγματικά μία αναπόφευκτη έλξη ή μια ανάγκη λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος και μια κρίση στη σχέση μου που η αγάπη θα ξεπεράσει; Συγγνώμη για τα πολλά λόγια και ευχαριστώ για τον χρόνο. Ελπίζω οι απαντήσεις σας να με βοηθήσουν.
Με αγάπη η Ε.
Αγαπημενότατη Άγνωστή μου «Ε.» ,
Αυτό το «απ’ όταν ήμουν μικρή» σε συνδυασμό με το «έχω φτάσει πια 21», μου ξερίζωσε την καρδιά αφενός -γιατί όταν ήμουν εγώ 21 τα ολυμπιακά ακίνητα ήταν ακόμα χωράφι-, αφετέρου όμως ανέδειξε τη ρίζα του προβληματισμού σου. Καρδούλα μου γλυκιά, είσαι ένα μικρό ακόμα κορίτσι, και όσες σχέσεις και να έχεις προλάβει να κάνεις, μέσα σου δεν έχεις κατασταλάξει σε κάποια ζητήματα, μεταξύ αυτών και τα πρότυπα.
Με τον τριτοξάδελφο περισσότερο λόγω οικειότητας φλερτάρετε, παρά λόγω πραγματικής έλξης. Μεγαλώσατε με τις οικογένειές σας κοντά, και αποτυπωθήκατε ο ένας στη συνείδηση του άλλου σαν κάτι οικείο. Και σίγουρα το ίδιο ισχύει και για την πλευρά του. Και η αίσθηση του απαγορευμένου λόγω της συγγένειάς σας, το κάνει ακόμα πιο προκλητικό.
Το ότι έχεις σχέση δεν έχει καμία σημασία, καθώς ίδια θα ήταν η απάντησή μου και να ήσουν ελεύθερη. Αυτή η «παραίσθηση» στην οποία αναφέρεσαι δεν είναι παραίσθηση, αλλά αυτό που εσείς οι νεότεροι ονομάζετε «κόλλημα», κι εμείς οι Κολοκοτρωνέοι ονομάζουμε «εμμονή». Και στις περισσότερες περιπτώσεις, αποδεικνύεται υπερεκτιμημένη. Και στην προκειμένη είναι και «ηθικά ένοχη».
ΥΓ1: Όπως σοφά λέει μια παροιμία, «το αίμα νερό δε γίνεται». Άκου τη.
ΥΓ2: Υπάρχει βέβαια και μια άλλη που λέει «στην ξαδέρφη και στη θειά, πέντε πόντους πιο βαθιά», αλλά αυτή μην την ακούς.
ΥΓ3: Επειδή χρυσώνεις κάπως το χάπι, να σε ενημερώσω ότι τρίτα ξαδέρφια δε μοιάζουν καθόλου μακρινή συγγένεια. Τουναντίον.
Φιλιά στα μούτρα,
Η Σουσού σου.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
