Αγαπητή υπερμεγιστότατη Σουσού μου,

λατρεύω την ειλικρίνεια σου  και το φλογερό σου ταμπεραμέντο. Ίσως όταν σου γράψω αυτό που νιώθω τόσο μπερδεμένο μέσα μου και επειδή δεν με γνωρίζεις, να μου δώσεις μια ωμή και ξεκάθαρη απάντηση-γνώμη. Πριν από περίπου δυο χρόνια τα έμπλεξα με ένα παιδί που ήτανε μέλος της παρέας μου. Όταν το διαλύσαμε μετά από κάποιους μήνες (αυτός το διέλυσε), κάναμε μια τεράστια προσπάθεια να μην κάνουμε ρόιδο τη παρέα και αν και για κάνα τρίμηνο η κατάσταση ήταν περίεργη, μετά σιγά-σιγά αρχίσαμε να νιώθουμε ξανά άνετα. Καταλάβαμε και οι δύο ότι δεν έπρεπε να φέρουμε σε δύσκολη θέση κανένα επειδή δικοί μου κολλητοί φίλοι ήρθαν κοντά του και το ίδιο και δικοί του κολλητοί φίλοι σε μένα. Γενικώς δημιουργήσαμε μια γαμάτη παρέα με ειλικρίνεια ο ένας προς τον άλλον. Αυτό που βοήθησε ήταν ότι μίλαγα για αυτόν μόνο στη κολλητή μου που βρίσκεται σε άλλη χώρα και δεν έχει καμιά σύνδεση με τους άλλους και σίγα-σιγά το ξεπεράσαμε και οι δυο προχωρήσαμε με άλλους, κατά καιρούς, και ηρεμήσαμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι λέμε τα προσωπικά μας ο ένας στον άλλο, απλά έχουμε εκτίμηση ο ένας στον άλλο και κοινές παρέες.

Πριν λίγο καιρό είχαμε βγει η παρέα και κατέληξα όπως αμέτρητες άλλες φορές να μείνουμε οι δυο μας με έναν από τους κολλητούς του και να τα λέμε και να πίνουμε το ποτάκι μας. Σημείωσε ότι μεθυσμένοι δεν ήμασταν απλά χαλαροί. Με περπάτησε μέχρι το σπίτι όπως πάντα και εκεί που μιλάγαμε, πριν μπω σπίτι μου, αναφερθήκαμε στον «άλλο» και τότε έρχεται κοντά μου με κοιτάει, και μου κάνει «Για μένα, όσο φίλος μου και να είναι, έκανε λάθος επιλογές». Και με φιλάει, και ενώ δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό όσο και να τον ένιωθα κοντά μου σαν φίλο, ανταποκρίθηκα. Καταλήξαμε στο κρεβάτι και όταν τελείωσε η φάση φρίκαρα και τον έδιωξα και του είπα ότι δεν θέλω να το μάθει κανένας. Ότι θέλω να το ξεχάσω και να το μιλήσουμε όταν θα ηρεμήσω από δουλειά και διάβασμα. Μου το υποσχέθηκε και έφυγε. Το ξέρω ότι δεν το έχει μάθει κανένας – τους ξέρω όλους τόσο καλά πια, που ό,τι γίνει το βλέπω στα μάτια τους. 

Μετά από αυτό είχα πνιγεί στο διάβασμα και στη δουλειά και έβαλα τον εαυτό μου στη διαδικασία να μην το σκεφτώ ούτε να το συζητήσω για ένα μήνα. Τώρα που ηρέμησα αποφεύγω να μείνω μόνη μου μαζί του και δεν ξέρω τι φοβάμαι. Φοβάμαι να μην χάσω τη παρέα μου για τα καλά γιατί στη δεύτερη φορά καίγεσαι; Φοβάμαι πως το είδε σαν ξεπέτα και μόνο εγώ συγχίζομαι μέσα μου και αν ανοίξω το στόμα μου να του πω ότι νοιάζομαι παραπάνω, θα απομακρυνθεί, και τελικά όλος αυτός ο κόπος που έκανα να νιώσω καλά μέσα μου, να φέρω τα πράγματα σε ισορροπία, θα χαθεί. Αλλά αν όντως αυτός είναι ο άνθρωπός μου; Έχω κλάψει στην αγκαλιά του για τον άλλον και πέρασα αμέτρητες ώρες μαζί του να τα πίνουμε και να με στηρίζει, χωρίς να ρωτάει πολλά-πολλά και χωρίς ποτέ να κάνει την παραμικρή κίνηση. Πρέπει απλά να συζητήσω μαζί του ή να το αφήσω να το πάρει το ποτάμι;

Σε έπρηξα…και νομίζω το βλέπεις ότι είμαι καραμπερδεμένη… και να με αρχίσεις στα μπινελίκια, θα το καταλάβω.

Με τρελή εκτίμηση,

η «η ζωή μου σε τάξη και η καρδιά σε αταξία»

 

Αγαπημενότατη, υπερτρισμέγιστη, τιτανοτεράστια «η ζωή σου σε τάξη κι η καρδιά σου σε αταξία»,

Βρε κοριτσάκι μου, πώς είσαι έτσι σαν κλαμένη πουτίγκα; Ζέχνεις φόβο.

Δηλαδή αν σου πω ότι ο Θανάσης γιορτάζει τα γενέθλια της μικρής του γάτας, πάλι εσύ θα φοβηθείς; Ένα νιάου να σου κάνει η Λεμονίτα (η γάτα του), να θα σου πάει.

Αν κατάφερες και με τον κολλητό να κάτσεις ένα μήνα στ’ αυγά σου χωρίς ούτε καν να κάνεις κάτι, να σου πω εγω: ανθρωπός σου δεν είναι.

Γουστάρεστε, σε κολακεύει, ναι.

Κάνετε καλή παρέα, σε δικαιώνει για την ιστορία με τον άλλο (με πιο χειροπιαστό τρόπο απ’ ό,τι η τηλε-κολλητή), ναι.

Κάνατε μαζί χειροποδοτεχνίες και ζωγραφική με το ποδι και το στόμα, ναι.

Είναι αυτο αρκετό για να δέσει η σάλτσα; Όχι.

Στο μυαλό σου είναι και η δι’ αλληλογραφίας κολλητή φιλία σου, στο μυαλό σου και η κολλητή σου παρέα.

Και για να μην τα κάνεις σκατά σ’ αυτά, τα έκανες σκατά στο μυαλό σου.

Αφού τον πρώην σου τον έχεις γραμμένο στην πουτίγκα σου και «απλώς εκτιμιέστε», μάλλον δεν είστε φίλοι για να ανησυχείς. Άρα η λύση είναι σε δυο φάσεις: ή θα τα κάνεις όλα πουτάνα τώρα και θα προσπαθήσεις να κάνεις σχέση με τον κολλητό, ή θα αρχίσεις να παίρνεις και την υπόλοιπη παρέα κολλητών μέχρι να βρεις τον άνθρωπό σου και θα τα κάνεις όλα πουτάνα μετά. Άλλωστε αν δεν βάλουν όλοι οι κολλητοί το δάχτυλο στην πουτίγκα, πώς θα ξέρεις ποιο είναι το καλύτερο δάχτυλο;

Για να έχεις τόσους φόβους, σημαίνει ότι το μυαλό σου κόβει καλά, αρκετά για να βάζεις τη «ζωή σου σε τάξη». Σημαίνει όμως ότι μάλλον θα γράψεις και τη δικιά μου συμβουλή εκεί που γραφεις τον πρώην σου.

Άκου λίγο καλύτερα την καρδούλα σου και βρες άλλη κολλητή και άλλο γκόμενο εκτός παρέας, πραγματικούς και όχι «δανεικούς». Ειδαλλιώς, πας με 200 για μετωπική με καρότσα που κουβαλάει κοπριά και θα καταλήξεις να ζέχνεις περισσότερο.

Φιλιά στα μούτρα
Η Σουσού σου

ΥΓ Συγκινηθήκαμε όλοι εδώ με τα καλά σου λόγια και δε σου κρύβω ότι από τη Λεμονίτα έσταξε ένα δάκρυ. Της διάβασα μετά το γράμμα σου και ευθύμησε όμως. Αν μπορεί αυτή, μπορείς κι εσύ. Μην το καις, λέμε.

 

Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού