Καλησπέρα Mαντάμ Σουσού!
Μάλλον είμαι πολύ απελπισμένη για να γράφω τον πόνο μου σε μια άγνωστη.
Όπως και να έχει, θα στα πω κι ελπίζω να λάβω απάντηση. Σχέση εξ αποστάσεως το θέμα μου.
Τέσσερα χρόνια μαζί. Μαζί του μεγάλωσα και μεγάλωσε.
Τον αγαπώ και ξέρω ότι με αγαπά. Τελευταία όμως κάτι άλλαξε.
Δεύτερο έτος στο πανεπιστήμιο εγώ πλέον κι αυτός έμεινε πίσω να αναρωτιέται τι θα κάνει στη ζωή του. Όσο αυτός έμενε όμως ίδιος εγώ μακριά του άλλαζα. Εκτός από την διαφορετική γεμάτη υποχρεώσεις αλλά και καλοπέραση καθημερινότητά μου άρχισα να ζητάω από αυτόν μια πιο ενήλικη σχέση.
Μια σχέση που λόγω συνθηκών δεν μπορούσαμε να έχουμε. Αλλά τώρα την έχω ανάγκη!
Είχα ανάγκη Σουσού μου να τον βλέπω να κοιμάμαι και να ξυπνάω μαζί του. Να τον βιώνω με όλα τα θετικά του και τα αρνητικά του. Κι ενώ πίστευα ότι θέλει κι αυτός το ίδιο συνειδητοποιώ πως αυτή η κατάσταση ίσως και να τον βολεύει ίσως και να μην αναζητά κάτι παραπάνω από την σχέση μας, μια εξέλιξη που εγώ είχα τόσο ανάγκη.
Άρχισαν τα προβλήματα, οι καβγάδες και η έλλειψη επικοινωνίας. Κάναμε να μιλήσουμε μέρες, ο ένας έριχνε το φταίξιμο στον άλλον. Άκρη δεν βγάζαμε. Ένιωθα ότι πνίγομαι. Ότι μπήκα σε μια ρουτίνα πριν την ώρα μου.
Είμαι 21 γαμώτο μου, σκεφτόμουν.
Μου είχε λείψει το καρδιοχτύπι της αρχής, ήθελα να με διεκδικήσει να με κάνει να αισθανθώ και πάλι επιθυμητή.
Βαλτώσαμε. Ο καιρός περνούσε κι ένιωθα ότι δεν πάει άλλο κάτι πρέπει να γίνει. Το συζητήσαμε.
Αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Πόσο μαλάκια τώρα που το σκέφτομαι…να βρούμε τον εαυτό μας.
Από τότε που είμαστε μαζί είναι η πρώτη φορά που χωρίζουμε έστω και για λίγο. Ή για πάντα;
Δεν ξέρω αν έχω τη δύναμη να πω το τέλος. Δεν ξέρω αν έχω όμως και την δύναμη να μείνω. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά,γνώρισα κάποιον άλλον, ο οποίος είναι πολύ καλός. Το ομολογώ, μου αρέσει νιώθω κάτι που είχα ξεχάσει ότι υπάρχει. Το οριστικό όμως τέλος υποτίθεται δεν δόθηκε και δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη να το δώσω.
Αγαπημενότατη φίλη μου Άγνωστη Χ,
σχέση εξ’ αποστάσεως είναι πολύ δύσκολο να κρατηθεί και απαιτεί σοβαρότητα και την αίσθηση του κατασταλάγματος και από τα δύο μέρη.
Αυτό στα 21 είναι πολύ δύσκολο να το έχεις κι εσύ αλλά και αυτός.
Συνομήλικος;
Θα δείτε αν τελείωσε όλο αυτό, αφού προχωρήσετε πρώτα και λίγο μόνοι σας σε τούτη εδώ τη ριμάδα τη ζωή.
Αλλάζουμε οι άνθρωποι μεγαλώνοντας και καταλαβαίνουμε πώς θέλουμε ο άνθρωπός μας να είναι δίπλα μας. Όχι μακριά μας.
Δεν είναι κακό, είναι εξέλιξη. Αποδεχτείτε το και οι δύο και κρατήστε την αγάπη σας και το σεβασμό σας.
Διάλειμμα κάνουν στο σχολείο. Οι σχέσεις θέλουν παρουσία.
Με αγάπη πάντα
Η Σουσου σου
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
