Μαντάμ Σουσού γεια σου!
Για 4 χρόνια ήμουνα ερωτευμένη με έναν. Δεν ήμασταν ποτέ κανονικά μαζί. Αυτός ήταν σχεδόν πάντα με άλλες, καλός μαλάκας γενικά. Τον ερωτεύτηκα απ’την πρώτη στιγμή που τον είδα χωρίς να ξέρω τι είναι και ήμουν πολύ μικρή και άπειρη.
Παρ’όλα αυτά όλα αυτά τα χρόνια ζούσα με την ελπίδα οτι θα χώριζε και θα γινόταν κάτι μεταξύ μας σοβαρά. Μάτια για άλλον δεν είχα, δε με γέμιζε κανείς άλλος δυστυχώς και με πήρε η μπάλα.
Βλέπεις ήμουν τρελή και παλαβή από έρωτα, ήταν και ο πρώτος μου στα πάντα και αυτό που έβλεπα στα μάτια του όταν με κοιτούσε πάντα με μπέρδευε, με γύριζε πίσω και κάθε φορά που γινόταν κάτι μεταξύ μας απορούσα γιατί να μην είμαι μαζί του. Δεν είναι ότι δεν προσπάθησα να τον ξεπεράσω και να ξεφύγω πολλές φορές, αλλά κάθε φορά πονούσε όλο και πιο πολύ και κάθε φορά αυτός έκανε κάτι πολύ μεγαλύτερο να με γυρίσει πίσω.
Και όπως καταλαβαίνεις έγινε κάτι τρελά παθιασμένο και λάθος, που ήθελα να έχω και δεν με άφηνε – δεν με ήθελε και ταυτόχρονα με λύτρωνε κάθε φορά και όλη αυτή η κατάσταση συνεχώς διογκωνόταν. Και όλα αυτά με πολύ στεναχώρια, πολύ κλάμα, πολύ θυμό, πολύ δυστυχισμένη εμένα.
Ώσπου έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ξύπνησα ένα πρωί συνειδητοποιώντας το πόσο με έχω πληγώσει, μαζοχίσει και καταστρέψει μέσα μου και έβαλα τέλος και ήταν χωρίς επιστροφή.
Άλλα ήταν ένα τέλος που με διέλυσε, κακά τα ψέματα. Και ήρθε η ανάλυση μέσα μου να κατηγορώ εμένα για ότι μου έκανα, αυτόν που δε με άφηνε να ξεφύγω, μέχρι και τις κοπέλες που τα ‘χε επειδή υπήρχαν (εννοείται πως τις μισούσα πάντα).
Και ακολούθησαν μόνο αρνητικές σκέψεις για τον εαυτό μου, ότι δεν ήμουν αρκετά καλή γι αυτόν, ότι απλά τόνωνε τον εγωισμό και την αυτοπεποίθηση του μαζί μου, γενικά όλα τα αρνητικά και μειωτικά αισθήματα μιας 4ετούς απόρριψης.
Το μεγαλύτερο ψεγάδι όμως είναι ότι έπαψα να πιστεύω στον εαυτό μου, πήγε περίπατο η αυτοπεποίθηση που κάποτε είχα και έμεινα εγώ πλέον τελείως μόνη τέρμα καταθλιπτική ακόμα και μετά από πολύ καιρό να πιστεύω πως δεν μπορώ να ξαναερωτευτώ και να κάνω αυτή τη φορά μια φυσιολογική σχέση. Έχεις καμιά ιδέα πως να το ξεπεράσω;
Αγαπημένη μου ‘Αγνωστη Χ,
έχεις τέσσερα χρόνια «σχέση» με έναν τύπο που σε καραγράφει όσο σε έχει για κοκό και τσιλιμπουρδίζει δεξιά, αριστερά αλλά όταν τον «κόβεις» σε διεκδικεί με σθένος.
Εσύ γυρνάς πίσω και ξαναφεύγεις και ξαναγυρνάς για να ξαναφύγεις.
Που ακριβώς είναι η αυτοπεποίθηση που έχασες σε όλο αυτό; Θεωρείς πραγματικά ότι έπραττες με αυτοεκτίμηση;
Οτι έχεις μαζοχίσει τα μέγιστα το συνυπογράφω και μπορώ να πω οτι συνεχίζεις να το κάνεις με πάθος. Γούστο σου καπέλο σου. Φταις και παραφταίς αλλά όχι για τους λόγους που νομίζεις.
Δεν αρκεί να καταλάβεις οτι δεν έχεις αυτοπεποίθηση ή οτι έκανες μαλακίες. Αυτό είναι ένα πρώτο βήμα. Στο δεύτερο σηκώνεις μανίκια και προσπαθείς να αλλάξεις ό,τι σε χαλάει ή να απομακρύνεις όσους σε χαλάνε από τη ζωή σου.
Θα χρειαστείς χρόνο.
Μακριά του.
Θες να τον ξεπεράσεις; Εκτίμησε τον εαυτό σου πρώτα.
Αρκετά τον κατηγόρησες.
Συντάκτης: Μαντάμ Σουσού
